Antalyaspor, Trabzonspor maçının geneline baktığımızda futbolun sadece bir oyun olmadığı gerçeğiyle yüzleşebiliriz. Artık günümüzde ulusal takıma da yansıyan futbolun düşüş nedenlerini sıralamaya gerek yok. Günümüzde futbolun tek bir gerçeği varsa, oda skora yansıyan, sadece skora yönelik buna bağlı kazanımların elde edilmeye çalışılan bir hele dönüşmesi.

Her iki takımın oyun kompozisyonundan uzak, oyun kurgusunu terk edip, orta alanı görmezden gelen taktiksel ve sonuca endeksli oyunu bırakın keyif almayı eziyetten başka bir şey değildi.

Şöyle bir düşünün ki; ikinci bölgeyi savunup, takımını hücuma taşıyacak hamleyı yapması gereken orta alanın yok sayıldığı maçta ev sahibi Antalyaspor, Maicon merkezli hücum organizasyonlarıyla gol ararken, Trabzonspor, fazla sayıdaki gol ayaklarıyla sonuç üretmeye çalıştı.

Maçın tamamında savunma güvenliğini ön planda tutan Güney ekibi karşısında Burak, Rodellaga, Yusuf ve Olcay ile sonuç üretmeye çalışırken takım savunmasından da uzak göründü. Trabzonspor’un yediği golde takım savunmasından ne kadar uzak kaldığını gördüğümüz gibi hücuma çıkmada hem yavaş, hem de futbolun gereklerinden uzak kaldığını gördük. Burak ve Rodellaga gibi iki sonuç adamıyla sahada yer alan bordo-mavili takımda sadece yüksek pasa dayalı bir sistemle oynamak bu isimlere yakışır bir görüntü değildi. Bir tek çapraz koşu yapılamadığı gibi, alan daraltıp, rakibi arkaya yaslanmak zorunda bırakamayan Trabzonspor’da bu konuda ki en büyük zaafsa ısınırken sakatlanan Periare’nin olmayışı oldu.

İlk yarının ilk çeyreği ile ikinci yarının ilk on dakikasında Antalyaspor, hücum zenginliği oluştururken, oyunun diğer bölümlerinde etkin olan Trabzonspor, Abdulkadir ve Amiri hamleleriyle kazanmayı çok daha fazla istediğini de gösterdi.

Sonuç olarak Trabzonspor, her ne kadar kazanmayı hak edecek bir oyun sergilediyse de çabuk oyunu telaşlı hale getirip, doğru hamleleri yapamamanın faturasını bu hafta da kaybettiği 2 puanla ödedi.