Yenilmemeye daha çok ihtiyacı olan Fenerbahçe idi ve bu ihtiyaç gözetilerek belirlenmiş bir oyun planı ile başladı Aykut Kocaman; göbekteki Galatasaray etkinliğini kırmak... İlk yarı boyunca bu anlamda istediklerini yaptı Aykut Kocaman ve Fenerbahçe... Sarı-lacivertliler, rakibi durdurma konusunda ne kadar başarılı ise Galatasaray'ın savunma zaaflarından istifade konusunda o kadar başarısız oldu. Üstüne bir de çıkarken kaptırılan toplarla Galatasaray'a pozisyonlar verildi. Oysa önce Serdar Aziz sonra Denayer'in üzerine oynamak, Galatasaray'a hata yaptırabilirdi. Buna rağmen ilk yarı oyun ve skor Aykut Kocaman'ın istediği gibi bitti.

İkinci yarı hücum ihtimalini tamamen unutup tam anlamıyla topu Galatasaray'a verdi Fenerbahçe ve rakibinin hata yapmasını bekledi. O hatayı Belhanda yaptı ve ikinci sarı kartla takımını 10 kişi bıraktı. Maç yazılarında hakem kararlarına değinmediğmizi zira aksi durumda oyuna dair konuşacak bir şey kalmayacağını hatırlatıp devam edelim. Galatasaray 10 kişi kalıp, oyundan soğuduğu anlarda bile Fenerbahçe'nin "aman yenilmeyelim" düşüncesi net okunuyordu. Bu cesaret problemi, beceriksizlikle birleşince konuk ekip son bölümde daha üstün değil sadece daha fazla topa sahip olan takım oldu... Fenerbahçe yerleşik savunmaya nasıl gol atacağına dair hiçbir planı olmayan bir takım hala ve Cüneyt Çakır "berabere bitmesi gereken maçların" piri... Aykut Kocaman memnun ise kendisi bilir tabi ama bizce maçın sonucuna tek sevinen Cüneyt Çakır oldu vesselam; istediğini de aldı...