Ezeli rekabet değilse de dün geceki maç derbi idi. Üstelik Başakşehir'in hem geçtiğimiz yılki performansı hem de bu yılki transferleri, "iddia" taşıyordu. Buna rağmen Ülker Stadı'ndaki boşluklar Fenerbahçe'nin, taraftarın istediği kıvamda olmadığını söylüyordu bir bakıma... Geçtiğimiz sezonlardan hatırladığımız Başakşehir'in duran top gollerinden biri ile başladı maç; orta saha orjinli stoper Attamah'ın kafasıyla... Maça kelimenin tam anlamıyla yenik başlayan Fenerbahçe'yi Valbuena arzusu ve zekasıyla gol olmamış gibi oyunda tuttu; geçtiğimiz sezon Lens'in yaptıklarından bir adım daha fazlasını yaparak... Sonuçtan bağımsız söylemek gerek; Fenebahçe'de geçen yıldan bu yana en önemli değişiklik, hem ikinci hem de üçüncü bölgede rakibe senkronize baskının çok iyi işlemeye başlaması. Öyle ki bu baskı Başakşehir gibi bununla başa çıkabileceği düşünülen takıma bile zor anlar yaşattı zaman zaman. Ama tam da Abdullah Avcı'nın istediği "uyuklama dakikaları”nda konuk ekibin ikinci golü geldi. Fenerbahçe yine kopmadı oyundan ve yine rakip sahada aynı baskıyı devam ettirdi. Kuvvetle muhtemel oyunun böyle gelişmesinde Başakşehir'in "topu rakibe verip kontra arayalım" anlayışının etkisi var ama Fenerbahçe kaybettiği topları da bir iki istisna dışında kaparak rakibin bunalttı ve ilk yarı bitmeden golü buldu. Başakşehir gibi bir sistem takımını böylesine bunaltmak Aykut Kocaman'ın artısı ama bu hareketliliğe yakışır oranda pozisyon üretememek sorunu diyebiliriz maçın geneli için. Abdullah Avcı için ise 2 farklı skoru bulduktan sonra (ki golleri çok kolay buldu) doğru bir çıkış yolu bulamamış olmak sorgulanası... Son bölüme girerken karambolden gelen Fenerbahçe'nin beraberlik golü sonrası kısa bir süre yapabildiği baskıyı daha fazla yapabilmeliydi Avcı'nın ekibi. Biz bu satırları yazarken gelen Kerim Frei golü de bizi haklı çıkardı zaten. Son söz Fenerbahçe yönetimine: Krediye ihtiyacınız varsa hayati transferleri bu kadar geciktiremezsiniz vesselam!