Geçtiğimiz hafta Kayserispor maçı öncesi Gomis gündemdeydi Galatasaray'da; Osmanlıspor maçı öncesi ise bu kez N'Diaye...Sarı-kırmızlıların hem yeni hocası hem yeni yönetimi için "zemin çok da top oynamaya müsait olmayacak" belli ki...

Buna rağmen sahaya çıkan 11, rakip Osmanlıspor'dan hem kalite hem moral motivasyon olarak hayli öndeydi, dolayısıyla da Galatasaray doğal favoriydi.

Favori gibi de başladı ve aslında Galatasaray'ın yapması gerekenler henüz maçın başında ortaya çıktı. Kanatları etkin kullanabildiği ölçüde hem rakibi yorabilecek hem poziyon bulabilecekti. Ancak Osmanlıspor'un beklenenin çok daha ötesinde reaksiyonu vardı ilk yarım saatte. Ve bu bölüm cimbomun yine kanat organizasyonu ile gelen ilk golüne kadar "denk güçlerin" mücadelesi şeklinde geçti.

İlk yarıda Galatasaray'ın en iyisi sezon başından beri en zayıf halkalardan biri görünen Denayer olurken sol bek sıkıntısı yarışın kızıştığı haftalarda baş ağırtacak gibi... Bu arada Galatasaray'ın golünde Eren ve Feghuli kadar Tolga'nın payının da hakkını verelim unutmadan...

İkinci yarı da ilk yarıda olduğu gibi orta sahaların çabuk geçildiği ve her iki takımın rakip kaleye kolay ulaştığı oyunla başladı. Son pas ve vuruş ve de tercihlerinin belirleyici olduğu maçlarda kazananı belirleyen genellikle kaliteli ayaklar olur. Dün gece de öyle oldu.

Galatasaray adına Kayserispor ve Osmanlı maçları alınan 6 puana rağmen transfer ihtiyacının zaruretini orta koydu demek yanlış olmaz. Geçtiğimiz iki senenin kalburüstü takımı başkent ekibi ise hiç değilse ligde kalabilecek kalitesinin olduğunu gösterdi. Son 10 dakikaya girilirken Gomis'in oyuna dahil olması önce oyunda sonra skorda dengeyi tamamen Galatasaray lehine çevirdi ve ev sahibi ekip maçı uzatmalar öncesi koparmış oldu.