LASK Linz maçını izledikten sonra, “Beşiktaş, Şenol Güneş yönetiminde herhalde bundan daha kötü olmaz” demiştim. Çünkü ne ligde ne Avrupa’da böyle görmemiştim Beşiktaş’ı. Ta ki Erzurumspor maçının ilk yarısını izleyene kadar.

Başta kaleci Tolga olmak üzere; savunma, orta saha, kanatlar, Beşiktaş’ın son 3 yıllık serüveninin en kötüsüydü. Fabri satıldığında, “Eğer Fabri ayarında bir kaleci alınmayacaksa, iç piyasada Harun’a 3-4 milyon Euro vermeye gerek yok” demiştim. Gördük ki iş öyle değil. Özgüvenini yitirmiş, taraftar üzerinde tahammül eşiği bu kadar aşılmış bir Tolga ile sezona devam etmek mümkün değil. Kaleci alınmayacaksa, Utku’yu artık devreye sokmalı Şenol Hoca. En azından yiyeceği hatalı gollerde “Tecrübe kazanıyor” der geçer Beşiktaşlılar.

Erzurum ilk yarıda öyle motive oynadı ki, Pepe ve Vida gibi iki üst düzey stoper çaresiz kaldı. Orta sahanın üretkensiz haline bir de savunma zaafiyeti eklenince herkes şaşkınlıkla izledi olup biteni. Erzurum 45 dakika oynayabildi. Bu oyunu 60-70 dakikaya çıkartabilecek bir takım, ilk yarıdaki Beşiktaş’a maç vermez.

İkinci yarı ipleri alan, Beşiktaş gibi oynayan bir takım gördük sahada. Quaresma’nın kendine gelmesi ve Lens hamlesi maçın kopmasını sağladı. Negredo 2 maçtır can suyu veriyor Beşiktaş’a. Bunca psikolojik baskının altında ayakta kalabilmek de takdir edilesi bir profesyonellik.

Siyahtan beyaza dönen bir maç. Lakin o siyaha çok dikkat etmek lazım. Öyle böyle bir siyah değildi. Bildiğin zifiri karanlık bir 45 dakika. O görüntüden bu kadar net dönüş yapmak da mühim... Gerisi yönetime düşüyor.

Takım bas bas “10 numara” diye bağırıyor. “Bütçe, şartlar vs.” deniyor ama bir de çıplak gözle de, kapalı gözle de görünen bir durum var. Takımın merkezi boş. Orası ne Oğuzhan’la dolar, ne de kanattan devşirilen Babel’le. Beşiktaş’ın 6. haftadaki F.Bahçe maçına kadar iyi bir fikstürü var. Geçen sezon ilk yarıdaki kayıplar şampiyonluğa mal oldu. Ona göre, “Henüz sezon başı, telafisi var” demeden ciddiyeti elden bırakmamalı kimse.