VAR’a karşıyım…
Oyun duruyor, oyunun heyecanı, akışı, şevki bozuluyor.
Gol olmuş, elli bin kişi ayağa kalkmış.
Baba oğula, kardeş abiye, arkadaş arkadaşa sarılmış, ortalık bayram yeri, millet seviniyor.
O da ne?..
Santrayı gösteren hakemin eli kulağında…
Sınıf öğretmeni gibi etrafına toplanan topçulara, yahu oğlum bir susun, duyamıyorum, diyor.
Çekiliyor kenara, dinliyor da dinliyor.
Önce havada bir dikdörtgen işareti çiziyor.
Geometri dersi sanki…
Sonra koşa koş televizyonun başına...
İzliyor, epey izliyor, bir taraftan da konuşuyor, kendi izlediği şeyi VAR rejisiyle tartışıyor.
Herkes ayakta…
Goool, diye bağıran adamın ağzı açık, iftarı bekler gibi bekliyor.
Goool, diye bağırmaya devam etsin mi, etmesin mi, şaşkın şaşkın bekliyor.
O sırada ekrana iki çizgi çekiliyor, biri mavi, öteki kırmızı.
Manzara şu…
Santraforun ayağı, stoperinkinden beş santim ileride.
Fakat stoperin eli de santraforun boğazında.
Santrafor buna rağmen sıyrılıp golünü atıyor.
Mübarek izliyor…
Golden önce santraforun beş santimlik ayak ofsaytı mı, yoksa beş santimlik ofsayttan önce stoperin faulü mü?
Dur bakalım ne karar verecek, oyun nereden başlayacak?
Bizimki nihayet televizyonun başından dönüyor, havada bir dikdörtgen işareti daha çiziyor.
Sonra iki elini feryat figan sağa sola sallıyor, oturun yerinize, boşuna sevinmeyin, beş santim ofsaytmış, gol geçersiz, diyor.
Peki faul, faul ne olacak?
Golden önceki son pozisyona bakılır, son pozisyon ofsayt, diyor.
Ama son pozisyon değil ki o…
Stoper santraforun boğazından asılırken, santrafor da ondan kurtulmak için ayağını beş santim ileriye uzatıyor, son pozisyonda her şey aynı anda oluyor.
Tartışmaya gerek yok, gol geçersiz, diyor.
Bir yığın insan rüyadan uyanıyor, Sadri Alışık’ın meşhur yakarışını hatırlıyor, bir önceki pozisyonun hayal kırıklığıyla yerine oturuyor.
Elli bin insan, hay bir önceki pozisyonun ben, diyor.
O anda bir önceki pozisyon, hepimiz için zihin açıcı bir şeye dönüşüyor.
Madem bir önceki pozisyona bakılıyor, o zaman hepimiz için bakılsın, diye düşünüyor insan.
Hepimiz için VAR’a gidilsin.
Halı sahada öğretmenlerin hakkını gasp eden savcı için…
Yalanla, dolanla, rüşvetle iş kotaranlar için…
Süte su katanlar için…
Dereyi geçene kadar ayıya dayı diyenler için…
Konjonktüre göre bayrak çizenler için…
Kalemini keser gibi kullanıp habire kendine yontanlar için…
Araya kaynayanlar için…
Pire gibi milletin sırtından geçinenler için…
Yaşadığımız, şahit olduğumuz her şey için VAR’a gidilsin.
Hepimizin bir önceki pozisyonuna bakılsın, diyor insan.
Beş santimlik ofsayt için kanayan vicdanlar “hayatı hayal kırıklığı” olarak yaşayan insanlar için de kanasın, diyor insan.
Yanlış mıyım?..
Şimdi düşünsenize, herkesin bir önceki pozisyonunu…
Gözünün önünde insanlık faulü yapılmış, çalamamışsın, dışarı üfleyecekken, içeri üflemişsin.
İçeri üfleye üfleye kendine bir pozisyon sağlamışsın, kendi pozisyonunun dayanılmaz tuhaflığını yaşıyorsun.
Gerçek hayatta beceremediğin şeyi, şu masum oyuna yüklemenin ne manası var ki…
Merakla bekliyorum…
Bakalım hangi zeki futbolcu attığı golün ardından VAR’a koşacak.
Güya pozisyonu izleyip, havada bir dikdörtgen çizip, kendi golünün geçerli olduğunu seyircisine ilan edecek.
Bakalım böyle bir gol sevinci mizansenini kim yapacak?
Trajikomik hikâyemizi kim canlandıracak?
Merakla bekliyorum…
