Çünkü insanız.

Çünkü hayat zor ve yine de biz bütün zorluğuna rağmen adam gibi yaşamak istiyoruz.

Çünkü biriktirdiğimiz onca güzel şeyi içimizde tutmak zorunda kalıyor, hiçbirine dışımızda uygun bir yer bulamıyoruz.

Çünkü dünyanın resmini pisliklerle çizmeye gönlümüz bir türlü razı olmuyor.

Çünkü kendine acıyan zavallılar gibi yaşamak ve umutsuz kelimelerle anılmak istemiyoruz.

Çünkü biz kendimizi beş para etmez hissettikçe; güneş kara bulutların arasından o sıcacık ellerini uzatıp sırtımıza dokunuyor.

Çünkü biz işe yaramaz haytalar gibi tüneklerimizde pinekledikçe; serçeler binbir tehlikeyle dolu o ıslak ağaçların dallarına ısrarla konmaya devam ediyorlar.

Çünkü hiç beklemediğimiz anları kollayan muzip yağmur damlaları, tatlı sulu sürprizlerle tepemize düşmekten geri durmuyorlar.

Çünkü o ılık çocuk gülücükleri o masum çocuk yüzlerinden hiç eksik olmuyor.

Çünkü şairler ortada neredeyse şiir yazacak hiçbir sebep kalmamışken şiir yazmayı inatla sürdürüyorlar.

Çünkü bugünün lisanında yeri ve gereği kalmayan binbir güzellikteki o derin cümleler akıllarımızı terketmeye yanaşmıyorlar.

Çünkü bildiklerimizi kargaşanın gürültülü akıntısına teslim etmeyi bir türlü içimize sindiremiyoruz.

Çünkü zihnimizi köle pazarlarına çıkarmaya yanaşmıyoruz.

Çünkü insanız.

Çünkü sadece insan olmanın bile kendimizi kötü hissetmemiz için yeterli sayıldığı bir yerde yaşıyoruz.

Çünkü yaşamaya devam etmek için birilerinin iğrenç suratlarına bakmak, ipe sapa gelmez mantıklarına katlanmak zorunda kalıyoruz.

Çünkü yeterince paramız yok; parayı bastırıp iyi birşeyler yapma ya da hiçbirşey yapmama özgürlüklerimizi satın alamıyoruz.

Çünkü ideallerle gerçeklerin arasına bu kadar büyük gurbetler girmesini anlayamıyoruz.

Çünkü alıcısı kalmayan bir dünyanın mallarıyla dolduruyoruz mütevazı dükkanlarımızın raflarını.

Çünkü bizim ciddiye aldığımız şeylerle, dünyanın tapusunu ellerine geçirdiklerini zannedenlerin ciddiye aldıkları şeyler, siyahla beyaz kadar dargınlar birbirlerine.

Çünkü yorgunuz ve yol anlaşılmaz bir enerjiyle uzayıp gitmeye devam ediyor.

Çünkü kimse kendi zihinsel ahlaksızlığını kabul etmiyor.

Çünkü kimse bu saçmasapan parodide rol aldığını itiraf edemiyor.

Çünkü bu kendine sağırlık illeti çürütüyor varlığımızı.

Çünkü bu karakter şikesi yüzünden, hiç oynamadığımız maçların mağlubu ilan ediliyoruz durmadan.

Çünkü başkaları oynuyor, biz yeniliyoruz.

Çünkü yenilmekten değil, aslında hiç oynayamamaktan rahatsızız biz.

Çünkü insanlığımızın yağlı ideoloji sofralarında, güdük siyaset çarklarında tüketilmesinden endişe ediyoruz.

Çünkü hangi uğursuz fırının harına odun taşıdığımızı bilmek istiyor, hangi kaba iştihalara katık edildiğimizi anlamak istiyoruz.

Çünkü direnen vicdanımızı ve sorularımızı önemsiyoruz.

Çünkü insanız.

Çünkü kendimizi kötü hissetmemiz için çok sebep var.