Niğde''nin Gümüşler Kasabası''na bağlı Gölcük köyündeki bir okuma odası. Yer sofrasında maharetli köylü kadınların hazırladığı kahvaltımızı ederken sohbete dalıyoruz.
Çiftçi Recep Amca söze giriyor: ''Bir yerde huzur varsa, her şey vardır. Kendi köyümden örnek veririm her zaman, mesela kahvehanelerde falan. Kendi köyümde ikilik olursa, huzur olmazsa, istediğim gibi her yana gidemezsem, o iyi değildir. Bir şekilde barış olması gerekir. Barış olursa, huzur olur. Ordaki vatandaşlarımız da huzur içinde her taraf gider. Biz doğu dediğimiydi burdan askerlerimizi göndermekte çekiniyoruz. Ama barış olursa, rahat rahat göndeririz mesela. Benim oğlum şu anda asker ama Kırklareli''nde mesela. Bitlis''te oğlu olan komşum var, hemen arkasından gitti mesela. O komşum da barış olsun istiyor. Dün sabah Siirt''i gösterdi, orada bir ırmak var. Vali rafting düzenlemiş. Bunlar bir ay önce burda diyor asker gerilla bir birine kurşun atarken, şimdi rafting yapıyorlar diyor.''
Sonra hikâyesi, ortak dramımıza tercüman olan Yunus Aktaş (Hoca) anlatıyor:
''Mardin-Mazıdağ, Arısu köyündenim. Sene 1990''larda, ben beş altı yaşındayken, terörün revaçta olduğu dönemlerdi. Jandarma ve teröristler denk geldi köyün yakınlarında. Ertesi gün, köyümüz boşaltıldı. Ondan sonra Diyarbakır''a göçmek zorunda kaldık. Yani biz burda en çok mağdurlarız. Ama elhamdülillah ağbilerimizle çok iyi anlaşıyoruz. Böyle bir Kürt-Türk muhabbetimiz olmadı hiç. Köyde ilkokula gitmiştim, tabii Türkçe bilmiyoruz. Ordan da sıkıntılarımız oldu. Ailem Diyarbakır''da hâlâ, ben burda öğrenciyim. Elektronik Mühendisliği''nde okuyorum. Hafta sonları hep burdayım. Okuma salonlarının misyonu tüm Türkiye''de yayılmış durumda. Her yerde gümbür gümbür çalışıyoruz.''
Yunus Hoca, dershane imkânından yoksun çocuklar için umut ışığı olmuş. Laf olsun diye değil, gerçekten gümbür gümbür çalışıyorlar. Çevre köylerden katılan çocuklarla beraber 45 öğrenciye özel ders imkânı sunuyorlar. Ardından Yunus Hoca''nın arkadaşlarından Suat Özkır söze giriyor:
''Yunus Hocam nasıl gelip burda görev yapıyorsa, ben de gidip Doğu''nun herhangi bir ilinde Yunus Hocam gibi görev yapmak istiyorum korkusuzca. Gideceğim, ora da benim vatanım, memleketim. Biz Selanik''ten göçmeniz. Aslında buranın orijinal halkı Rum''muş. Sonradan 1924 mübadelesinde geldik. Biz Karaman yöresinden Türkmeniz aslında. Zamanında oralara göçmüş, sonra geri dönmüşüz. Rumlar bazen geliyor buraya ziyarete. Doğu''daki köy boşaltmaları o yüzden iyi anlıyoruz. İnsanlar acı çekmesin, biz bunu istiyoruz. Kardeş olmayı bileceğiz, memleketin her tarafı bizim memleketimiz. Doğu''nun manzarası bu taraftan yer yer çok güzel. İstiyorum ki mesela dört beş arkadaş binip, rahat rahat oraları Hakkâri''den tut sorunsuz görelim istiyorum.''
Ardından köylü kadınlarla da biraz konuşmak istiyoruz. Ama ne sözlerinin yazılmasını istiyorlar ne de fotoğraf çektirmek. Saygı duyuyoruz. Hayır dualarını alıp yola koyuluyoruz.
Bir köy kahvesindeyiz. Basın mensuplarını kenara alıp, vatandaşla konuşmaya başlıyoruz. Başbakan Erdoğan''a dua edenler de var, 78 kuşağından olup süreçten memnuniyetini dile getirenler de. Söz alan bir amca dertli dertli anlatıyor:
Burhan Özbayrak: ''Evvelkileri kaybettik, bundan sonra olmasın. Çocuklarımız sağ gidip, cenazeleri gelmesin istiyoruz. Oğlum 15 ay askerlik yaptı Hakkâri Yüksekova''da, ben 15 ay burada ağladım. Vatandaş olarak nasıl ikinci bir çocuğu gönderirim? İnanın bak hastaydı çocuğum, torpil aradım bulamadım. Ağlaya ağlaya gönderdim. ''Allah''a sığın git'' dedim. Dağlarda nöbet tuttu, sağ salim çok şükür geri geldi.''
Niğde halkı, büyük oranda sürece destek veriyor. Sivil toplumun katılımıyla gerçekleştirdiğimiz 200 kişilik toplantı üzerinde önce kuşku bulutları dolaşıyor ama sakince birbirimizi dinlediğimizde yerini umuda bırakıyor.
Silahların gölgesinden özgürleştikçe, kendi özgürleşme imkânımızı da bulacağız.
Not: Niğde halkının hükümetten özel bir ricası var. Tarım Bakanı Mehdi Eker''in kendilerini ziyaret edip, özellikle patates üreticilerinin derdini dinlemesini ve çözüm bulunmasını arzu ediyorlar.
