Türk siyaseti, tarihinin en kritik dönemlerinden birini yaşıyor. Keskin bir virajda, çetin bir yol ayırımında olduğumuz söylenebilir. Mesele sadece Türkiye ile alakalı da değil, dünyanın hemen her ülkesinde derin açmazlar var ve bunlardan en çok etkilenecek ülkelerin başında da Türkiye geliyor.
İşte böyle bir dönemde Türk siyasetine daha doğrusu muhalefet cephesinde “Sağ yanağına tokat atılırsa sol yanağını çevir” anlayışı hâkim. Normal şartlarda muhalefetin böyle bir anlayış içinde olması sevinilecek bir durum. Ancak yakın zamanda yaşananlar ve dünyanın içinde bulunduğu durum kafalarda büyük soru işaretlerine neden oluyor.
Bu sevgi pıtırcıkları, 28 Şubat kafasını değiştirdiyse; bu sevgi pıtırcıkları 2007’de TBMM’ye cumhurbaşkanı seçtirmeyen kafayı uysallaştırdıysa; bu sevgi pıtırcıkları, ezan sesini duyunca çılgına dönen kokanaları yatıştırdıysa; bu sevgi pıtırcıkları, ‘Zulüm 1453’te başladı’ diyen Bizans’ın çocuklarına “Durun siz Fatih’in çocuklarısınız” dediyse; bu sevgi pıtırcıkları, 5 dakikada domuzun üçte ikisini yiyenleri Kurban Bayramı’nda danaya 7’nci ortak yaptıysa biz bu duruma şapka çıkartırız.
Ha… Bir de 15 Temmuz’da Türkiye’ye karşı oynanan bütün filmleri gördük. Yıllarca birer sevgi pıtırcığı olarak yetişen Fetullahçı hainler canavara dönüştü. 15 Temmuz günü karıncayı bile ezmez denilen hainlerin 15 Temmuz gecesi neler yaptıklarını gördük. 251 insanımızı uçak ve tanklarla paramparça ettiler.
Bugünün sevgi pıtırcıklarının ne zaman canavara dönüşeceğini bekleyemeyiz. Unutmayalım ki en popüler sevgi pıtırcığı, akşam evine gittiğinde “Fetullahçıları Türkiye’nin beyni” olarak gören kadınla aynı yastığa baş koyuyor. Dolayısıyla atalarımızın dediği gibi işimizi kış tutacağız, yaz çıkarsa bahtımıza…
