21. yüzyılın Şah İsmail’i ve Türkiye-İran savaşı..

Türkiye hiçbir zaman bu kadar

sıcak çatışmaya

yakın olmamıştı. Hiç bir zaman böylesine

kuşatılmamış

, içeriden ve dışarıdan

çevrelenip

acımasız bir

saldırı ile tehdit

edilmemişti.

Hiç bir zaman

aynı anda birkaç ülkenin hedefi

haline gelmemişti. Bu ülkelerin doğrudan müdahalesiyle

Türkiye içindeki çevreler

harekete geçirilmemişti.

Yirmi yıldır

bölgemizi günü gününe takip etmeye çalışıyorum. Türkiye'nin bölgedeki pozisyonunu ve bölge ülkeleriyle ilişkilerini izliyorum.

Savaşın bu kadar bölgeselleştiğine

, bölge ülkelerinin birbirini bu kadar

açıktan

hedef aldığına, birbirine karşı i

lan edilmemiş bir savaş

yürüttüğüne tanık olmadım.

Rusya-İran ekseninin Türkiye ve Müslüman ülkeleri böylesine açıktan tehdit ettiğine tanık olmadım

. İki ülkenin Türkiye ile ilişkileri hep

kontrollü

, çoğu zaman ortaklığa varan örnek ilişkilerdi. Sadece birkaç

ay içinde

iki ülkenin Türkiye ile açık savaş pozisyonuna geldiği bir başka örnek yoktur.

Yeniden Şah İsmail dönemi

Bugün bu iki ülkenin

bölgesel işgal ve yayılma hırsı

yla böylesine saldırganlaştığı bir dönem de olmamıştı. Bu iki ülkenin doğrudan ve

örgütler üzerinden

coğrafyaya böylesine müdahil oldukları, bu çerçevede

Türkiye içindeki terör ve siyasi çevreleri böylesine harekete geçirdikleri dönem

de olmadı. Tahran, Müslüman dünyada

imajının

ağır tahribata uğrayacağını bildiği için bütün

örtülü

operasyonlarını

Moskova kamuflajı

yla yapıyor.

Tekrar edeyim;

Şah İsmail'den bu yana Şiilik hiçbir zaman böylesine bir devlet saldırganlığının siyasi dili olmamıştı

ve İran bugün bunu yaparak

Sünni dünyaya nefretini

İsrail düşmanlığının da ötesine taşıdı.

Bugüne kadar bölgeye müdahaleler ülkelerle sınırlıydı,

münferitti

. İran ya Irak'la savaşıyordu, ya ABD işgalinin üstüne konup

Irak

'ı denetim altına alıyordu, ya

Yemen

'de kendi macerasını yürütüyordu, ya

Afganistan

'daki Şiileri kendine yönelen tehditler için

kalkan

olarak kullanıyordu ya da kendini korumak için

Hizbullah

'ı İsrail ile savaştırıyordu.

Ama bugün bütün coğrafyadaki Şii çevreleri

cephe

olarak kullanıp bütün

ülkeleri karıştırır

bir duruma geldi. Sadece Suriye değil, Basra Körfezi ülkeleri ve

Türkiye de buna dahil.

Cizre'de İran-Rus işgali

İran ve Rusya, Suriye'de Türkiye ile savaşıyor

. Bu, açık ama ilan edilmemiş bir savaştır.

PKK ve PYD üzerinden hem Türkiye'de hem de Kuzey Suriye'de yine Türkiye'ye karşı savaşıyorlar

. PYD/YPG'nin Suriye'de kurduğu Türkiye karşıtı cephenin arkasında yine aynı iki ülke vardır. Ama ABD ile, bazı Avrupa ülkeleriyle

ortak

hareket etmektedirler.

PKK'nın aylardır Güneydoğu

illerimizde ve ilçelerimizde yürüttüğü işgal

girişiminin arkasında yine bu ülkeler var. Suriye savaşını Türkiye'nin

içlerine

taşımışlardır. Türkiye topraklarında açık açık Türkiye ile savaşmaktadırlar. Çok yakında bu ülkedeki

uzantılarını

daha açık biçimde harekete geçirdiklerini göreceğiz.

Bu yüzden

Cizre ve Silopi gibi bölgelerde yürütülen operasyonlar sadece PKK'ya karşı değil, bu ülkelere karşı savunma operasyonlarıdır

. Bir işgali sona erdirme, evin içini temizleme, bizi içeriye mahkum eden o dış müdahaleyi

kırma

operasyonlarıdır. Çünkü bu aşamadan sonra

PKK, terörle sınırlı bir yapı değil

, Türkiye içlerine yönelik işgal projelerinin

Truva Atı

'dır.

Sonu gelmez savaşlar başlar

Eğer bu

kontrolsüz saldırganlık

durdurulmazsa, bu ülkeler

sakinleşmezse,

yayılmacı ve işgalci girişimlerini devam ettirirse

Süveyş Kanalı'dan Doğu Akdeniz'e ve Basra Körfezi'ne kadar bütün bölge sonu gelmez savaşlara sürüklenecektir

. Şaşırtıcı biçimde hızlı gelişecek bu çatışmaları kimse durduramayacaktır. Çünkü böyle bir çatışma münferit ve

dar bölge için olmayacak, iki ana cephe arasında

yayılıp bütün ülkeleri içine çekecektir.

Bu yüzden

dünya Rusya'yı bir yerde durdurmanın yolunu bulmalıdır

. Aynı zamanda Rusya'nın kanatları arasına gizlenen

İran'ın ihtirasları dengelenmelidir

. Tahran Müslüman dünyayı yüzyıllar sonra iki büyük cepheye ayırmakta, o “

İslam kendi içinde savaşacak

” tezini kendi elleriyle gerçeğe dönüştürmektedir.

Burada İran'ı hedef alarak

çatışmacı psikolojiye

güç verme niyetinde değiliz. Ama

İran kamuoyu, Tahran'ın bu ihtiraslarını eleştirmeyi bilmelidir

. Çünkü bu ihtirasın İran halkına da çok ağır bedeller ödetme ihtimali vardır.

Rusya ile birlikte

Türkiye'nin hemen güney sınırına yerleşmesini, orada da rahat durmayıp PYD/PKK üzerinden Türkiye'yi taciz etmelerini, hatta daha ileri gidip PKK üzerinden bir iç işgale girişmelerini hoş görmemizi kimse beklemesin

. Hiçbir ülkenin böyle bir tehdidi hazmetmesi mümkün değildir. Burada,

çok daha kötü fotoğraflar

şekillenmeden bir tehlikeye dikkat çekmeye, can sıkıcı bir durumu tahlil etmeye, anlamaya çalışıyoruz.

Doğulu istilacılar, “İslam iç savaşı”

Maalesef,

Batılı istilacılardan sonra şimdi de Doğulu istilacılar İslam yurdunu harabeye çevirmeye hazırlanıyor

. Yıllar yılı endişe ettiğimiz, “

son hedefleri Türkiye-İran savaşı

” korkusunun gerçeğe dönmesi için bütün senaryo tamamlanmış sanki. “Savaş İslam'ın kalbine yerleşecek,

İslam iç savaşı yaşanacak

” şeklindeki sözlerin mimarları bizim

basiretsizliğimiz

üzerinden bunu başarmak üzere. Başarırlarsa savaş sadece ülkelerimize değil, evlerimizin içlerine kadar gelecek demektir ve bizler

bir yüz yıl

ayağa kalkacak mecal bulamayacağız.

Tam da bu dönemde,

içeride kimlerin nerede durduğuna dikkat

etmek gerekiyor. Artık normal bir dönemde yaşamıyoruz ve bu sorunlar Türkiye'nin iç sorunlarıyla sınırlı olmaktan çıkmıştır.

PKK ve PYD artık bir Kürt meselesinin değil, bölgesel harita projelerinin parçasıdır. İçeride bu çevrelere destek verenler

, içeride iç iktidar hesaplaşması için Türkiye'ye yönelen işgal girişimlerinin yanında yer tutanlar açık bir savaşın parçasıdır ve bu savaş Türkiye'yi hedef almaktadır.

Moskova'ya talimat almak için gidiyor

Selahattin Demirtaş

'ın Moskova ziyareti bu çerçevede yorumlanmalıdır. Bu şahsın,

siyasi kimliği bitmiştir

ve doğrudan Türkiye ile silahlı bir çatışmanın, ülkemize yönelen

savaş tehdidinin

parçası

olmuştur. Kendisiyle ilgili

hukuki süreç

işletilmeli, siyasi kimliğini bir

kamuflaj

olarak kullanması engellenmelidir.

İran Müslüman örgütlerle ilişkisini doğrudan ya da Bağdat üzerinden, seküler yapılarla ilişkisini ise Moskova üzerinden yürütmektedir.

Demirtaş Moskova'ya savaş için yeni talimatları almak için gitmektedir

. O ve İstanbul'daki karargahlarından pozisyon alıp karşı tarafta yer alan “

iç işgalciler” için vatan hainliği kavramı

yeniden yorumlanmalıdır.

HDP, PKK'nın siyasi uzantısı olarak siyasi kimliğinden iyice uzaklaşıp silahlı kimliğe daha çok yakınlaşırken,

Türkiye'nin kurucu partisi CHP hızla HDP'leşmekte, Türkiye karşıtları için bir barınak, bir sığınma yeri haline gelmektedir

. Kamuoyunun ağır eleştirilerine rağmen bu unsurları içinde barındırmakta hatta sorgulamaya bile gerek duymamaktadır. Bu durum, yaklaşan gerilimli günlerde

CHP için de çok ciddi bir meşruiyet sorgulamasına

yol açabilir.

Sen Şah İsmail olursan ortaya bir Yavuz çıkar

Türkiye bu tehditlere boyun eğmeyecek, “

acımasız direnişe

” devam edecek hatta meydan okuyacaktır. Türkiye bunların üstesinden gelecek kadar

güçlü

bir ülkedir. Toplumsal idrak tehditlerin de Türkiye'nin gücünün de farkındadır.

Kuşatma yarılacaktır, harita çalışmaları boşa çıkarılacaktır

. Bugün sınırlarımızı zorlayan tehdit, sınırların çok ötesine itilecek, bugün Türkiye haritasını değiştirmeye çalışanlara karşı Türkiye'nin kendi haritası belirleyici olacaktır.

Yüz yıl önce coğrafyanın haritası bizim çözülmemize göre şekillenmişti, yüz yıl sonra yeni harita bizim toparlanmamıza göre şekillenecektir

Ama

ihanet edenle ülkesini seven ayrışacaktır

. O kurucu irade yine tarihi şekillendirirken, onlar 20. yüzyıl başlarındaki emsalleri gibi utançla anılacaktır.

Ve son söz İran'a:

Hep korktuğumuz ve asla istemediğimiz Türkiye ile İran'ın hesaplaşmasıdır.

Ancak;

Eğer sen Şah İsmail'liğe soyunuyorsan, Türkiye'yi de Yavuz olmaya zorluyorsun demektir.

#iran türkiye

#ortadoğu

#iş savaş

#iş işgal