İran Suriye’den çekilsin, Mursi Türkiye’ye gelsin..

Farkında mısınız, bütün bölge

adım adım savaşa

sürükleniyor. Suriye savaşı içinden çıkılmaz bir hal alırken,

bölgeselleşirken

hatta küresel güç hesaplaşmasının

en sıcak cephesi

haline gelirken son İran-Suudi Arabistan krizi çok

daha geniş ölçekli bir kriz haritası

oluşturuyor.

Adına

ister mezhep savaşı, ister güç savaşı, ister terör savaşı desinler

, gücünü her geçen gün artıran

yıkıcı fırtına

hepimizi rehin almak üzere. Bu fırtına, sadece belli ülkeleri değil,

coğrafyada yaşayan herkese kurulmuş bur tuzaktır

ve etkileri bütün bu yüzyılı kapsayacak niteliktedir.

Yüzyıllık kuşatmaya karşı yüzyıllık direniş

“

Yüz yıllık kuşatma

” tamamlandı. “

Yüzyıllık hesaplaşma” devam ediyor. “Yüz yıllık kurtuluş” için ayağa kalkmamız gerekirken o hesaplaşma hızla bizi kendi içine çekiyor.

Bölgenin

direnç adalarını

tahrip ediyor, zihinlerimizi iğfal ediyor. Bölgedeki hemen her ülkenin krize bakışını oluşturan gerekçesi işte büyük

oyun kurucular

tarafından şekillendirilmesine rağmen, hemen bütün ülkeler o gerekçeleri

kendi doğruları sanıp

ona göre pozisyon alıyor.

Burada son derece

tahrik edici cümleler

le, ifade biçimleriyle vahameti ortaya koymaya, önümüzdeki yıllarda yüzleşeceğimiz

korkular

için bugünden

uyarılar

yapmaya çalışırken aslında o “

Yüzyıllık kurtuluş

” mücadelesine çağrılar yapmaya çalışıyoruz. Eğer bugünlerde tehlikenin farkına varamazsak yarın bütün

coğrafyanın intiharı

ile karşı karşıya kalabiliriz.

Terörle değil, o büyük fırtınayla yüzleşiyoruz

Türkiye'nin

Güneydoğu'

sunda devam eden operasyonların sebebi artık

terör değil, işgal

girişimidir,

Suriye savaşının Türkiye içlerine servis edilmesi

ne verilen cevaptır. Türkiye'nin

siyasi aklı, bölgedeki sorulara yönelik analiz kabiliyetini

bu yönde sorgulamalıdır.

Bir tür

çokuluslu

müdahaleye karşı savaştığımız,

Kürt meselesinin ötesinde

bir gerçek

le yüzleştiğimiz artık bilinmelidir. Suriye'nin kuzeyinde oluşturulan Türkiye karşıtı

cephe/koridor

ile içerideki işgal girişiminin bir bütün olduğunu, bu durumun sadece Suriye meselesi ile sınırlı olmadığını,

S. Arabistan-İran krizi

ile de bağlantısı olduğunu anlamak durumundayız.

Günübirlik siyasi reaksiyonun ülkeye ödettiği

bedel çok ağır

olmuştur ve böyle giderse çok daha ağır

fatura

ödemek zorunda kalacağız. Dolayısıyla

siyasi aklı manipüle edenlerin

, zihinleri bulandıranların bu gücü öncelikle ellerinden alınmalıdır. Çünkü yaşadığımız bölgesel kriz, onların algılamalarından, okumalarından çok daha derin, çok daha yaygın bir krizdir. Daha coğrafyayı tanıyamayanların nasihatlerinin Türkiye'yi götüreceği yer ortadadır.

Cizre ve Silopi gibi, operasyonların yürütüldüğü bölgelerdeki krizle Suriye'de yaşanan kriz aynı haritanın parçasıdır.

Mezhep savaşı bir kandırmaca!

Yemen

'de devam eden çatışmalar bölgesel savaşın bir uzantısıdır ve aynı krizin parçasıdır.

Mısır'daki askeri müdahale

bölgesel savaşın altyapısını hazırlamaya dönük bir çokuluslu müdahaledir ve aynı krizin parçasıdır.

Rusya'nın İran eliyle Suriye'ye taşınması

yine bölgeye dönük çokuluslu müdahalenin bir başka aşamasıdır ve aynı krizin parçasıdır.

Son olarak İran ile Suudi Arabistan arasında

örtülü

biçimde devam eden krizin açığa çıkması, bir savaş hazırlığı olarak patlaması işte bu bölgesel savaş planlarının zirvesidir.

Mezhep üzerinden, kimlikler üzerinden

, hiçbir ülkenin dışında kalamayacağı bir savaş servis edilmektedir.

Dün,

İran'ın yayılma haritası

nı sorgulamıştık. Tahran'ın

hem Basra Körfezi ülkelerini hem de doğrudan S. Arabistan'ı tehdit ettiğine, birkaç yıl içinde Körfez'in karışacağına

, bazı ülkelerin İran tehdidiyle yüzleşeceğine ve bu savaşın nihai noktada S. Arabistan'ı vuracağına, Soğuk Savaş'tan hemen sonra psikolojik altyapısı oluşturulan “

İslam iç savaşı

” kavramının böylece gerçeğe dönüştürülmek isteneceğine değinmiştik.

İran'ın

Sünni

dünyadan kendini yalıtmasına hatta onların

öfkesini

çekecek eylemlere girişmesine dikkat çekmiş,

jeopolitik heveslerini mezhep nüfuzunu kullanarak gerçekleştirme

eğilimlerinin tehlikesine değinmiştik. Suriye gerçeğini gördükten sonra, bugünkü İran heveslerini okuduktan sonra Arabistan'ın ve Körfez ülkelerinin İran tehdidini hissetmemeleri mümkün değildir.

S. Arabistan'ın stratejik körlüğü

Ancak

S. Arabistan kendi eliyle yol açtığı bir stratejik hatanın kurbanı

oluyor. Mısır'daki askeri

darbeyi finanse edip Müslüman Kardeşleri devre dışı bırakmasının

, Sudan'dan Suriye'ye uzanan bölgenin en etkili siyasi hareketini yok etmeye dönük politikalar izlemesinin en büyük kurbanı S. Arabistan'dır. Kendine yönelen

İran tehdidine karşı kendini yalnızlığa mahkum etmiştir

. Riyad yönetimi için bir stratejik körlüktür ve

intihardır

Öyleyse Riyad'ın

yapacağı tek şey, Müslüman Kardeşlerle ilişkisini yumuşatması

, onları tehdit görmemesi, Mısır'daki krizin çözümüne destek olmasıdır. Coğrafyanın en dinamik gücü, öyle sanıldığı gidi doğrudan Suudi monarşisini hedef almayacaktır. Riyad'ın okumaları İhvan'ın daha büyük tehdit olduğu yönündeydi ama gelinen sonu, İhvan'ın olmadığı bir denklemde

Riyad'ın İran'ın hedefi olmasıyla

sonuçlandı.

Dört ülke acilen biraraya gelmeli

Coğrafya iki keskin kampa ayrılıyor.

İran-Rusya ekseni Sünni/Arap

dünya ile ilişkilerini neredeyse gözden çıkarmış gibi ve çok daha büyük bir çatışmaya hazırlanıyor.

Türkiye, Mısır, S. Arabistan ve Pakistan

bu krizi yumuşatabilir. Bunun için öncelikle

Riyad-İhvan ilişkisinin yumuşaması, ardından Mısır-İhvan krizinin yumuşatılması, hemen ardından da Türkiye ile Mısır arasındaki gerilimin düşürülmesi

gerekmektedir.

Türkiye ve S. Arabistan Muhammed Mursi

ve İhvan'ın içerideki liderlerine, kadrolarına yönelik bir siyasi çözüm bulabilir. Davaların önü alınabilir.

İdam kararların iptali

ve yeniden yargılanma yolunun açılması iyi bir işarettir. Bu kişiler serbest bırakılabilir, bırakılmalı da. Hatta

Mursi ve arkadaşları Türkiye'ye getirilebilir

. Ankara-Riyad arasında çözülebilecek bir konudan söz ediyorum.

Bunlar olursa,

İran'ın Körfez'e yönelttiği tehdidin etkisi zayıflayacaktır

. Tahran, bu dört ülkenin yakınlaşmasına karşı, etkili bir güç ortaya koyamayacaktır. Bir tür

Pers

yayılmacılığına dönen, Şiilik üzerinden bir harita belirlese ve bir

mezhep krizi görüntüsü verse de aslında emperyal bir hayal olan İran yayılması

dizginlenebilir. Bu, İran'ın de lehine olacaktır. Çünkü bugün S. Arabistan ve Körfez ülkelerini tehdit ederken yarın

Türkiye ve Pakistan'ı da açık tehdit görmekten

kaçınmayacaktır.

Muhammed Mursi Türkiye'ye gelsin

Tekrar edeyim:

Riyad Müslüman Kardeşleri tehdit görmekten vazgeçmeli. Mısır yönetimine baskı yapmalı, İhvan liderlerini serbest bıraktırmalı. Türkiye bu çözüme yardımcı olmalı. Hatta Mursi gibi liderleri Türkiye'de misafir etmeli. Ardından Türkiye-Mısır ilişkileri yumuşatılmalı. Pakistan bu yakınlaşma çabalarına ortak edilmeli

. Bu süreç, İran'a karşı

blok

oluşturma süreci değildir. Bölgedeki gerilimi düşürmeye dönüktür. Göreceksiniz bu çaba,

İran'ın bölge ile ilişkilerini de yumuşatacaktır

Bunlar yapılamazsa, Suriye savaşı bütün bölgeye yayılacak. Türkiye'nin güneydoğusundan Basra Körfezi'ne, Kızıldeniz'den Kuzey Afrika'ya kadar çatışma ve her an çatışmaya dönük gerilimler göreceğiz.

S. Arabistan etkisindeki bütün ülkeler İran'a karşı

teyakkuza

geçti.

İran ile Sünni/Arap dünyası arasına kalın duvarlar

örülüyor. Geriye düşmanlık ve çatışmadan başka seçenek bırakılmıyor. Pakistan'dan Yemen'e her alanda

kimlik çatışmaları

çıkacak ve bunlar ardı ardına patlayacaktır. Sözünü ettiğim çözüm

savaş dışı tek seçenek

tir. Yarın çok geç olabilir.

İran derhal Suriye'den çekilmeli, Mursi de Türkiye'ye getirilmeli. Özet cümleler bunlardır.

Dört ülke

isterse bunu başarabilir, coğrafyayı