Bir video izliyorum. Paris''te çekilmiş. 1-1,5 yaşında bir çocuk var görüntülerde. ''Adı Michel olsun bu güzel çocuğun'' diyorum videoyu izlerken. Fransa Devlet Başkanı, kimyasal silahla saldırmış çocuğun yaşadığı semte. Bir tahta masada yatan çocuk, nefes almaya çalışıyor. Ölümle yaşam arasında gelip gidiyor. Bunu net şekilde görüyorsunuz videoda. Orta yaşlı bir Fransız, elindeki son derece basit sistemle oksijen pompalıyor çocuğa. Ölmesin diye. Çaresizlikle. Öfkeyle. Bir taraftan da bağırıyor: ''Regardez, ces''t un terroriste!''
Bu videonun yaygınlaşmasının ardından, başta Amerika ve Avrupa ülkeleri olmak üzere bir protesto dalgası yayılıyor. Birleşmiş Milletler ve NATO acilen toplanıyor. Toplantı çok hızla sonuca bağlanıyor. O gün kalkan uçaklar, Fransa Devlet Başkanı''nın sarayını bombalıyor. Çaresiz kalan başkan yakalanıp, yargılanmak üzere tutuklanıyor. Fransa''da yeniden ''meşru'' seçimler için düğmeye basılıyor. Koca ülkenin 3 yıldır biriktirdiği yaralar bütün dünya ülkelerinin elbirliği ile hızla sarılıyor.
Olması gereken oluyor anlayacağınız. Dünyanın vicdan ve adalet anlayışı bir kez daha temize çekiliyor böylelikle.
Bir video izliyorum. Şam''da çekilmiş. 1-1,5 yaşında bir çocuk var görüntülerde. ''Adı Abdullah olsun bu güzel çocuğun'' diyorum videoyu izlerken. Suriye Devlet Başkanı, kimyasal silahla saldırmış çocuğun yaşadığı semte. Bir tahta masada yatan çocuk, nefes almaya çalışıyor. Ölümle yaşam arasında gelip gidiyor. Bunu net şekilde görüyorsunuz videoda. Orta yaşlı bir Suriyeli, elindeki son derece basit sistemle oksijen pompalıyor çocuğa. Ölmesin diye. Çaresizlikle. Öfkeyle. Bir taraftan da bağırıyor: ''Şuf, haza erhabi!''
Bu videonun yaygınlaşmasının hemen ardından, hiçbir şey olmuyor. Amerika ve Batı ülkeleri birer kınama metni yayınlıyorlar ayıp olmasın diye. BBC''nin konuyla ilgili haberinin yarısı ''acaba bu saldırıyı cihadistler mi yaptı'' konusuna ayrılıyor. Fars Haber Ajansı, ''teröristlerin iddia ettiği kimyasal saldırı görüntüleri saldırıdan önce yayınlandı'' iddiasını patlatıyor. Rusya''nın bilmem neyi ''kimyasal saldırı yalan'' diyor. Akşama doğru Birleşmiş Milletler toplanıyor. ''Çok ağır kınıyoruz'' diyorlar açıklamalarında. ''Kimyasal silah kullanıldığı iddialarını bir ara araştıracağız'' sözü veriyorlar.
Olaylar şöyle gelişiyor sonra. Abdullah''ın o ana kadar eline silah almamış, ülkesine barış gelsin diye dua eden abisi Firas ''yeter ulan yeter'' diyerek Özgür Suriye Ordusu''na, Nusra''ya, Türkmen Cephesi''ne -hangisi denk gelirse- katılıyor. Gözünün önünde hep kardeşinin can çekişen hali, basıyor tetiğe.
Firas, yaman bir savaşçı oluyor kısa süre içinde. Attığını vuruyor. Bir gün, biri geliyor yanına. Diyor ki ''Firas, sen artık usta bir savaşçı, iyi bir Mücahit oldun. Şehadet şerbetini içmenin, cennete kavuşmanın vakti geldi. Beni iyi dinle…''
Firas''ın fotoğrafı, bir süre sonra Amerikan gazetelerinin manşetlerinde görünüyor. Los Angeles''ta bir okula girip göğsüne bağladığı bombaları patlatıyor çünkü. Onlarca insan ölüyor bu eylemde. Amerikan gazeteleri Firas''ın fotoğrafının altına kocaman yazıyorlar: ''Look it''s a terrorist.''
Amerika, bu saldırı üzerine Suriye''yi, Irak''ı, Afganistan''ı, Mısır''ı… Gözüne hangi ülkeyi kestirdiyse orayı işgal ediyor. O ülkede daha çok Abdullah ölüyor daha çok Firas yetişiyor, daha çok Abdulah ölüyor daha çok Firas yetişiyor, daha çok Abdullah ölüyor daha çok Firas yetişiyor.
Adaletsizlik vicdansızlığı, suskunluk kavgayı, kayıtsızlık isyanı, zulüm savaşı getiriyor. Dünya hızla ''her türden vahşete alışabileceğimiz'' bir deliler koğuşuna dönüyor böylelikle.
Abdullahlar oksijensizlikten; şu koca ve köhnemiş dünyamızsa dengeler adına ölüyor.
Bilmezden geliyoruz, fakat biliyoruz: Dünya ölürse içindeki ''beyaz''lara torpil yapmayacak. Onları da götürecek beraberinde.
Duymamaya devam edeceğimizden kesinlikle eminim; fakat Abdullah''a ve tüm dünyaya oksijen pompalamaya çalışan adam haykırmaya devam edecek: ''Şuf haza erhabi!''
*''Bakın, bu bir terörist!''
