Albayrak Medya Grubu çatısı altında 63. sayısına ulaştırdığımız gezi kültürü dergisi SKYROAD’un ilkini düzenlediği fotoğraf yarışmasının ödül treninde konuşma sıramı beklerken düşündüm bunu: “Gücümüzün yettiği neyse onunla Türkiye’ye destek olmamız gereken bir zaman diliminden geçiyoruz.”Malum, insanlık son yüzyılda hiç karşılaşmadığı bir salgın tehdidiyle yüz yüze geldi. Bu tehdit bir yandan insanın en temel duygusu olan “hayatta kalma” duygusunu tehdit edip bozdu moralleri, hem de gelecek bekl...

Eski fakat eskimemiş Maraş’ta, küçücük zaviyesinde oturan 50’li yaşlarında bir adam, ufukta gördüğü kara bulutları hayra yormayacak kadar sıkıntılıydı. Sanki o kara bulutlar gökyüzünden değil de kara gözlerinden, beyaz yüzünden geçiyordu.Arabide, Fariside yazıp bozmayı bilen, Halep’te Fransızcayı da iyi derecede söktüren bu adam, eskilerin “çift kanatlı” dediği cinstendi. Bir yandan medreselerde talebelere ders verecek nitelikte bir müderris, bir yandan Rufai, Kadiri ve Nakşibendi kollarından ic...

Geç tanıdığıma üzüldüğüm bir “ağabey” olan Rüstem Keleş ile son beş altı aydır bulduğumuz her fırsatta Sezai Karakoç’tan açıyoruz bahsi. Sezai Bey’i uzun süredir tanıyan Keleş, Üstadın pek fazla bilmediğim hususiyetlerini anlattıkça içimden şu cümleyi kurarken yakalıyorum kendimi: “O da adam, biz de adamız… Yalnız şu farkla ki onun adamlığı Dicle cesametindeyse bizim adamlığımız çocuk parklarına yapılan yapay şelaleler mesabesinde…”Neresinden başlayayım? Şurasından: Sene 2021 iken, tabiri caizse...

Ben böyle şeyleri bazen geç fark ederim. Hintli komedyen Neel Kolhatkar’ın “Modern Ayrıcalıklar” isimli kısa filmini epeyce geç fark ettim ve buna da epeyce üzüldüm.“İnsanın fıtratının yerinden edilmesi” bahsinde modern durumun inşa ettiği hemen her garabeti nefis şekilde anlatmış Kolhatkar. Bana da Cumartesi gün yayınlanan “Together? Together!” başlıklı yazımı sürdürme zemini sağlamış.Şurasından başlayalım o halde: Yaşamı değil hazzı merkezileştiren “modern özgürlük mitolojisi”nin geldiği korku...

O kış, o dağ köyünün o bin yıldır orada unutulmuş iki gözlü damında durmadan hayal kuran, durmadan canı sıkılan, durmadan yenilgiler biriktiren ve durmadan üzülen o kızın adını elbette hatırlıyorum ama size söylemeyeceğim. Sadece o ve ben bileceğiz neler yaşandığını, neler olduğunu. O yıl ilçe için “sağlık” sadece benden ibaretti. Fakülteyi bitirip de bu ücra ilçenin derme çatma sağlık ocağına tabip olarak tayin edildiğimde kaymakam “Ankara’ya yazdık, iki sağlıkçı ile bir hemşire istedik, lakin ...

Geçen gün sevgili dostum Eyüp Gökhan Özekin o karikatürü paylaşınca “Dünyanın çivisinin tam anlamıyla çıktığı yerdeyiz” dedim kendi kendime. O karikatüre geleceğim elbette ama önce birkaç kelâm etmeliyim.Yanılmıyorsam 2008 yılıydı. Dünyanın önde gelen kredi kartı operatörlerinden birinin CEO’su, küresel ölçekte yankı bulan bir söyleşisinde “Tek hedefimiz kâğıt para” demiş, bu mesele epeyce tartışılmıştı. Altını, gümüşü, hatta bakırı yenen “kâğıt para” yerini kredi kartına bıraksın isteniyordu.Bu...

Hiç anlamam bu işlerden. Öyle böyle değil yani, hiç anlamam. İşin teknolojik yanından hiç çakmam. Kişisel verilerin paylaşılmaması, mahremiyetin korunması ve benzeri meselelerde ise sadece teorik fikirlerim vardır. Yani kişisel veriler elbette üçüncü şahıs ya da kurumlarla paylaşılmamalı, mahremiyet ise saygıdeğer bir şey olmalıdır.Bu bakımdan, söz konusu WhatsApp krizi patlayıp da insanlar fevç fevç Telegram’a yahut BİP’e göç etmeye başladığında bu işlerden çok iyi anlayan siber güvenlik uzmanı...

Ahmet Turan Alkan FETÖ mensubu değildir. İşin burası tartışmaya açık değil benim açımdan. Ahmet Turan Alkan Ülkücü de değildir. İşin burası da tartışmaya açık değil benim açımdan. Vaktiyle “Ülkücülerle temasının olması” birini Ülkücü yapmaz. Yapmaz zira tanıdığım ve bildiğim kadarıyla Ülkücüler için haysiyet, gurur, onur gibi meseleler “başat meseleler” halindedir ve Ahmet Turan Alkan’a Ülkücü demek için tanıdığım, bildiğim Ülkücülerin tamamına “siz Ülkücü değilsiniz” demem gerekir.Peki, nedir A...

İnsan dediğimiz varlık en temelde belirli meselelerde fikir sahibi olan, bu fikirler üzerinden de tutarlı davranışlar sergileyen biri olunca “ciddiye alınabilir” oluyor.Amerika’da ortalık karışınca “oryantasyonu eksik” yurdum solcumsuları ve aydınımsıları yine sahne aldılar ve yine komik duruma düşüp düşmediklerini önemsemeden racon kesmeye durdular.En komik tepkileri Türkiye’nin ABD’deki olaylar karşısında yaptığı “gelişmeleri endişeyle takip ediyoruz, tarafları itidale davet ediyoruz” açıklama...

Önce birkaç meseleyi netleştirmeyi deneyelim.İran, bir İslam devleti değildir. Hiç olmamıştır. Eline geçirdiği “İslam devleti olma” fırsatını Hama ve Humus’ta zalimden, aşağılık Hafız Esed’den yana kullanmak için harcayıp atmıştır. On binlerce insanın öldüğü, on binlercesinin hapsedildiği, şehirlerin uçaklarla bombalandığı Hama ve Humus direnişlerinde İran, o ana kadar “galat-ı şia” sayarak tekfir ettiği Nusayri diktatörlüğünün safına geçmiş, Sünni Müslümanların katledilmesine lojistik destek sa...

Pıt diye açtım gözlerimi. “Hayra karşı” dedim kendi kendime. Gayrı ihtiyari kalbimi yokladım. İçinde tek dal sigara kalmış Yeni Harman paketi yerindeydi. Kalbim yerindeydi. Dünya yerindeydi. İstanbul’dan Kuşadası’na giden Setra marka otobüs yerindeydi. Her şey yerindeydi. Otobüsün beş basamaklı orta merdiveninden inince yüzüme çarpan yapış yapış sıcağa aldırış etmeden son sigaramı son kibritimle yaktım. İki adım attım önümdeki belirsiz boşluğa doğru. Sıcağa alışmayı umdum. Alışamadım. Elimi bol ...

Sevgili dostum Ersin Çelik’in teşviki ve teklifiyle 2013 yılında başladım Yeni Şafak’ta yazmaya. Yazılarım kısa süre internette yayınlandıktan sonra o zamanlar “çiçeği burnunda” denilebilecek Genel Yayın Yönetmenimiz İbrahim Karagül abi arayıp “güzel yazıyorsun, seni gazeteye alalım” dedi. Böylece tam yedi yıl olmuş İbrahim abi ile yakın çalışma arkadaşı olalı. Hep desteğini, ağabeyliğini, dostluğunu gördüm. 2020’nin son günlerine ise onun görevi bıraktığı haberi ile girdim.Bence bir gazeteyi, h...

Başlığın İsmet Özel’e ait olduğunu elbette biliyorum. Önce bunu söyleyerek başlayayım.Akif, kendisine hem hayatında hem de ölümünden sonra bin türlü haksızlığın reva görüldüğü dev gibi bir şair.Akif’in asıl devliği şurada: Memleket ve bütün bir İslam coğrafyası yangın yerine kesmişken o, “sırça köşk”ü, “söz sarayı”nı falan tercih etmek yerine meydan ortasını, mücadeleyi, hamleyi tercih etmiş biri. Akif yaşarken Türk edebiyatının Akif’ten daha büyük isimleri olduğunu kabul edebiliriz. Ancak canhı...

Yusuf’un telefonundan sonra annem geldi odaya. Daha uyumamıştı demek. O sormadan “yanlış aramışlar” dedim. Biraz daha dikilip “iyi iyi, yatın hadi” diyerek gitti. Elindeki dikişi rafa yerleştiren ablam, küçük kardeşimizin uyuduğundan emin olunca “Yusuf muydu?” diye sordu. Başımla onayladım. “Esma, seviyor seni bu çocuk. Niyeti ciddi herhalde bunun.” “Bilmem.” “Ne demek bilmem. Dayanamayıp aramış işte. Hem benim gözüm tuttu Yusuf’u. Benziyorsunuz da birbirinize. Huylarınız yani.” Cevap vermedim ...

Çok üzüldüğüm bazı fırsatlar vardır geçmişte. Bunlardan biri 2010 yılında İstanbul’un Avrupa Kültür Başkenti olmasıydı mesela. O devasa bütçeyle devasa işler yapılabilirdi, o fırsat vardı; lakin kelimenin tam anlamıyla dağ fare doğurdu. Heba oldu gitti İstanbul’un Avrupa Kültür Başkenti fırsatı.2013 yılında Eskişehir “Türk Dünyası Kültür Başkenti” olma payesini yine de fena kullanmadı ama 2018 yılında aynı payeyi alan Kastamonu kelimenin tam anlamıyla ayağına gelen fırsatı tepti. Değil Kastamonu...

Bence Ebubekir Sofuoğlu dile getirmek isteyip de meramını Türkçe olarak ifade edebilmedeki yetersizliği yüzünden dile getiremediği o tespitlerinde haklı. Fakat tabii, meramını öyle böyle ifade edebilecek ortalama bir Türkçe bilmiyorsan herkesin eleştirisine ve yorumuna açık kamusal alanlarda söz almamayı tercih etmelisin. Aksi halde işte tam olarak Sofuoğlu’nun başına gelen geliyor: Derdini ifade etmeyi beceremezsen herkes senin üniversitelere “fuhuş yuvası” dediğini zannediyor ve bu zanlarında ...

“Sessiz bir hayatın cesur yalnızlığı…” Bu dizeyi nerde okuduğumu hatırlamaya çabalayarak tırmanıyordum yokuşu. İnsanın bir iflahı varsa çoktan kesilmiş olması gerekirdi benimkinin. Sıcaklık elli beş derece falan olmalıydı. Otogardan bu yana sürdürdüğüm yürüyüşte sağ elimdeki valiz ağırlaştıkça ağırlaşmış, sol omzuma çaprazlama astığım çanta ise belirgin bir dengesizlik katmıştı yürüyüşüme. Doğuştan topal bir eşek gibi sekerek söktürüyordum yokuşu.İlerde bir kadın, evin önündeki küçük kel arsada ...

Bakmayın siz Cübbeli’yi falan karşısına alıp yayıla yayıla Allah kitap anlattırdığına. Fatih Altaylı 28 Şubat sürecinin hem cürufu hem de “hık deyicisi”dir. İnsana, o biricik varlığa karşı duyduğu yoğun sevgisizlik de bu adamın en belirgin vasfıdır.28 Şubat’ın karanlık dehlizlerinin medyadaki en karanlık tiplerinden biridir Altaylı. Başörtülüleri “kolundan tuttuğu gibi karakola götürmek” istediğini yazabilmişti asker kıyafeti giymiş darbecilerin postallarını yaladığı dönemde.Köprünün altından ço...

Zihnimi zorladım epeyce. “Ben bu Mahfi Eğilmez’i ilk nereden hatırlıyorum?” diye. Sonunda buldum. 2001 ekonomik krizinin birkaç ay öncesinden. Mahfi Eğilmez ile kankası Asaf Savaş Akat ekranlardan hepimizi Türkiye ekonomisinin güllük gülistanlık olduğuna, herhangi bir krizin asla beklenmemesi gerektiğine ikna etmeye çabalıyorlardı. Doğrusu bu ya, ben Mahfi Eğilmez’i Türkiye IMF’ye borcunu sıfırladığında da, dolar 1,5 lira civarındayken de Türkiye ekonomisinin geleceğini böylesi tutkulu, böylesi ...

Bakmayın siz ODA TV’nin asıl meseleyi, asıl mesajı yerinden etmek için yapmaya çalıştığı manipülasyona. KADEM, son günlerdeki taciz-tecavüz meselelerinde ortaya koyduğu yaklaşımda bence sonuna kadar haklı.ODA TV demiştik değil mi? T24’e falan da öğrettiği bir yöntem var ODA TV’nin. Bir metinden en olmadık manşeti, en olmadık spotu seçip, böyle yaparak gerekli soru işaretini ve şüpheyi oluşturup peşine ilgili metni paylaşarak “metni bütünüyle paylaşmış sorumluluğu yüksek habercilik” numarası yapı...

Türkiye gündemi beyin devrelerini yıpratmaya devam ediyor. Üstelik iş “ciddiyse çok komik, şakaysa hiç komik değil” noktasına evrildi.Misallere nereden başlasam bilemiyorum. Mesela bin yıldır gazetecilik yapan Özlem Gürses’in ve pek çok gazete-gazeteci kalabalığının Çin’e doğru yolculuğa çıkan ihracat treninin yola çıkmadığına dair geliştirdikleri inançla başlayabiliriz. Kahir ekseriyeti “insan hiçbir şeye körü körüne inanmamalı” cümlesine iman eden bu topluluk Çin treninin yola çıkmadığına cidd...

Bazı gitmeler beğendim kendime.İlkin, bir çocukluktan bir gençliğe gitmeyi denedim. Ve anladım ki insanın kalabileceği, konaklayabileceği, tadını ala ala yaşayabileceği tek yer çocukluktur. Geri dönmenin bir yolunu bulmanın imkânsız olduğu çocukluk. Akşam ezanlarında eve dönmelerin, geçmiş sobaların yanında avuçlarına hohlayarak uyanmanın, çorbaya ekmek banar gibi yaşamaların çocukluğu. Yoksulluğun ve neşenin, kaygısızlığın ve oyunun çocukluğu.Bazı gitmeler beğendim kendime.Bir yakından bir uzağ...

Bu kaçıncı taciz-tecavüz konulu yazım bilmiyorum. Sanırım 10’u geçmiştir. Her yazıda tacizin, tecavüzün, kadına şiddetin bir sınıf meselesi değil, bir “toplumsal ortalama gerçeği” olduğunu anlattım dilim döndüğünce. Bilmem hangi Kur’an kursunda bir taciz-tecavüz olduysa da, bilmem hangi gece kulübünde bir taciz-tecavüz olduysa da bunun “mekândan, insan topluluklarının genelinden, dinden bağımsız” bir mesele olduğunu söyledim, söylemeye çalıştım.Sözgelimi pedofili denilen sapkınlık toplumsal sını...

Bana değer veren ve değer katan dostlarımdan biri, Süleyman Demirel’den nakille “makamlar, öğrenme yerleri değildir” dedikten sonra “ben tümdengelim yöneticiliği fikrine inanıyorum” dedi. Aslında hemen hepimiz için lise kompozisyon konusu olan “tümdengelim, tümevarım” meselelerinin “yöneticilik” alanında vereceği sonuçları üç aşağı beş yukarı tahmin edebiliyorum ama Türkiye’de neredeyse hiç görmediğimiz bir tarz olduğu için “neye benzediği” konusunda pek bir fikrim yok. Dolayısıyla dostumun “ina...