Birini tanıyorum. “Taşrada sıkışıp kalmaların imparatoru” denilebilir onun için.Taşrada sıkışıp kalmak, bilirsiniz, kabiliyetli ve fakat “çıkmaya cesaret edememiş” adamlar için kullanılması lazım gelen bir tanımlamadır. Kabiliyetsiz adam, taşrada da merkezde de kabiliyetsizdir. Dolayısıyla “sıkışıp kalması” da söz konusu değildir.Diğer yandan, kendini sıkışıp kalmış hissetmeyen, yaşadığı yeri “merkez” haline getirmeyi başarmış adamlar da vardır. Lakin bu yazı o adamlarla değil, “taşrada sıkışıp ...

Bekir Coşkun’la aramda devasa bir anlayış farkı vardı. Hayatı boyunca beni ve bana benzeyen kim varsa onu aşağılamış, arkaik bir Kamalizm anlayışını toplumun kurtuluşu olarak görmüş, üstelik fikrini hepimize hakaret etmeden savunamayan biriydi o. Neler neler dedi Türkiye’deki ortalama dindar insana. “Bidon kafa”dan tutun da şimdi buraya yazamayacağım kadar kaba pek çok hakarete başvurdu hayatı boyunca.Bekir Coşkun’la da, Bekir Coşkun’a benzeyen kim varsa onunla da gücümün yettiğince, dilimin dön...

Denizli Valisi Ali Fuat Atik’i tanımam. Tanımadığım gibi, şehrini nasıl yönettiğine dair bir fikrim de yok. Doğrusu adını da ilk kez sosyal medyaya düşen dönerci denetimi görüntüleri ile duydum.Valinin döner ustası ile girdiği diyalogu izlediğimde şöyle düşündüm: “Bu izlediğim video özenle seçilmiş, önü arkası kesilmiş bir video olabilir. Her ne kadar videoda izlediklerim sevimsiz olsa da valinin bir anlık boşluğuna, sinirine, dalgınlığına gelmiş olabilir. Videonun kamuoyuna servis edilen kısmın...

Birikmiş bir borçtan kaçar gibi kaçmaya çalışıyordu. Hani böyle “işlerim nasılsa düzelir” umuduyla tefeciden borç alan, işleri düzelmeyince tekrar borç alan, o borcu kapatmak umuduyla tekrar borç alan ve sonunda tefecinin adamlarıyla yüzleşmek zorunda kalıp bulduğu bir aralıktan tabanları yağlayan, sanki onları atlatsa borcunu ödemiş gibi hissedecek bir borçlu gibi kaçıyordu. Ona öyle geliyordu ki bir kez, sadece bir kez kaçabilse her şey tamam olacak.Firavun’un ordusundan kaçar gibi kaçıyordu. ...

Kısa bir süre önce kaleme aldığım “Cephe genişlerken” başlıklı yazımda açıkça belirtmiştim: “Şimdi bunu söylediğim için bana çok kızacaksınız belki ama finalde olan yine emperyalizmin gazına gelerek ‘mayın eşekliği yapmayı’ vazife sayan Ermenilere olacak. Ermenilerin yakın tarihi bir bakıma ‘emperyalizm tarafından sömürülme, mayın eşekliğine razı edilme’ tarihidir ve bu çok ama çok üzücüdür. Aynı emperyalist odaklar, Ermenilere yaptıklarını PKK üzerinden Kürtlere de yapmaya çalışmaktadırlar. PKK...

Bu yazıyı sosyal medyadan “bugünkü yazım” diye duyurunca bazı tepkiler alacağım kesin gibidir. “Kıbrıs’ta bunlar bunlar olurken, Karabağ’da şunlar şunlar olurken sen oturup bir hattat hakkında yazıyorsun” bu tepkilerin en hafifi olacaktır üstelik.Niye böyledir bu? Şundan: Gündelik politikanın yere batası verili dilinin dışında bir şeye ilgi duymak artık “ihanet” ile eşdeğer görülüyor memlekette. Doğrusu, bunu böyle kabul edenlere kızmak da gereksiz; zira Türkiye öyle kuşatıldı, öyle çok dertle b...

Para lazımdı. Para lazımdı ve teklif kağıt üzerinde çok iyiydi. Çok parası olan bir yönetmen, çekmek istediği filmin senaryosunu bir abimize yazdırmak istiyordu. O abimiz de “iki arkadaşım daha var, onlarla birlikte yazmak istiyorum” demişti Tanıl’la beni kastederek.Adamın, Hadımköy’de mi nerede bir fabrikası vardı. Bir cumartesi, hem adamla tanışmak hem de senaryo işini konuşmak üzere atladık gittik.Arkaya doğru uzayan bir fabrikanın yönetim bölümüne girdiğimizde, tanışacağımız yönetmenin masas...

Ben aslında çok farklı biri değilim Melis. Beni, “ortalama Türk insanı” olarak tanımlıyor sosyologlar. Azerbaycan-Ermenistan savaşında yüzde yüz haklı bulduğum Azerbaycan’ı destekliyorum. “Günde 3 lira kazanıyorum amca. Bugün biraz daha kazanırsam patates alıp hayır yapacağım” diyen Suriyeli Hüseyin’i izlediğimde sosyo-politik durumlar, mülteci sorunları falan üzerinden o küçücük “büyük adam”a saldırmak değil, onun için ağlamak geliyor aklıma. Hemen ardından da Hüseyin’in derdini çözmek için har...

İran’ın başarısız etki ajanı Nurettin Şirin’in “paralel evren”de ortaya koyduğu başarısız skeci bilmem izlediniz mi? Şirin’e göre sütte leke var, İran’da yok. Meğer İran, dünyanın dört bir yanındaki mazlum Müslümanlara kol kanat geren, onlarla ekmeğini-aşını paylaşan, emperyalizme karşı savaşan, Bosna’dan Arakan’a, Kafkasya’dan Afrika’ya bütün mazlumların hamiliğini yapan bir devletmiş.Hadi diyelim Nurettin Şirin, -bence kendisi de zerre kadar inanmadan- bu başarısız skeci sahneye koyuyor. Belki...

Belki de, hatta “belki” değil, büyük ihtimalle Türkçe’nin büyük şairi Turgut Uyar’ın bu dizesinde kullandığı “barbar” kelimesi, başka, bambaşka anlamlara gelmektedir. Ne ki, bugün ele alacağım meseleye Turgut Uyar dizesinden daha parlak bir başlık da bulunmaz. Evet, barbarlar, kendilerini tartarlar.“Barbaros” ya da “barbar” kelimelerinin kökeni doğrudan antik Hellen uygarlığına dayanır. Homeros’un İlyada destanında Karyalılar için kullanılan ve “Helence’yi düzgün konuşamayan kimse” anlamına gele...

Geçenlerde bir kez daha yazmıştım. Bence yetenek, insana Allah’ın bir lütfudur. İnsan, yeteneğinin şükrünü ancak onu geliştirerek eda edebilir. Ölmüş, öldürülmüş, donmuş, dondurulmuş yetenekler büyük bir israftır.Bilvesile Gençlik ve Spor Bakanımız Mehmet Kasapoğlu ile bir araya geldiğimizde mesele dönüp dolaşıp iki yerde düğümlendi. İlki, yetenek konusu… Belki haberdar olanlarınız vardır, Gençlik Spor Bakanlığımız bir süredir spor konusunda “yetenek taraması programı” işletiyor. 6 yaştan itibar...

Toprağı bol olsun, Hrant Dink’in en çok istediği şeylerden biri, Türkler ile Ermeniler arasındaki yıllara sari düşmanlığın ortadan kalktığını görmekti. Hem kamuya mal olmuş söylemlerinde hem de özel konuşmalarımızda altını çizdiği şey ise “diaspora”nın, Ermenistan’a yarardan çok zarar verdiği yönündeydi.Bu, burada bir dursun.Bir günde 600’ü aşkın insanın öldürüldüğü Hocalı Katliamı, bir bakıma diasporanın “kapı iti” hüviyetinde olan Ermenistan’ın tam anlamıyla ayağına sıktığı bir katliamdı. Sark...

Aralıksız 15 yıl dayak yemiş.Bir yandan kimsesizlik, bir yandan çaresizlik, bir yandan “belki bugün düzelir, belki yarın düzelir” bekleyişi, bir yandan da kızlara ne olacağı korkusu…15 yıl dayak yerken bir yandan da 4 tane kızı olmuş. “Hayvan” kelimesini sanki o duyacakmış da gelip dayak atacakmış gibi fısıltıyla söylüyormuş: “hayvan herif, hep oğlan istedi. Kendisi gibi yetiştirecekmiş. Öyle derdi. Kendin gibi yetiştireceksin de neye benzeyecek o evlat? Karısını döven, kızlarını sevmeyen, eve e...

Konya’da, Kayseri’de, Bursa’da, son zamanlarda Kahramanmaraş’ta gördükçe düşündüğüm, zihnimde çerçevesini belli belirsiz çizdiğim o meselenin adını sonunda İstanbul’da, Yedikule Hisarı’nın bahçesinde çay içerken koyabildim.Oraya geleceğim ama önce Yedikule Hisarı’nda ne olduğundan bahsetmem gerekir size. Kolay değil, 1600 yıldır ayakta olan Yedikule Hisarı hem Bizans’ın hem de Osmanlı’nın ortak mirası. Bazen geçen gemilere ok üşürülmüş, bazen kıymetli silahlara hazinelik etmiş, bazen zindan olar...

Meslek hayatımın en tatlı işlerinden biriydi hem yönetmen hem de metin yazarı olarak imza attığım “Bir Masal Denizi: Haliç” belgeseli. Hem Haliç’in tarihini hem de olağanüstü kirlenmiş durumda olan bu güzelim coğrafya harikasının temizlenmesi sürecini anlatmayı denemiştik. Zannederim bir miktar başarılı da olmuştuk bunda.Şurasından başlayayım. Haliç, fiziki yapısı gereği kirlenmeye son derece müsait bir yer. Yoğun ve güçlü bir akıntı olmadığı için suyun oksijen kalitesinin sürekli düşme tehlike...

Niçin süslüyor o çocuk bisikletini? Belki de yanlış sorulmuş bir soru bu. Biz, kocamış, vakti geçmiş, yetişkin olmuş koca koca adamlar niçin süslemiyoruz hiçbir şeyi? Hayatımızı ne ara bu kadar düz, bu kadar sıkıcı hale getirdik? İşte bir yıldız çıkartması taktı çocuk bisikletine. Şimdi de lastiğin zincirlerine bazı süsler takıyor. O yıldızın da o süslerin de bisiklete hiçbir faydası yok elbette. Ne hızlı gitmesini sağlayacaklar ne de kolayca durmasını. Fakat o yıldız, o süsler o çocuğa bir fiya...

67 yaşındaki bir adamı odunla döven alkolik bir zanaatkara “ideolojik” sebeplerle destek verilmez. Dahası “sessiz” de kalınmaz. Dahası, böğürtüyle inleme arasında bir şarkı sesi tutturarak, konserlerinde Atatürklü bayrak açarak, profil resmini şiddet karşıtı sloganlarla bezeyerek “sanatçı” olunmaz. Olunamıyor. Bunlar, kültür endüstrisinin ürettiği basit, çiğnendikçe tadı kaybolan sakızlardır. Yutsan olmaz, tükürsen kaldırıma yapışıp kirletir… En iyisi çöpe atmaktır. Sarmal ise şudur: Kültür endü...

Her şey bir twitter gönderisi atmamla başladı. Gönderi metninde “yukarıda Allah var” deyimini/kalıbını kullanınca epey bir takipçim “Allah her yerde. Yukarıda Allah var demek dini bakımdan uygun değildir” tepkisi verdi. Ben de bunun üzerine minik bir sosyal deney yapmaya karar verdim. Fetvalarına her daim güvendiğim, kendi kişisel sorularımı her zaman yönelttiğim iki son derece yetkin hocaya, Muhammet Yazıcı ve Abdullah Küskü’ye bu meselenin hükmünü sordum yine bir sosyal medya gönderisi ile…Mes...

“Seni dinler” diyor. “Bir kere arasın, sadece bir kere arasın yeter” diyor. Sonra dehşetli susuyor. Öyle bir susmak ki, ses çıkaracağım korkusuyla oturuşumu değiştiremiyorum. Hâlbuki ayağım uyuştu nicedir.“Seni” diyor tekrar. “O seni dinler. Sadece seni dinler. Sen ararsan, benimle konuşur” diyor. Kalbimin perişanlığı artıyor. “Bir kere” diyor, “sadece tek bir kere.”Üzülüyor muyum? Üzülmüyorum. Üzülmüyorum çünkü şeker hastasıysanız uzak durmanız gerekenin şeker olduğunu bilmeniz gerekir. Sen şek...

Yavuz Yiğit geldi geçen gün ofise. Türkiye’nin en iyi münazara takımlarını yöneten, bu takımlarla ulusal-uluslararası ödüller alan bir “gençlik çalışmaları azmanı.” Yaptığımız sohbetten hareketle yazacağım mesele ayrı bir mesele ama şu kadarını söylemiş olayım. Münazara olayı “çok gezen mi bilir, çok okuyan mı?” geyiğinden çıkalı çok olmuş. Lise öğrencileri artık münazara yarışmalarında “Türkiye NATO’dan çıkmalı mı, çıkmamalı mı?”, “robotların ahlakı olur mu, olmaz mı?”, “gen teknolojileri yarar...

Çok üzüldüm kadim dostum Veyis Ateş’in o beyanını görünce. Şöyle diyor: “E’ hadi ama; bekliyoruz. Hepinizin dergisi, vakfı, derneği, STK’sı var; onların da sosyal medya hesapları var, biliyoruz. Bi’şi söyleyin, bi’şi yazın, lanetleyin, ‘biz ondan, o mel’un bizden değil’ deyin. Size inananların yüzünü yere düşürmeyin; Diyanet’in yaptığı gibi; e’ hadi.”Ne için kuruyor bu satırları Veyis? Şeyhlikle uzaktan yakından alakası olmayan, madrabaz, aşağılık ve en son çocuk tacizcisi olduğu da ortaya çıkan...

Üç meselem var bugün… Üçünü de birbirine bağlayan ortak mekân ise Kahramanmaraş.İlki bir bina… Kahramanmaraş’ın tam kalbinde yer alan sarılı, kırmızılı, mavili bu bina, googleda “dünyanın en saçma binası” araması yapıldığında ilk sonuç olarak çıkıyor karşınıza.1994 yılında İl Özel İdaresi olarak yapılan bu binanın şehre yaptığı en büyük kötülük çirkinliği değil. Vaktiyle “mimari ödül” kazanan bu bina, heyula gibi varlığı ile şehrin ölçeğini bozuyor. Şimdi yeniden gündemde bu bina... Kahramanmara...

O gün eşim “şimdiki aklın olsaydı üniversitede hangi bölümü okurdun?” diye sorduğunda duraksamadan “İstanbul Üniversitesi Sosyoloji” cevabını verdim. İşin sosyoloji kısmının genel, İstanbul Üniversitesi kısmının ise özel bir cevabı var. Özel cevaptan başlayayım: Çünkü İstanbul Sosyoloji’de İsmail Coşkun Hoca var. Varır çakardım topuk selamını, “al beni de asker eyle” deyip biat ederdim. Budur yani.Genel cevap ise şu. Türkiye’nin son 40 yılda, daha da daraltırsak son 20 yılda yaşadığı “toplumsal ...

Oradaydın. Orada olduğunu bilerek şimdi ve burada olmayı nasıl olup da başarabildiğimi düşündüğümde midemde yumruk acısına benzer bir acı hissettiğim doğrudur. Fakat bunu sana anlatacak mecalim yok.Mecalim yok, çünkü şairin “üstüm başım dünya bulaşığı” dediği demdeyim. Kendime bir yorgunluklar rafı inşa ettim. Uyanma yorgunluğu, işe gitme yorgunluğu, kahve içme yorgunluğu, okuma yorgunluğu, insan görme yorgunluğu. “Hikâyemin bütünü yorgunluktan ibaret” diyerek artislik yapmak istemem. Hayır, bun...