Kemal Kılıçdaroğlu işine geldiğinde tehdit ediyor devletin bürokratlarını.
İstediğinde hesap sormaya gidiyor devletin kurumlarından.
Kurumların önünde şov yapmak da nedir öyle, hiç yakışıyor mu?
Demokratik siyaset adına gerçekten ayıp ötesi bir şey.
Buna en basitinden haddi aşmak derler.
Militanca şovlar demokratik siyaseti itibarsızlaştırır.
Bir siyasetçide olması gereken güven ve ciddiyeti tahrip eder.
Her şeyin bir usulü vardır.
Öyle elinizi kolunuzu sallayarak her istediğiniz yere gidemezsiniz.
Hele hele “Heeyt! Ben geliyorum, gösteririm size!” edasıyla zinhar gidemezsiniz.
Baskına gider gibi devlet kurumlarını ziyarete giderseniz hak ettiğiniz karşılığı alırsınız.
Burası bir muz cumhuriyeti değildir.
Usule riayet edeceksiniz.
Adaba uygun hareket edeceksiniz.
Amacınız bilgi edinmek ise ilgili devlet kurumuna yazıyla başvurursunuz.
Sizin ana muhalefet partisi lideri olmanız, devlet kurumlarını keyfinizce sîgaya çekme yetkisine sahip olduğunuz anlamına gelmez.
Sizin bu yaptığınıza düpedüz yetki gaspı denir. Devletin memurlarını ve yöneticilerini karşınıza dizip onlardan hesap sorma yetkisine sahip değilsiniz. Sizin muhatabınız o devlet kurumunun bağlı veya ilişkili olduğu bakandır. Bakanla oturur onunla müzakere edersiniz. Siyasi hesaplaşmanızı doğrudan Cumhurbaşkanı ve ilgili bakanlarla yaparsınız.
Devlet terbiyesi bunu gerektirir.
Demokratik siyasetin adabı bunu öngörür.
Devlet kurumları çat-kapı gidip siyasi şov yapacağınız yerler değildir.
Usul, esasa mukaddemdir.
Her şeyin başı usuldür.
Devlet kurumlarından yürütmenin başı olan Cumhurbaşkanı ve ilgili bakanlar bir tek hesap sorabilir.
Meclis’te grubu bulunan partiler veya siyasetçiler bilgi edinmek istiyorlarsa usulüne uygun talepte bulunurlar. Randevusuz makamlara gidip bilgi istemek, verilen bilgilerin yalan-yanlış olduğunu söyleyerek kurum yöneticileriyle adeta kavga edercesine tartışmak siyasetçilerin ne hakkıdır ne haddidir.
Bu yol açılırsa ortada ne devlet kalır ne de devlet yönetimi.
Kemal Bey’in tuttuğu yol, demokratik siyasetle birlikte demokratik yasallığı da tahrip eden bir yoldur.
Kemal Bey muhataplarını doğru seçmelidir.
Kemal Bey’in muhatapları bürokratlar değildir.
Kemal Bey bilgi edinmek istiyorsa kendisine istediği bilgiler usulüne uygun bir biçimde takdim edilir elbette.
Niyetiniz siyaseten hesap sormaksa bu durumda randevu isteyeceğiniz makam, siyasi makamlardır. Bir yönüyle siyaseti temsil eden bakanlık makamlarıdır.
Kemal Bey belli ki devlet kurumlarını paralize etmek istiyor.
Siyaset yoluyla siyasetin itibarsızlaştırıldığı bu tavır, bir yanıyla da tam bir siyasetsizlik halidir.
Bu gerilime ve kavgaya dayalı siyasetten içeride ve dışarıda kimlerin memnuniyet duyduğuna bakılırsa, dahası kimlerin bu tarzı teşvik ettiğine dikkat edilirse, aslında yapılan şeyin tam bir “diyet siyaseti” olduğu apaçık görülür.
