Erdoğan düşmanlığını anlarım. Lakin boş boş konuşmanın üstünün Erdoğan düşmanlığıyla örtülmesine anlam veremem.

Laiklik nedir, İslam nedir, siyasal İslam nedir bilmeyenlerin akıllarına geleni yazmalarına anlam vermek ise hiç mümkün değil.

Cumhur-başkanının başörtüsü için referandum teklifini, laiklik üzerinden başlayıp ta İslam cumhuriyetine kadar vardıranların bir de herkese başörtüsünün zorla dayatılacağı yalanına yaslanmaları, koyu cehaletin beslediği paranoyadan öte bir şeye benziyor. Henüz bu zihinsel hastalığın bir tanımı bulunmuş mudur bilmem ama bence Türkiye’ye özgü bu hastalığın artık bir adının konması şart.

Sırf dikkatleri üstüne çekmek veya yazdıklarını okutmak için bu tür hezeyanları dillerine dolayanların gazeteci-yazar diye itibar gördüğü bir ülkede, fikrin elbette bir önemi yok demektir. O yüzden fikir tartışmaları yerine hezeyanlar gazete köşelerinde ve televizyon ekranlarında revaç bulabiliyor görmüyor musunuz?

***

Kemal Bey durduk yere başörtüsü meselesini gündeme taşıdı.

Cumhurbaşkanı konuyu seçime giderken gündeme taşımış olsaydı, konu “siyasi istismar” boyutuyla tartışılır dururdu.

Ama gündeme getiren Kemal Bey olunca durum farklılaştı.

Kemal Bey sorunu çözmek isteyen lider olarak alkışlandı.

Erdoğan’ın teklife peşinen karşı çıkacağı ve dolayısıyla da “sorundan siyaseten nemalanan kişi” konumuna düşeceği varsayımı çökünce Kemal Bey bu kez topu taca attı.

Bunda kendi partisi içinde laikçiliği din olarak benimsemiş çevrelerin şiddetli tepkisi de rol oynadı.

Kemal Beyin kanunla sorunu çözme teklifine Erdoğan’ın daha kalıcı ve kesin bir çözüm için anayasa değişikliği teklifi önermesi, Kemal Beyin ve ona akıl veren eski AK Partili siyasetçilerin oyun planını boşa çıkardı.

Anayasa teklifine peşinen hayır dendi.

Sorunu kanunla çözme teklifinde bulunan Kemal Beyin ve partisinin anayasal çözüm teklifine karşı çıkması, tarihin en ilginç siyasi çelişkisi olarak kayda geçti.

Cumhurbaşkanının Diyarbakır’da yaptığı referandum çağrısı, aslında en doğru çağrı. Zira anayasa değişikliğine karşı çıkan Kemal Beye şayet sorunu temelli çözmekten yana ise son bir şans daha tanınmış oldu. Kemal Beyin partisinin adında halk olduğuna göre sorunun çözümü için halkı adres gösteren Cumhurbaşkanının teklifine anında evet denmesi gerekmez miydi?

Hani halk ne isterse o olmalıydı?

Halk için halka rağmenciliğin cumhuriyet ve demokrasi diye yutturma dönemleri bitti artık.

Sorunun tek çözüm mercii olarak halkı görmeyenlerin halkçılık iddiaları gülünç olmaktan bile çıktı.

***

O birilerinin referandumu gündeme taşıdığı için hezeyanlar eşliğinde Erdoğan’a saldırmaları manidar.

Bilmeyen de sanır ki Erdoğan durduk yere konuyu gündeme taşıdı.

Erdoğan’ı o eski Türkiye’ye ait pespaye hezeyanlar üzerinden suçlamaya başlayanların demokrasi iddiaları da hilkat garibesi.

Hem demokrasi deyip duruyorlar hem de sorunun halk tarafından sandıkta çözülmesi teklifine “Herkesi zorla başörtüsünü dayatacaklar, laikliği ortadan kaldıracaklar, son tahlilde de İslam cumhuriyetine geçecekler” diyerek saldırıyorlar. Yani halkın son sözü söylemesinden fena halde rahatsızlık duyuyorlar. Ne ilginç bir demokrasi anlayışları var görüyor musunuz?

***

Madem çok bilmiş edasıyla konuşuyorlar.

O vakit şu soruların cevaplarını versinler de adam akıllı fikir tartışması yapalım.

Laiklik nedir?

Başörtüsü-laiklik ilişkisi nedir?

İslam cumhuriyeti dedikleri nedir?

Başı açıklığı laiklik açısından sorunlu görmemek ama başı kapalılığı laiklik açısından sorunlu görmek, başı açıklığı doğal bir hak ama başı kapalılığı ise doğal hak olarak değil çerçevelenmesi gereken bir özgürlük alanı olarak görmek, nemenem bir laiklik ve demokrasi anlayışıdır?

***

Niyet okuyuculuğu üzerinden hezeyanlar savuranlar evvela bu soruların cevaplarını versinler de öyle konuşalım.