Bizim Recep, şov dünyasına hızlı daldı. İlk gösterisi geçen cuma akşamıydı. Yeterince duyuramadığımızı düşünüyorduk. Başlamaya on dakika kala, salon henüz dolmamıştı. Ancak son on dakikada bütün koltuklar doldu. İlave sandalyeler konuldu, daha sonra ayakta bile yer kalmamıştı. İlk gösteri, başarılı bir şekilde sonuçlanınca, ardından gazete röportajları yapıldı; radyo ve televizyona haber yapıldı, konuk edildi. Yeri gelmişken, Yoğun Bakım''a teveccüh gösteren seyircilere, radyolarında ve sayfalarında yer veren gazeteci arkadaşlara (Gülcan Tezcan, Nedim Odabaş, Nedim Hazar, İbrahim Tenekeci, Bünyamin Yılmaz, Özcan Ünlü, Niyazi Hancı, Hüseyin Goncagül) ile televizyoncu dostlara (Bedir Acar, Ahmet Hakan Coşkun) ve baştan beri katkısını esirgemeyen can dostumuz Sinan Tavukçu''ya çok teşekkür ediyoruz.
Bu tür gösterilerde çoğu zaman seyirciler, sahnedekinin açığını yakalamaya çalışır, hata yapmasını bekler. Yoğun Bakım''ın seyircileriyle konuştuğumuzda ilk dikkat çeken husus, kaliteli esprilerin beğenilmiş olması kadar, (belki ondan da önce) seyircilerin sahnedeki adamı benimsemiş olmalarıydı. "Aman bir hata yapmasın" diye gerginlikle seyrettiklerini söyleyenler hiç de az değildi. Çünkü Recep Demirkaynak, oradakiler için "Bizim Recep"ti. Bu herkese nasip olmaz. Seyirciyle kurduğu yakınlıktan dolayı Recep''i tebrik ettik ve o sıcaklığı kaybetmemesini, daha da artırmasını ısrarla vurguladık. Hoş, bunlar söylemekle olacak şeyler değil, kendiliğinden kurulan bir gönül bağıydı o, ama söylemeden edemedik. Bundan sonra, daha da çok çalışmak gerekiyor. Gece gündüz, aralıksız.
Bu akşamki ikinci gösteri, inşaallah daha güzel olacak. Bir iki teknik problemi de halletmiş durumdayız, artık kimse tutmasın Recep''i. Yine Altunizade Kültür Merkezi''nde, saat 20.00''de.
Star sonunda çıktı. Epeyce uzun süren hazırlık döneminden sonra nasıl bir gazete çıkacağını merak ediyorduk. Öncelikle hayırlı olmasını dileyelim; vatana, millete, Sakarya''ya...
Gazete hakkında fikrimizi de belirtmek isterdik ama, henüz inceleme fırsatı bulamadık. Çünkü gazete almak için sabah 07.15''te bayilerin önündeki kuyrukları görünce vazgeçtik. "Nedir bu necip milletimizin zirveye tırmanan gazete merakı?" diye düşüncemizi dile getirince, yanımızdaki arkadaş hatırlattı:
- Bilmiyor musun, gazetenin yanında 750 bin liralık patates cipsini bedava veriyorlar.
Demek ki halkımız patates cipsini çok seviyormuş. Hele bedavaysa...
Böyle olunca, gerçekten gazeteyi merak edip almak isteyenlerin, patates cipsini umursamayanların oranı anlaşılmaz elbette. Ertesi gün "Şu kadar bastık, hepsini sattık" gibi reklam yaparlarsa, gerçekten çok komik olur.
Salâh Birsel öldü.
Biz de düşündük...
Bir şair ölünce,
Kime kalır kitapları?
Hayalleri kime?
Ve müsvedde şiirleri...
Yerimiz daralmış olabilir... Olsun. Önemli olan, içimiz daralmasın... Gönlümüzü geniş tutalım yeter.
