Yunanistan, bizim “aslan parçası” darbeci askerleri vermeyecekmiş.

Çok da umurumuzdaydı!

Alsın, tepe tepe kullansın.

İsterse turşusunu kursun.

İade edilmelerini kimse beklemiyordu zaten.

Artık o kadar saf değiliz.

ABD elebaşını vermezken, Yunanistan piyonları niye versin?

*

Onlarda şeref haysiyet olsaydı, oraya kaçıp sığınmazlardı.

Başka bir yere de kaçmazlardı.

Paşa paşa değilse bile yüzbaşı-binbaşı her neyse rütbeleri, gelip teslim olurlardı.

Yargılama bittikten sonra biz onları 'paşa' yapardık bir şekilde.

*

Yunan makamları yedi ayın sonunda verdi kararı.

Biz daha ilk günden bu neticeyi bekliyorduk.

Düşmanlığını açıkça göstermek için böyle güzel bir fırsat bulmuş, kaçırır mı?

Çok sevdilerse, alsınlar, o askerleri kendi ordularında görevlendirsinler.

O şeref mahrumları, Yunan ordusuna daha çok yakışır.

*

Yunan ordusu ve askerlik bahsi açılınca, aklıma Mustafa Cambaz geliyor ister istemez.

Orada askerlik yapmayı kabullenemediği için, vatandaşlığını kaybetmeyi göze alan ve pasaportunu yırtan bir yiğit.

Yunan aksanıyla “Vatandasliğin düser kuzum” diyen görevliye “Tüküreyim sizin vatandaşlığınıza” cevabını veren biri.

İşte o asker kılıklı darbeci teröristlerin kurşunlarıyla toprağa düşen haymatlos.

Herkes nereye lâyıksa, oraya sığınıyor.

*

Cebimde minik bir taş var.

Çengelköy'den, Mustafa'nın kabrinden.

Yedi aydan bu yana tespih niyetine kullanıyorum.

Tek taşlı bir tespih.

İpi yok, imamesi yok.

*

Elimde o taşı gören bir grup arkadaş arasından, ne olduğunu doğru tahmin eden çıkmadı.

Nereden bilsinler; alelade bir taş işte.

Bir gün Alpaslan Cambaz'a gösterdim.

“Bak elimde ne var…”

Hemen tanıdı.

“Aaa, onu sen mi aldın?”

Şaşırtmadı.

Bileceğini biliyordum.

*

Bu memleketin taşı da toprağı da bizim için değerli.

Hele gök ekin misali toprağa düşen can kardeşimizin kabrinden olursa, hiç kimse ona değer biçemez.

Başkası için sıradan bir taş olabilir ama bize çok şey anlatır o minik taş.

Vatan sevgisini, arkadaş sevgisini, imanı, şehitliği…

*

Bu değerlerden habersiz olanlarsa darbe yapar, vatandaşına kurşun sıkar.

Yunanistan'dan olumlu bir karar çıksaydı, bizim için büyük sürpriz olurdu.

O karar üzerine Dışişleri Bakanlığımız tarafından yapılan açıklama, bazı basın organları tarafından “çok sert” bulunsa da bence son derece kibar.

Diplomasi dili ne de olsa.

Sokaktaki gibi bir üslup bekleyemeyiz.

*

Ancak bundan sonrası ne olacak?

İki ülke arasındaki ilişkiler hangi çerçevede, nasıl yürüyecek?

Asıl oraya bakmak gerekir.

Yine komşuluk, kardeşlik, dostluk mavraları devam edecekse, örtün yorganı.