"Sayın şantiye şefim; iş kazası tutanağına ''planlama hatası'' diye yazmıştım. Bunu yeterli görmeyerek ayrıntılı anlatmamı istemişsiniz. Şu anda hastanede yatmama sebep olan olaylar aynen aşağıda anlattığım gibi olmuştur:

Bildiğiniz gibi ben bir duvar ustasıyım. İnşaatın altıncı katındaki işimi bitirdiğim zaman biraz tuğla artmıştı. Yaklaşık 250 kg kadar olduğunu tahmin ettiğim bu tuğlaları aşağıya indirmek gerekiyordu.

Aşağı indim, bir varil buldum, ona sağlam bir ip bağladım, altıncı kata çıktım. İpi bir çıkrıktan geçirip ucunu aşağıya saldım. Tekrar aşağıya indim ve ipi çekerek varili altıncı kata çıkardım. İpin ucunu sağlam bir yere bağlayip tekrar yukarı çıktım.

Bütün tuğlalari varile doldurdum. Aşağı indim, bağladığım ipin ucunu çözdüm. İpi çözmemle birlikte birden kendimi havalarda buldum. Nasıl bulmayayım? Ben yaklaşık 70 kiloyum. 250 kiloluk varil süratle aşağıya düşerken beni yukarı çekti.

Heyecan ve şaşkınlıktan ipi bırakmayı akıl edemedim. Yolun yarısında dolu varille çarpıştık. Sağ iki kaburgamın bu sırada kırıldığını sanıyorum.

Tam yukarı çıkınca, iki parmağım iple beraber çıkrığa sıkıştı. Parmaklarım da bu sırada kırıldı. Bu esnada yere çarpan varilin dibi çıktı ve tuğlalar etrafa saçıldı. Varil hafifleyince, bu sefer ben aşağı inmeye, varil de yukarı çıkmaya başladı ve yolun yarısında yine varille çarpıştık.

Sol bacağımın kavalkemiği de bu sırada kırıldı. Can havli ile ipi bırakmayı akıl ettim. Başımı yukarı kaldırdığımda boş varilin süratle uzerime geldiğini gördüm. Kafatasımın da böyle çatladığını sanıyorum. Bayılmışım, gözümü hastanede açtım. Cenab-ı Hakk''tan tüm kullarını böyle görünmez kazalardan korumasını diler, hürmetle ellerinizden öperim."

Ankara''dan Hasan kardeşimizin gönderdiği bu hikâyeyi yıllar önce bir yerde okumuştuk. Belki siz de biliyordunuz... Sonunda "Sevgili Mehmet Abi, yarın ''umre''ye gidiyorum. Orada sana ve bütün Müslümanlar''a çok çok dua edeceğim. Allah''a emanet ol." notunu görünce, bu hikâye biliniyor olsa bile, tekrarında fayda vardır kanaatine vardım.

(Görüyorsunuz, ufacık notlar, insanın kanaatini nasıl değiştiriveriyor. O yüzden, bir memurun, verdiğiniz evrak arasında, "çok sıfırlı" bir notu görünce işinizi çabucak halletmesini de anlayışla (!) karşılamak lazım.)

Avrupa Birliği Dışişleri Komitesi Başkanı Tom Spencer, bakın ne demiş:

"Biz sizi, ''İleride bir gün AB''nin parçası olacaksınız'' diyerek 30 yıl oyaladık. Taktik amaçlarımızdan dolayı size hiç de dürüst davranmadık. Aslında bizim sizi hiçbir zaman AB''ye almaya niyetimiz yoktu! Şimdi itiraf ediyoruz! Biz size ikiyüzlülük yaptık. Artık bundan sonra hesabınızı, kitabınızı ona göre yapın!"

Herif epey dürüstmüş, helal olsun!

Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu''ndaki arkadaşlar anlatmıştı. Turing çalışanları olarak, bir ahbaplarının düğün törenine çiçek göndermek isterler.

Aralarında para toplayıp ona göre çelengin ebadına karar verir ve çiçekçiyi ararlar.

- Üzerine ne yazalım abi?

- Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu yazın.

- Ohoo...

- Ne oldu?

- Çok uzun abi...

- Öyleyse kısaltarak yazın.

- Nasıl kısaltalım?

- TTOK olarak.

- Nasıl nasıl?

- TTOK.

- Abi kusura bakmayın birşey anlamadım.

- Bakın şöyle: Tane tane söylüyorum, not alın. Trabzon, Trabzon, Ordu, Kayseri. Tamam mı?

- Tamam oldu.

Düğün salonuna gittiklerinde çelenklerden birinin üzerinde şu yazılıdır: "Trabzon Trabzon Ordu Kayseri".

Onbir-oniki yaşlarında bir çocuk, sokakta parketmiş olan arabanın üzerine parmağıyla "Beni yıka" yazar.

Onu pencereden gören araç sahibi, az sonra gelip şunu yazar "Beni yıka"nın altına:

"Artık koca adam oldun. Kendi kendine yıkan."

Mutfaktaki yangın ilkeyle söner mi?

Açlığını işsiz, devrimle yener mi?

Tarihin suyunu çıkarsanız bile

Taşıma suyla bu değirmen döner mi?