Yarından sonra 15 Temmuz.

Büyük bir ihanetin ve aynı zamanda aziz milletimizin yazdığı büyük bir destanın üçüncü yılı.

Hiçbir şekilde unutamayacağımız bir tarih.

Aradan 1.095 gün geçmiş.

26.280 saat.

1.576.800 dakika.

94.608.000 saniye.

*

Yedik, içtik, yattık, uyuduk, uyandık…

Çalıştık, dinlendik, güldük, ağladık…

Her ne yaptıysak, aklımızdan o günü çıkarmadık.

Biz o tarihî günde yaşananları zihnimizden silmek istesek bile başaramazdık.

Şehitlerimizi rahmetle, hasretle anıyoruz.

Gazilerimizin ellerinden öpüyoruz.

*

Dalgalanan şanlı bayrağımıza bakıp, “Çatma kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl” diyoruz.

Sen öyle dalgalandıkça biz varız.

Biz burada oldukça, sen göklerimizi süsleyeceksin.

“Kız kardeşimin gelinliği, şehidimin son örtüsü…”

Senin gölgende doğduk…

Son nefesimizi de inşallah senin gölgende vereceğiz.

*

Sen hiç mahzun olma.

Hiç üzülme.

O iş bizde; yerine göre biz üzülürüz, seviniriz…

Biz senin daima serbestçe dalgalanman için, gerektiği an tereddütsüz can veririz.

Gökte bulutlar olsa da olmasa da dert değil.

Yeter ki sen dalgalan.

Yeter ki ezan dinmesin.

Yeter ki kuşlar serbestçe uçsun.

*

Senin uğrunda can veren, ölmez ki.

Âlemlerin Rabbı öyle söylüyor.

Şehitlerin ölmeyeceğini, ancak bizim bunu bilemeyeceğimizi, anlayamayacağımızı anlatıyor.

Evet, tam anlamak imkânsız.

En azından anlayamayacağımızı, bilemeyeceğimizi kabul ediyor, bu kadarını biliyoruz.

*

15 Temmuz’dan bu yana her birimiz yaklaşık ellişer milyon defa nefes aldı verdi.

Bundan sonrası için, kimin ne kadar nefesi kaldığını Allah bilir.

Onu da yolunda harcamak nasip olsun hepimize.