Neuchatel Xamax zaferi, UEFA Kupası, 2002 Dünya Kupası…

Bunlar nasıl alt alta gelir? Çok mu abartıyoruz? Evet aslında abartıyoruz ama “Teşbihte hata olmaz!” sözünden cesaret alıp yapıyoruz bunu…

Bazı kişiler, olaylar, anlar unutulmaz. Gerçekte ne olduğundan falan da uzaklaşır, başka bir anlam kazanır.

Muhammed Ali dediğimizde gözlerimizin parlaması bundandır… Hadi acımasız olalım, alt tarafı para karşılığı dövüşen bir boksördür. Ringlere çıkıp, Romalılar'ı eğlendiren gladyatörlerden farksız bir şekilde kendisini sergiler.

Ama bu kadar değildir işte. Sadece bu kadar olsa milyonlarca Müslüman erkek, hatta Müslüman olmasa da dünyanın bütün mazlumları, saat farklarından dolayı gecenin bir yarısında 3 dakikalık bir boks maçını izlemek için kalkıp; siyah beyaz televizyonların, cızırtılı radyoların başında, kelebek gibi uçan, tam zamanı geldiğinde de arı gibi sokan bu siyahi yabancıya dualar etmezdi!

Hani meşhur Kara Murat filmlerinin son sahnelerinde, Bizans tekfurunun karnına sapladığı her kılıç darbesinden önce “Bu babam için, bu anam için, bu da bütün Türk milleti için” diyen kahramanımız gibi, her yumruğunu “mazlumlar için”, zalimin zulmünün tam orta yerine atardı Muhammed Ali…

Aslında ne olduğunun, kim olduğunun, nasıl bir insan olduğunun hiçbir öneminin kalmadığı nokta tam da burasıdır Muhammed Ali'nin…

O umudun, belki zalime duyulan öfkenin, heyecanın adı oldu yıllar boyunca.

“Benim onlarla hiçbir sorunum yok ki” diyerek Vietnam Savaşı'na gitmemesi, ringlerden uzak kalmasına, tutuklanmasına ve itibarsızlaştırılmasına yol açsa da bildiği doğrudan vazgeçmedi…

11 Eylül'den hemen sonra, bu kez, itfaiye şapkasıyla ikiz kulelerin dibinde kurtarma çalışmalarına katıldığında neredeyse 60 yaşındaydı ama “İslam bir barış dinidir!” demek için oradaydı…

“Tüm zamanların en iyisiyim” derdi yere serdiği her rakibinin ardından. Gerçekten de dünya spor tarihinin gelmiş geçmiş en büyük sporcusu olarak hayata gözlerini yumdu…

Reagan'la ilişkisi, döneminin ırkçı Müslüman anlayışı, hataları, sevapları…

Hiç birisinin önemi yoktu, çünkü zulmün en kalın olduğu yer ve zamanda, karda açan bir çiçek gibi yüz milyonlarca mazluma umut olmuştu henüz 20 li yaşlarındaki Ali… İlham vermişti… Yüzlerimizde tebessüm olmuştu…

Son olarak Ali filminden bir sahneyle bitirelim…

Kariyerinin sonlarında Zaire'de bir unvan maçına çıkacak olan Muhammed Ali, antrenman yapmak için koşmaya başlar… Zaire sokaklarında hayat durur, arkasında onunla birlikte koşan yüzlerce çocuk, etrafta ise onu sevgiyle selamlayan koca bir insanlık vardır artık sadece… Kalabalıktan durmak zorunda kaldığı noktada, duvarda ülkelerinin üzerinde uçan savaş uçaklarını yumruklarıyla savuşturan kendi resmini gördüğü an hissettikleridir işte onun hayatına dair tek gerçek olan… Hepimize hissettirdikleridir Muhammed Ali…

Ruhun şad olsun Büyük Şampiyon… Rahmet olsun…