Galatasaray için bu maç başlangıcın sonuydu. Rakibi Konyaspor için de öyle… Hüzünle geçen sezonun kapanış maçında Galatasaray lig perdesini ilk dördün dışında Avrupa yoksunu olarak kapatırken yeni başkan, yeni hoca ve yeni bir kadro ile yeni ufuklara da yelken açıyordu…

Aslında bu kadro lig sıralamasındaki yerin üzerinde bir yerlere de oturabilirdi şu menhus çekişme olmasa… Kazım ve Culio''nun golleri, Aydın''ın formu, takım bütünlüğü ne yazık ki son maçlarda kendini gösterdi, bunda Bülent Ünder''le Tugay Kerimoğlu''nun da payı büyüktü. Yıpranmış, örselenmiş bir takımı son nefese kadar ayakta tuttular. 2-0''lık Konyaspor galibiyetiyle de taraftarına biraz mahcup, biraz üzgün, biraz da alkış bekler bir referans yaparak ayrıldılar Arena''dan. Arena lafı da gladyatörler savaşının yapıldığı bu yılki Galatasaray''a cuk oturmuştu doğrusu…

Zapata''nın olmadığı kalede Ufuk''a iş düşmedi bile… Milli savunma, Konyaspor''un gevrek forveti karşısında terlemedi bile. Emre Çolak''ın takıma giriyor olması, Yekta''nın yere sağlam basan ayakları, Aydın''ın sonuca yönelik hareketlerini tamamlayan Kazım''ın şık golü ve de Culio''nun becerisi Galatasaray''ı rahat bir galibiyete götürdü. Kazım''ın milimetrik vuruşu izlenmeye değerdi. Yeni senede Kazım''dan çok daha iyi bir performans beklediğimi söyleyebilirim. Aydın için de en güzel söz; mevsim çiçeği olmalıdır. Koca yılda toplasan sadece bir ay açıyor. Veda maçında iki isim hayal kırıklığı yarattı; Kewell durgun yerine giren Arda suskundu… Umarım yeni sezonda Galatasaray bir daha böyle bir lig yaşamaz.

Zor zahmet 14 galibiyet, 16 mağlubiyet ve de eksi averaj bu renklere yakışmadı.