“
” falan diyorlardı, unutmuş olamazsınız.
“
” sevinçten havalara uçmuştu hani;
ve
'yi sandıklara gömecek “lider” gelmişti.
Hatta,
çoraplarıyla masaya çıkıp şıkıdım şıkıdım oynayan
'ın adamları vardı.
Hey Allah'ım ya ne günlerdi!..
Konuştukça,
'ye
diyecek kadar “bilge” olduğu ortaya çıktı. Nasıl “bilge” olduğu ortaya çıkınca da, “
” sıfatı üzerinde daha fazla durmadı.
“
”in “
”si çekip gidince de “
” olarak kalıverdi.
Sıfatsız - lakapsız yapamadığı veya sıfatsız bir şeye benzemediği için mi nedir, şappadak, “
”im deyiverdi.
Bunun için de başına kasket falan takıp arzı endam etti.
Lakin “talihsizlik” yakasını bırakmadı. “
” deyince çok kızıyor ama nihayetinde yürüyen merdivene ters binecek kadar da talihsizdi.
Yazık ki yazık, başına köylü kasketi geçirdi ama “
” giydiğini unuttu.
El alemin ağzı torba değil ki büzesin; anında “
” deyiverdiler.
Dengesi bozuldu. Bilemiyorum, belki de baştan beri böyleydi.
Zamanla daha da kötüye gitti.
O kadar ki, bir dediği bir dediğini tutmamaya başladı. Sabah söylediğinin akşam münkiri oldu.
Haliyle adı “
”e çıktı.
Ondan sonra da kaptırıp gitti…
“
” seçim meydanlarında “
” şeklinde sövecek kadar tozuttu, varın gerisini artık siz hesap edin.
Böylece de ipten kazıktan kurtulmuş gibi oldu, yani, tüm “sıfatlar” onu terk etti.
Bu da gayet doğaldı.
Bir ülkenin seçilmiş başbakanının anasına küfreden bir muhalefet partisi liderine dünyanın hiçbir yetinde hiçbir sıfat bulunamazdı.
Dolayısıyla…
'a “
” diye hakaret ettiği halde, AK Partililerden hiç kimse dönüp de ona “
” demedi.
kürsülerinden tape okuyacak kadar paralelcilerin malzemelerini ağzından düşürmezken de kimse ona “
“demedi.
Hülasa, ne yaparsa yapsın artık herhangi bir sıfat takmadılar,
“
Paralelci aklıyla
ile yan yana gelince,
gibiler heyecana gark olup, “
” diye havalara uçtu.
Ne ki,
'yı (Sarıgül)
(Kılıçdaroğlu) anında sattı.
mahut bileşiği veya terkibi de fıss diye sönmüş oldu.
Uzun lafın kısası, hiçbir sıfat hiçbir ad üzerinde durmamaya başlamıştı.
Atını vuran kovboy misali bu da adeta “adını” vuruyordu. Belki de, alışmamış (….)te don durmuyordu, bilemiyorum.
Son günlerde “
” fiiline kafayı taktı.
Aile Bakanı Hanımefendi için geçen hafta, “
” deyiverdi.
Herkes şaşırdı.
Dahası, bu çirkin ifade üzerinden ahlaklı olmanın ne kadar önemli olduğu dile getirildi.
'ın adamları da o müstekreh ifadeyi tevil etmek için kırk dereden su getirdiler; onu kastetmemiş de, oradaki “
” cinsel çağrışımlı “
” değilmiş de falan filan…
Halbuki, “
”ndan beklenmeyen bir “davranış” değildi bu!
Nihayetinde, daha evvel de kameraların önüne geçip şu belden aşağı fıkrayı anlatan birinden bahsediyoruz: “
”
Bunu da kendisinin aklı sıra “
” üzerine anlatmıştı. O böyle “söyleyip geçince” millet de onu her seçimde “sevip” geçiyor.
Sizin anlayacağınız sürpriz bir şey yok, kendisine yakışanı yapıyor.
Dün de, “
” dedi. Dedim ya, “yatmak” fiiline fena halde kafayı taktı.
Sizce bu “
” neden kaynaklanmış olabilir?
Seçim yenilgileriyle dengesini hepten kaybetmesinden mi? Kişiliğini hissettirme, yani, gündeme gelme gayretinden mi?
Peki, “yatmak” fiilini ağzından düşürmemesi “suçluluk psikolojisinden” veya “alışkanlıktan” kaynaklanmış olamaz mı?
Öyle ya, koskoca CHP'yi
'nın, “
”,
dediği hendekçilerin, teröristlerin altına yatırdı.
'ye hangi ülke laga luga ediyorsa bizzat koşarak veya heyet göndererek altlarına yattı;
'nin,
'in,
'nun…
Gelgelelim, fakire soracak olursanız, “
” fiilinin müptelası olması “suçluluk psikolojisinden” kaynaklanmıyor.
Bence çok daha basit ve kısa siyasi geçmişine baktığımızda anlaşılır bir ihtiyaçtan kaynaklanıyor.
Şudur: Sayın Kemal Kılıçdaroğlu “sıfat” arıyor.
Sıfatsız yaşayamıyor çünkü.
'ın “
” adlı eserindeki aynı adlı öyküsünden
r'un sinemaya uyarladığı “
” filminin adından mülhem ben bir sıfat buldum.
Madem “yatmak” fiilini bu kadar seviyor bundan sonra adı, “
” olsun.
Evet, budur.
Bu kadardır.
“
”
