Bulundukları köşelerden teker teker çıkmaya başladılar. Gidişatından 'kaygı' (bu kelimenin bizzat kendisi kaygı verici) duyduklarını dillendirerek memleket hayrına arzı endam ediyorlar. Nedense bana münasebetsiz bir şekilde 'mezarda emeklilik' deyimini çağrıştıran, "Milli Mutabakat Projesi" etrafında görüşüyorlar.

Üsluba bakarak ittifak arayışlarını 'ti'ye aldığımı veya şekvacı olduğumu sanmayın. İnsan bazen çok sevinince duygularını kontrol edemez; abartılı, coşku dolu ifadelere engel olamaz ya, bendeki durum budur.

Yaş kemale erince etrafınızdaki her şeyin eriyip gittiğini müşahede edip 'geçmiş zamanın peşinden' hasretle bakarsınız. Master yasadır bu; giden bir daha geri dönmez! İşte 'ittifakçılar' momentum hesaplarına, yer çekimine inat geri dönüyorlar. İflah olmaz bir nostalji tutkunu olarak ben sevinmeyeyim de kimler sevinsin!

Ne iyi ettiniz de geldiniz! Can sıkıntısından ölüyorduk. En kısa zamanda iki anahtarıyla birlikte Tansu Çiller'i de görmek isteriz aranızda. Anahtarları tedarik edemezse de mesele değil; mümkünse Esat Kıratlıoğlu'nu yanında getirsin yeter.

Projeleri var mı, IMF programlarına itirazları mı var, bilmiyorum. Merak da etmiyorum.

Merkez Bankası başkanının evinin önündeki ayakkabı görüntüsü yüzünden rahatlarını bozup ortaya dökülmediler herhalde!

Benim bir tek Yılmaz Büyükerşen'e itirazım var. Hem nostaljik değeri yok, hem de yıllarca beklediğim halde Eskişehirspor'a omuz vermediği için. Her defasında başkan olmaktan köşe bucak kaçmasaydı, vaktiyle üç büyüklerin tozunu attıran Eskişehirspor çoktan 'Süper Lige' renk verir, "Es es es, ki ki ki, eski eski es" tezahüratıyla kulaklarımızın pasını silerdi. Alacağı olsun!

Eskimiş olduklarını, seçimle tasfiye edildiklerini öne sürerek karşı çıkanları anlamak mümkün değildir. Ne yani, bahçelerinde marul, soğan mı sulasınlar? Farzımuhal, kumar masasından kalkmasınlar mı? Karayalçın'ın veciz ifadesiyle, "olanaklı değildir" bu.

Bu ülkede 'Avcılar Kulüpleri' var; avcı kardeşlerimiz güzel güzel içlerini döküyorlar.

Siyasetçi eskisine böyle bir kulüp, imkan var mı? Sen hiçbir ortam hazırlama, ondan sonra da biçareler ortamlara akınca demediğini bırakma. Hayır, tesis olsa dersiniz ki, kendi aralarında muhabbet etsinler. "Baktım karşıdan aha şöyle kocaman bir halk kitlesi üzerime doğru geliyor, dedim ki; petrol vardı da biz mi içtik..."

Siyaset deyince, en azından seçim döneminde, işin içine halk falan giriyor, sorun bu! Demokrasi de teknolojiyle paralel gelişip, halksız bir aşamaya bir türlü ulaşamadı ki, lanet olsun! Öyle, "Cumhuriyet tehlikede, laiklik elden gidiyor" falan diyerek de halkı 'devreye' sokamazsınız. Bu işler için sponsora ihtiyaç var ama sponsor politika üretmez.

Irak savaşı, AB serüveninin bitme tehlikesi, kuş gribi gibi bir çok probleme karşı ağzını açmayan döviz, borsa, faiz 'sarmalı' (ben de bu kelimeye hastayım) son günlerde 'piyasaya' dişlerini göstermeye başladı. İttifak eşhası, "Ekonomik güvensizlik oluşturan sponsorumuz işbaşı yaptı, durumdan vazife çıkaralım!" diye düşünmemeli. Ya Danıştay terörü gibi bu da hükümete kolpa çekmekten ibaretse.

'Toplama' işlemi çok eklektik bir şeydir; sağ gösterir sol vurur; hiç güvenilmez.

Mesela, yüzde 35'ten arda kalan yüzde 65'tir ama, yüzde 65'in kendi içinde toplamı yüzde 10 barajına takılmakla kalmaz, bir kısmı yüzde 35 tarafına kaçar.

Diyelim ki, dürüstlüğünden kimsenin şüphesi olmayan Rahşan Ecevit'e tekabül eden oy oranı ile Mesut Yılmaz'a 'tekabül edeni' toplarsak (toplama işleminde eksiler parantez içine alınır) en iyi ihtimalle sıfır elde edilir. Eksi olmaması da şanstır; Deniz Baykal'ın artılarına hepten yazık olurdu.

Bizim halkımızın da kara hesabı kuvvetlidir; adamı fena çarpar. Ben asıl ondan korkuyorum.