Eh maşalllah! Allah nazardan saklasın! Canavarlarımız dört maçta havluyu attılar! Bunu gerçekleştirenleri ne kadar kutlasak azdır! Başkomutan Avcı ve anlı şanlı milyon euroluk askerlerimiz müthiş bir başarıya imza attılar!

Acı çok acı beğenmediğimiz dudak büktüğümüz Macaristan karşısında bile abandone olduk. Astronomik pirim de fayda etmedi. Oh ne güzel Macaristan"a turistlik seyehat! Düştüğümüz durum çok açıklı.

Grubumuzda liderlik hesapları yapıyorduk. Ey yavrum ey, nereden nereye!

Hollanda, Romanya ve şimdi de Macaristan. Üçte üç! Hep hüsran. Futbolumuz ne yazıkki yerlerde sürünüyor. Havamız yerinde. İş sahada sonuç almaya gelince sıfıra sıfır elde var sıfır.

"Volkan pes ettirdi, Burak"ın sakatlığı gol çaresizliğini getirdi" dersek takım olgusundan nasıl söz edebiliriz. Koskoca ay-yıldız iki oyuncudan mı ibaret? Nerede diğer oyuncularımız? Nerede Avrupalı Nuri, Hamit, Emre, Mehmet Ekici, Tunay, Mevlüt, Ömer Toprak, Hasan Ali? Yine Avrupalı Arda, Topal ve Sercan. Romanya karşısında vardı da ne oldu?

Bence Avcı maceraya kalkıştı. Hayal gördü. Deneyim çok önemli. Avcı bunun sancılarını yaşadı. Gurbetçilere fazla bel bağladı. Yeni bir takım oluşturmak isterken dengeleri alt üst etti. Acemilerle şöhretleri aynı pota içersinde eritmesini bilemedi.

Sadece Avcı"yı hedef tahtası haline getirmek doğru olmaz. Milyon euroluk oyuncularımız aynanın karşısına geçip kendilerine bakmasını bilmeliler. Yanlarına yaklaşılmıyor. Lafa gelince onlarla başa çıkmak olanaksız. Çok kolay suçluyorlar. Futbolda konuşulacak tek yer sahadır. Ne yazık ki bunun farkında değiller. Ayakları yere basmıyor. Ay–yıldız bile onları coşturmaya yetmiyor. En az Avcı kadar futbolcularımız da bu tablonun sorumluları.

Brezilya"daki finaller artık kaf dağının ardında bile değil. Şapka düştü kel göründü. Bu milli takım çıplak, çırılçıplak. Hep beraber sınıfta kaldık.