Üç günde bir maç. Dört nala gidiş. Yan kulvarda UEFA. Yetmiyormuş gibi çok önemli sakatlıklar... Ve de takım içinde problem çıkartan Guti ile Fernandes.
Beşiktaş işte bu problemlerle bulunduğu noktaya geldi. Önce terslikleri ele alalım. Bebe, Beşiktaş''ın gol gücüne büyük katkı sağlayacağı söylenen biri olarak transfer edildi. Sezon başında sakatlandı. Ersan 2 maç oynadı hemen A Milli Takım''a seçildi. O da sakatlandı, aylarca takımdan uzakta kaldı. Almeida ilk lig maçında sakatlandı, 6 lig, 2 UEFA maçında oynayamadı. Necip de sezon başındaki sakatlığının etkisinden bir türlü kurtulamadı.
Guti''yi hepimiz Beşiktaş''ın beyni olarak görüyorduk. Meğer O''nun beyine ihtiyacı varmış. Beyimiz gece alemlerini seçti. Fernandes''i de peşinden sürükledi. Beşiktaş çabuk uyandı, Guti''yi göndererek hiç değilse Fernandes''i kurtardı. Sakatlar zincirine Quaresma ve Simao da katıldı.
Bu koşullarda UEFA''daki gurubunda birinci olmak, ligde de birinciden 5, ikinciden 3 puan geride üçüncü sıraya yerleşmek küçümsenmeyecek bir başarı.
Carvalhal''i ilk günlerinde pek tutmuyordum. Öncelikli nedeni de Guti''ye ve Portekizlilere dişini geçirememesiydi. Daha sonra Guti''yi göndermesi, Fernandes''i uzun süre kadro dışı bırakması, Quaresma, Almeida ve Simao''ya ayrıcalık tanımaması, yedek soyunduğu için hava atan İbrahim Toraman''ı son maçın kadrosuna almaması kendisiyle ilgili düşüncelerimi değiştirdi. Carvalhal komutanlığını tasdik ettirdi. Geçen süre içerisinde takımı tanıması, daha sağlıklı kararlar alması Beşiktaş''ın toparlanmasını sağladı.
Yoğun maç trafiğine ve ciddi sakatlıklara karşın Beşiktaş az zararla sezonun ilk yarısını kapattı, UEFA''da ise muhteşemdi. Stock City ve Dinamo Kiev''i geçerek birincilik koltuğuna oturmak öyle kolay iş değil. Bunun devamını beklemek her Beşiktaşlı''nın hakkı. Şu andaki rakip Praga güçlü bir ekip. Ancak Beşiktaş da rakibi kadar güçlü. Ben şansları eşit olarak görüyorum.
İlk yarda yıldızlı pek iyiyi Egemen''e vermeyelim de kime verelim? Süper adam gerçekten müthiş. Sivok ve Hilbert''i ikinci sıraya alıyorum. İkisi de inanılmaz bir biçimde istikrarlıydılar. Kötü oynadıkları maçlarını hatırlamıyorum. Her maçta 10 üzerinden 6-7 aldılar. Rüştü ve Cenk''i unutmayalım. Birkaç kötü gol yediler ama müthiş kurtarışlar da yaptılar. UEFA''daki ve ligimizdeki puanlarda önemli rol oynadılar. İsmail kötü başladı, düzeldi, son maçlarda yine düşüş yaşadı. Necip en fazla düşüş yaşayan oyuncu oldu. Ernst istikrar abidesi. Ne varsa veriyor. Aurelio ve Ekrem''in kapasiteleri belli. Onlar da ellerindekini takımlarının hizmetine sundular. Holosko verilen şansları iyi kullanamadı. Veli bitirici noktalarda etkisizdi. Edu son 1-2 maçta biraz kıpırdadı. Simao belki de yaşamının en kötü dönemini geçirdi. Quaresma günündeyse, iştahlıysa mest etti, havası yoksa saç baş yoldurttu. Mustafa Pektemek Manisa maçında büyük ışık verdi. Diğer maçlarda sönük kaldı.
Ersan sakatlığı atlattı. Bebe için "Bir aya kadar döner" diyorlar. Edu toparlıyor gibi. Yeni bir santrfora gerek yok. Defansa da takviye istemez. Tek eksiklik tam profesyonel bir Guti. Böyle biri ara transferde bulunabilir mi? Zor dostum zor. Peki bu kadro UEFA''da ve ülkemizde ne yapar? UEFA''da kura şansı olursa finale kadar gider. Ülkemizde de bana göre Galatasaray ve Fenerbahçe kadar şampiyonluğa yakın.
Arşivi karıştırarak sezon başından bugüne kadar geldim. Trabzonspor ile ilgili yazdıklarıma şöyle bir göz gezdirdim. Genellikle, “Trabzonspor''un işi zor. Zamana ihtiyacı var. Sürpriz galibiyetleri, yenilgileri hiç kimse şaşırtıcı bulmasın” gibilerinden bir şeyler karalamışım. Demiştim lafının sevimsizliğini biliyorum. Ancak bazen mecbur kalınıyor. Tablo ortada, daha sezonun ilk yarısında Trabzonspor liderin tam 13 puan gerisinde. Takımdan gidenlerin ve gelenlerin yoğun olduğu dönemlerde elbette bazı sıkıntılar yaşanacaktır. Ancak bunun puan cetveline yansıması bu boyutta olmamalıydı.
“Yeni oyuncuların uyumundaki zorluklar” mazereti lider ile aradaki puan uçurumunu izah etmeye yetmez. Hoşgörü bir noktaya kadardır. Sınır aşılınca herkes “Hey neler oluyor!” diyerek sorumluların karşısına dikilir.
Geldiğimiz noktada durum şudur: Sorun, uyum değil, yanlış transfer politikasıdır. Eldeki değerli kuşlar kaçırılmış ve yeni transferlerde isabet sağlanamamıştır. Dünkü Galatasaray yazımda, transfer ettikleri 11 oyuncudan 7''si banko oynuyor, 2''si her an oynayabilecek düzeyde, 2''si bekleneni veremedi saptamasını yapmıştım.
Şimdi Trabzonspor''a bakalım: Yenilerden kaçı oynuyor, kaçı kulübede, kaçı tribünde? Trabzonlu taraftar bu sezon transfer edilen oyunculardan acaba hangisi için "İşte budur, tamamdır" diyebildi. Haydi yanıtlayın bakalım. "Zokora" diyenlere ben de katılırım. Bunun dışında bir başka oyuncuyu işaret edebilir miyiz?
Adrian, Henrigue ve Halil Trabzonspor''un ofansif aksiyonlarında acaba ne kadar rol üstendiler? Kaç maça damgalarını vurdular? Trabzonspor''un oyununu ne kadar güzelleştirebildiler?
Bu arada şunu da merak diyorum; Şenol Güneş acaba neden bir başka sistem arayışına girmedi? Yoksa tek çözüm Burak mıydı? Neden başka yolları denemedi? Neden alternatif bir planı olmadı? Neden Halil''i sol çizgiye mahkum etti? Neden savunmada ek önlemler almadı? İşin savunma yönü de iç açıcı değil. 17 maçta kalelerinde tam 21 gol görmüşler. Galatasaray''da bu sayı 11. Görüldüğü gibi Trabzonspor, defans kurgusu olarak da başarısız.
Şimdi denilebilir ki, peki Trabzonspor, şampiyonlar liginde nasıl başarılı oldu? Sonuçları başarı olarak görebiliriz. Ancak o maçlarda da Trabzonspor, oyun olarak belirli bir düzeyin üzerine çıkamadı.
Kadro yetersiz. Kaliteli bir stoper, bir kanat hücumcu ve bir santrfor transfer edilmezse problemler aynen devam eder. Şenol hoca da “Neler yapabilirim, neleri değiştirebilirim?” konusunda ciddi ciddi düşünmeli.
