Cinuçen Tanrıkorur, 1995 yılında yine kanser tedavisi için Amerika''ya gitmişti. Bu ağır tedaviler sırasında bile AKSİYON''da yer alan "Biraz da Müzik" başlıklı köşesi için yazdığı, yazılarını bir defa olsun geciktirmedi ve hasta yatağında bile olsa, bir yolunu bulup yazdı ve gönderdi. Amerika''da tedavi gördüğü sırada bana yazdığı bir de mektup vardır Cinuçen Bey''in, ömrümün sonuna kadar inşaallah saklayacağım. O mektubuyla bana iş ahlâkı, verdiği söze bağlılık gibi konularda büyük dersler vermişti. Ameliyat masasından doğrulmuş, ağrılar içinde kıvranan bir hasta, ama bütün bu sıkıntılarına rağmen yazısını yazmayı ihmal etmiyor. Bu mektubu, bir sanatçının verdiği söze bağlılığını, dürüstlüğünü, çalışkanlığını, samimiyetini, inancını, sabrını, teslimiyetini, tevekkülünü hep birlikte okuyup anlayalım diye yayınlamak ihtiyacı hissettim.
Washington, 25.4.1995
"Çok Sevgili Yalçın''ım,
Buraya gelmeden seninle maalesef haberleşip vedalaşamadık. Hem bizim gelişimiz biraz ânî oldu, hem galiba senin ev telefonunda o hafta sonu (1-2 Nisan) bir bozukluk (veya kesilme) vardı. Cumartesi-Pazar ısrarla aradığım halde hep meşgul çalıyordu. Neyse, herhalde Ud talebem Gül ricam üzerine seni arayıp geliş sebebimle ilgili gereken bilgiyi vermiş olmalı. 5 Nisan''da yapılan biyopsim, 4 yıl önce geçirdiğim Melanom kanserinin (alnımdaki ameliyat izi) sağ çene kemiği altında metastaz yaptığını gösterince, "Radikal Boyun Diseksiyonu" denen büyük ameliyat kaçınılmaz oldu. 12 Nisan''da 6 saat boyunca (Georgetown Üniversite Hastanesi''nde) boynumun sağ tarafını temizlemeye çalıştılar. Ayrıca, sağ kolumu rahat kullanabilmem için, sağ ayağımdan 20 cm.''lik bir sinir parçası kesip omzumdaki ameliyat yerine monte ettiler. Şu anda boynumda biri 30, diğeri 25 cm.''lik iki büyük ameliyat yarası var. Kesilen sinir yüzünden de yürürken topallıyorum. Yani biraz android, biraz da Picasso''nun ayağı boynunda adamları gibi oldum. Boynumdaki 60 tel dikiş dün alındı, ama patoloji raporu maalesef tatsız. Temizlenen 110 modülden 10 tanesi hâlâ pozitif (yani her an vücudun bir başka yerinde metastaz yapmaya hazır bomba gibi). Bu durumda 6 hafta boyunca her gün şua tedavisine girmem gerekiyor. Ama ben buna pek sıcak bakmıyorum, çünkü hem metastaz ihtimalini sıfırlama garantisi yok, hem de sesimi kaybetmem riski yüksek. Radyoterapi zorunlu dahi olsa, çok pahalı olduğu için burada yaptırmam sözkonusu değil. Bunun dışında moralim iyi hamdolsun. Zor da olsa yutkunabiliyor, yiyebiliyor, yürüyebiliyorum. Uzun süreli olmazsa, yazabiliyorum da. Ama Ud, şimdilik uzakta.
Dergiye gelince: önce şunu bilmeni isterim ki, büyük ve cesur bir teveccühle bana açtığın bu imkân, hayatım boyunca beni ayakta tutan en büyük moral güçlerden biri. En güçlü tıbbî tedaviden daha tesirli. Sana son nefesime kadar şükran borçluyum. Faksla gönderdiğim, 22''sinde çıkmış olması gereken yazıyı herhalde almışsındır (ve yazı inşaallah çıkmıştır-lûtfen bana bir nüsha ayırır mısın?). 6 Mayıs''ta çıkacak 11 no.lu yazıyı ise inşaallah yarın fakslayacağım. Mesafe uzak olduğu için tashihleri göremiyorum. Bunun yükü de sana kaldığı için hem müteessir, hem müteşekkirim.
Allah nasib ederse 19 Mayıs Cuma günü 16:30''da DELTA Havayolları uçağı ile İstanbul''da olacağız. Bu durumda 20 Mayıs''ta çıkacak yazıyı da buradan fakslayacağım.
Çetinkaya ve AKSİYON ailelerinin bütün fertlerine sağlık ve huzur içinde uzun bir Kurban Bayramı tatili diler, sevgi ve hasretle gözlerini yanaklarını öperim, aziz kardeşim.
Cinuçen"
Vefatından çok kısa bir süre önce, tedavi gördüğü hastanedeki 146 numaralı odasına gittim. Kapısı kapalıydı ve "Hastanın sağlığı için ziyaret yasaklanmıştır" diye bir yazı asılmıştı. Başhemşirenin gözetiminde, kendisini son kez görmek nasib oldu. Ellerinden öptüm, helallik istedi. Tam o sırada öğle ezanı okunmaya başladı. Merhum, ezan bitene kadar "La İlahe İllallah, Muhammeddun Resulullah"; "Ya Allah, Ya Muhammed" zikriyle ezana eşlik etti.
"Allah''tan geldik, dönüş yine O''nadır."
Allah, taksiratını affetsin, mekânı Cennet olsun.
