Arka arkaya yaşanan iki dünya savaşında insanlık onur ve haysiyeti dibe vurunca akıllar biraz başlara geldi ve 24 Ekim 1945’te Birleşmiş Milletler Örgütü kuruldu.

Öncelikle amacı dünyada barışı ve güvenliği sağlamaktı.

10 Aralık 1948 tarihinde Birleşmiş Milletler Örgütü “İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi”ni kabul ve ilan etti.

İnsan Hakları Beyannamesi 30 maddeden oluştu.

Esas amaç, bu tanıma uyan insan haklarının hiçbir tereddüde meydan vermeden uygulanmasıydı.

Bütün insanlık adına hazırlanan ve herkesin altına imza koyarak sorumluluğu üstlendiği İnsan Hakları Evrensel Bildirisinde neler yazıyor, biz bugün neler yapıyoruz.

Neler vardı o beyannamede bakalım;

1. Bütün insanlar hür ve eşit doğarlar. Akıl ve vicdan sahibidirler; birbirlerine karşı kardeşçe davranmalıdırlar.

2. Herkes ırk, renk, cins, din, siyasal ya da başka herhangi bir ayrılık gözetmeksizin, bildiride yazılı bütün haklardan ve özgürlüklerden yararlanma hakkına sahiptir.

3. Yaşamak, özgürlük ve can güvenliği herkesin hakkıdır.

4. Hiç kimseye işkence, zulüm, onur kırıcı ceza ya da işlem uygulanamaz.

5. Yasalar önünde herkes eşittir.

6. Hiç kimse yasalara aykırı olarak tutuklanamaz, alıkonulamaz, sürülemez.

7. Herkes davasının bağımsız bir mahkemede görülmesi hakkına sahiptir.

8. Herkesin özel hayatı, ailesi, konutu ve haberleşmesi yasayla korunmalıdır.

9. Evlilik çağına gelen her erkek ve kadın, hiçbir ırk, renk, din şartına bağlı olmaksızın evlenme ve aile kurma hakkına sahiptir; aile, toplumun temel öğesidir. Toplum ve devlet tarafından korunma hakkına sahiptir.

10. Herkes mal ve mülk edinme hakkına sahiptir.

11. Herkesin düşünce, vicdan ve inanç özgürlüğü vardır.

12. Herkesin çalışma, işini özgürce seçme ve işsizlikten kurtulma hakkı vardır.

13. Herkesin eğitim hakkı vardır, ilk eğitim parasızdır.

14. Kölelik ve kulluk yasaktır.

15. Herkes nerede olursa olsun yasalar çerçevesinde korunur.

16. Bütün insanlar Anayasaya uygun olarak yargı organına başvurma hakkına sahiptir.

17. Bir suç işlemekten sanık olan herkese, savunması için gerekli bütün haklar sağlanmaktadır.

18. Herkes dilediği devletin ülkesinde gezebilir, dilediği an terk edebilir veya ülkesine geri dönebilir.

19. Herkes işkence karşısında yabancı bir ülkeye kaçabilir. Kaçtığı ülkede kendisine “Sığınmış İnsan” muamelesi yapılmalıdır.

20. Her insan bir vatandaşlığa sahiptir.

21. Her insanın düşünce, inanç ve din özgürlüğü vardır.

22. Hiç kimse düşünce ve sözlerinden dolayı sorumlu tutulamaz.

23. Herkes toplanma ve dernek kurma hakkına sahiptir. Hiç kimse bir derneğe girmek için zorlanamaz.

24. Herkes doğrudan doğruya veya özgürce seçtiği temsilcilerle ülke yönetimine katılır.

25. Kişinin sosyal güvenliğe kavuşturulması, uluslar arası işbirliği ya da devletin kaynaklarına uygun olarak gerçekleştirilir.

26. Herkes dinleme, eğlenme, çalıştıktan sonra ücretli tatil yapma hakkına sahiptir.

27. Herkes güzel sanatların her dalında çalışmak ve bu çalışmalara katılmak hakkına sahiptir.

28. Bütün insanlar bu bildiride yazılı hak ve özgürlüklerin uygulanmasını sağlayacak bir sosyal düzeni hak etmiştir.

29. Herkes bu bildirideki maddelere uyulmasının gerekli olduğunu kabul eder.

30. Bu bildirinin hiç bir maddesinin, devlet, toplum ya da kişiler tarafından yok edilmesi için çalışma yapılamaz.

**

Bu bildirinin imzalanmasından sonra geçen 70 yılda ne düzeldi?

Hiç birşey.

Verilen sözler tutuldu mu?

Hayır.

Güçlülerle güçsüzler adil biçimde bir arada yaşayabildi mi?

Hayır.

Devletler ve güçlüler zayıfı, yoksulu korudu mu?

Hayır.

Adil düzen sağlandı mı ya da şöyle diyelim; Adil düzen sağlamak için adım atıldı mı?

Hayır.

Zengin ve yoksul sınıflar arasındaki uçurum kapatıldı mı?

Hayır.

Yani 30 maddenin 30’u da iptal.

Bu bildirgeyi imzalayan ülkeleri yalan beyandan yargılamak lazım.

Çünkü ortada işlenen bir suç var.

**

Neden böyle oldu?

Çünkü insan zalim ve cahildir.

İyi ki kapatılmayan büyük küçük, az veya çok bütün hesapların kapatılacağı o gün var.