Evrensel müzik ile milli dans

Rol modelimiz çok çalışan

karınca

değil, her çiçekten bir şeyler alarak

bal

gibi kendine özgü bir ürün yapan

arı

olmalı.

Kendi kültürel değerlerinden utanıp yabancı kültür değerlerine hayran olan tipler için

“Kendi yürüyüşünü unuttu, başkalarının yürüyüşünü de öğrenemedi”

derler.

Osmanlı’nın

son dönemlerinde önce

Fransız

sonra

Alman hayranlığı

ile başlayan

Cumhuriyet döneminde

Batı hayranlığı ile devam eden ve bugüne kadar süren durumumuz gibi.

Ders almadık, ezber yaptık.

Batının teknolojisini al-a-madık kültürünü alalım dedik.

Vaziyet ortada.

Kendi yürüyüşümüzü unuttuk, hayran olduğumuz batılı devletlere de bir türlü benzeyemedik.

Kopyala yapıştır yöntemi

ile bir adım ilerleyemeyeceğimizi kabul etme zamanı geçiyor.

İletişim teknolojisi

ile dünya o kadar küçüldü ki, içe kapanarak kendi kendine yeteceğini zannedenler hala var mı bilmiyorum.

Artık biliyoruz ki, dış dünya ile iletişimini artıranlar hem kendilerini hem de çevrelerini zenginleştiriyor.

Dış dünyadan kopuk ve kesik yaşayanlar ise önden gidip yol açanları takip etmekten başka seçeneği kalmıyor.

Konumuz ister

ekonomi

olsun ister

kültür

isterse

siyaset

; küreselleşen dünyada

zenginleşmek,

yerimizi sağlamlaştırmak ve

‘ben de varım’

demek için

yerel

ile

evrenseli

buluşturup barıştırmak ve oradan bize özgü bir şey çıkarmak gerekiyor.

İstanbul Sanayi Odası

İSO’nun 14. Sanayi Kongresi’nde sanayileşme süreci şöyle özetlendi;

80’li

yılların sonunda iki kutuplu dünya düzeninin sona ermesinden,

2008’deki

küresel ekonomik krize kadar uzun süren

çarpık bir küreselleşme

sürecine hep birlikte tanıklık ettik,

finansın

öne çıktığı,

üretimin

geri plana itildiği bu dönemde

küreselcilik

kavramı yükselen değer oldu.

Bununla birlikte gölgesinde

‘yerelin’

‘yerliliğin’

yeşeremediği

globalizm

artık sorgulanmaya başlandı.

‘Ne kadar üretirsen o kadar güçlüsün.’

Bu güç tanımlaması, dünyanın en önemli gerçeklerinin başında geliyor.

Elbette ki sadece üretmek yetmiyor.

‘Nasıl bir üretim?’

sorusuna vereceğimiz cevap da günümüzün acımasız rekabetçi dünyasında büyük bir önem taşıyor.

21. yüzyılın

dünyasında ihtiyaç duyduğumuz üretim; yüksek katma değerli, ileri teknolojiye dayalı, kaliteli, verimli, güvenli, çevreye duyarlı, dışa bağımlılığı azaltan, dünya standartlarına uygun bir üretimdir.

Bundan sonra nasıl bir sanayileşme politikası gerekiyor?

İSO Başkanı Erdal Bahçıvan’a

göre bu sorunun cevabı şöyle;

Üretimde yapısal bir dönüşüm ve sıçramayı başta siyasi otoritenin desteği ve teşviki olmak üzere tüm paydaşlarımızla birlikte gerçekleştirmemiz gerekiyor. Geliştireceğimiz Ar-Ge kapasitesi, patent sayımız, bilgi ve enformasyonu etkili kullanabilmemiz, sosyal sermayemiz ve

insanımızın niteliği

; üreteceğimiz ürünün kalitesini de belirleyecek.

İnsanı odağına alan,

bütünsel kalkınmaya dayalı, temelden ve kapsamlı bir dönüşümü hedeflememiz gerekiyor.

Böylesi bir üretim anlayışı, savunduğumuz yerli üretimin tanımını da ortaya koyuyor.

Bu tanım aynı zamanda

ithal ürün hayranlığı ile yerli üretim fetişizmi

arasında yaşadığımız sıkışmayı aşmaya yönelik yöntemi göstermesi açısından da çok önemli.

Peki üretim bu kadar

küreselleşmişken

nasıl bir yerli üretime odaklanmamız gerektiğini de şöyle tarif ediyor;

Milli olanın içe kapanmaya doğru dönüşmesi, evrensel olanın da yereli yutmaya doğru dönüşmesi gibi bir risk ve tehlike karşısında her ikisini de içeren

‘Küyerel’

veya

‘Glokal’

şeklinde bir yaklaşım.

Bu şu demek.

Yerli üretim bir dans ise evrensel standart ve kalite ölçüleri de bu dansın müziği. Uzun sözün kısası;

yerli üretim dansını, evrensel

standart ve kalite ölçülerini içeren

müzik eşliğinde

yapmak günümüzün dünyasında artık hepimiz için artık bir zorunluluk.

Dünya pazarlarında rekabet edebilen güçlü bir Türkiye sadece sanayicilerin değil bu topraklarda yaşayan

herkesin ortak hayali.