Mutluluğun bilinen net bir formülü olsaydı, emin olun ki küresel kapitalist ekonomik sistem onu da mutlaka şişeler, ambalajlar ve AVM’lerde satardı.

Öyle bir formül yok.

Neden yok?

Her insanın parmak izi nasıl farklıysa, herkesin bireysel ve toplumsal olaylara karşı tepkileri de tepkisizlikleri de sevinç ve hüzünleri de, doyumları ve doyumsuzlukları da farklı ölçülerdedir.

Bulamadıkları için de deliriyorlar.

Bütün bireyleri hesapsız tüketicilere dönüştürmek, robotlaştırmak.

Onları tam otomatik fabrikalarında ürettikleri mamüller gibi tek tip hale getirmek.

Gelecekleri buna bağlı.

**

Gelelim o hayatımızı düzenleyen iki saate.

Her iki saatin çalışma tarzı da kişiye özeldir.

Bu saatlere dosdoğru uyan-uyabilenler hem sağlıklı yaşarlar hem de toplumun içindeki saygınlıklarını sürdürürler.

Bu saatlere uyanlar da hem sağlıklarını kaybederler hem de toplumsal statülerini.

Bunlar fiziksel ve sosyal yönden hastalıklı tiplerdir.

Ancak hasta olduklarını bilmezler.

**

Vücut saatine uyan bir insan karnı acıkınca yemek yer, susayınca su içer, uykusu gelince de uyur.

Geçmiş ve geleceğe bakan yönü yoktur.

“Vücudun tüm ihtiyaçları çok az bir ücretle giderilebildiği gibi, çok yüksek bedel ödeyerek de doyurulabilir.

Örneğin mideni 1 liralık ekmekle de doyurabilirsin, 10 liralık yemekle de, 100 liralık bir ziyafetle de bin liralık bir sofra ile de.

Hepsiyle de karnın doyar.

**

Gözü doyurmak epey para ister.

Peki, gözün doyması mutluluk getirir mi?

Araştırmacılar getirmez diyor.

Ben de öyle düşünüyorum.

Orta seviyede bir ABD vatandaşın endeksinden farklı çıkmamış.

Belki ondan daha da azdır.

**

Bu sisteme nasıl direnebilir, kendimizi özgür, özel bir birey olarak nasıl muhafaza edebiliriz?

Bu kadar.

Yatırım derken anladığımız
“B
en gelecekte aç ve susuz kalabilirim, o yüzden bugün iki üç kat fazla yiyeyim”
diyen bir insana rastladınız mı?
Hayır. Kimse böyle bir aptallık yapmaz.
Böyle yapana
ahmak
denir.
Ancak, geleceğe yatırım için
ev alana, arsa alana, faize yatırana, altın alana
kimse aptal demez.
Hatta, “Aferin adama akıllı adammış, geleceğe yatırım yapıyor” denir.
Geleceğe yatırım
deyince nedense hep aklımıza
emeklilik ve yaşlılık süresi
ile
ekonomik ihtiyaçlar
gelir.
Geleceğe yatırımdan bir Müslüman olarak ne anlamalıyız? Sorusu kafamızı kurcalamalı.
Konuyla alakası yok ve tartışmalı bir alan ama bu da aklımızın bir kenarında dursun.
Oscar Wilde
ne demiş, “Ne zaman herkesle aynı fikirde olsam kendimde bir problem olduğunu düşünürüm”