Türkiye'de yönetim sistemiyle ilgili değişikliğin gerektirdiği Anayasal düzenleme TBMM'nden bu saatlerde geçmiş olmalı. Yazının yazıldığı şu saatlerde TBMM'nde henüz 12. Maddenin görüşülmesine geçilmemiş durumda. CHP ve HDP'nin engelleme çalışmaları başka türlü bir gelişmeye yol açmamışsa ve şimdiye kadarki minval üzere geçekleşecekse bu yazıyı okuduğunuz saatlerde Anayasa Değişikliği TBMM'nden geçmiş ve halkın bu konuda karar vermesinin önü açılmış olacak. Bunda sonrası artık halkın vereceği bir karar.

CHP ve HDP muhalefeti istediği kadar diktatörlük edebiyatı yapsın, istediği kadar tek adamlık ve otoriterlik değerlendirmesi yapsın, neticede bu sisteme geçişe bizzat halk karar vermiş olacak.

. Halk güvenebileceği, kendinden bildiği, önünü açan, ülkesini geliştiren insanlara temsil yetkisini verir, ama elbette onların kendi üzerlerinde kendisinin istemediği yetkileri kullanmasını da istemez. Herkes müsterih olsun, bu halkın sağduyusundan hiçbir şey kaçmaz.

.

O yüzden

Güneydoğu'da HDP kendi vicdanıyla başbaşa kaldığında bir Kürdün

hep çok yüksek gördü. Onun için işi sağlama alabilmek için seçmenini PKK'nın marifetlerine havale etti.

CHP de kendisine oy vermeyenlerin hep yanlış tercih yaptığı üzerinden bir söyleme başvurmaktan hiçbir zaman çekinmedi. Şu anayasa değişikliği meselesinde de aslında halkın bu konuda ne diyeceği konusunu adeta önceden kendisi kesin bir tahminle öngörmüş oldu.

Oysa MHP, başlarda muhalif olduğu bu tercihe, salt halka güvenmenin erdemine başvurarak, bu konuda kararı halka bırakmak adına, referandum sürecine destek verdi.

Nitekim baştan itibaren bu tercihin halkın önüne gitmemesi konusunda CHP ve HDP cephesinden gördüğümüz tavır aynı oldu. Süreci engellemeye çalışmak, engelleyemiyorsa sabote etmeye veya en azından, hiç değilse, yavaşlatabildiği kadar yavaşlatmaya çalışmak.

Anayasa Komisyonu aşamasında akla zarar bir konuşma süresi tanınmıştı. Sadece başlangıç aşamasında 118 kişi konuşmak için söz istemiş, söz alanlara ise süre kısıtlaması yapılmadığı için tam üç saat konuşanlar oluyordu. Bunun üzerine biraz acele edilmesi gerektiğini ifade edenlere bir CHP'linin söylediği sonradan bir başka HDP'linin tekrarladığı söz, ne yalan söyleyeyim, bana çok ürkütücü gelmişti: “ne acelemiz var?” diye sormuştu, “gerekirse yıllarca konuşalım bu konuyu”.

İyi de onların bu ülkeye karşı hiçbir sorumluluk taşımayan bu lakaytlıklarını bizim taşımamız gerekmiyor. Yine ne yalan söyleyelim, bizim gerçekten acelemiz var. Geçirdiğimiz her saniye edebiyatını çok iyi yaptıkları o “tüyü bitmemiş yetimlerin, fakir fukaranın” haklarına giriyor. Çaresizlerin çare bulmasını geciktiriyor. Ülkenin sorunlarının derinleşmesine yol açıyor. Vakit konusunda bu kadar müsrif olmak gibi bir lüksümüz yok bizim.

Onlarsa her aşamada olduğu gibi Meclis aşamasında da süreci engellemek için ellerinden geleni yaptılar.

. Zamanın lehlerine çalıştığı zehabına kapılarak vakit kaybettirmeye, süreci yavaşlatmaya çalıştılar. Demokratik hakları olduğunu çığırıp

kalktılar

Kabinlerde uzun uzun düşünerek bir celsede geçebilecek 3 madde yerine 2 maddenin geçmesini sağlamış oldular. Yetmiyormuş gibi CHP'den kopmuş görünen bir milletvekilinin kendisini kürsüye kelepçelemesine tanık olduk.

Bütün bu taktikler, Türkiye'nin içinde yol aldığı süreçte sol siyasetin tarihsel sabote edici, takozlayıcı rolünü bir kez daha oynadığını görmüş olduk.

Bilindiği gibi,

sözcüğünün kökeninin

dır ve kaynağı da işçi sınıfının tarihiyle irtibatlıdır. Kavramın tarihi 19. Yüzyılda fabrikalarda çalışan işçilerin fabrikalarda makinelerin dişlilerinin arasına takoz koyarak bozmalarına kadar gider. Böylece işçiler gelişen teknoloji dolayısıyla muhtemel işçi çıkarmaları önlemeye çalışıyorlardı.

Gündemdeki anayasa değişikliğinin ülkeyi geliştireceği, ilerleteceği, çok daha iyi ve verimli bir yönetime taşıyacağı çok açık, ama bu gelişme belli ki Türkiye solunun kendine tehdit olarak gördüğü bir gelişme.