Mart ayı enflasyon rakamlarının açıklanmasının ardından kaleme aldığım ve yine bu köşede yayınlanan yazımda enflasyon görünümünün bozulmaya başladığını belirtmiş ve salt para politikasının değil daha yapısal konuların ele alınması gerektiğini hatırlatmıştım. Bugün de Merkez Bankası Para Politikası Kurulu (PPK) toplantısı olması vesilesi ile bu konuyu yeniden hatırlatmakta fayda olduğunu değerlendiriyorum.
Merkez Bankası, finansal ve reel sektördeki karar alıcı ve uzman kişilerin, çeşitli makroekonomik değişkenlerle ilgili beklentilerinin izlenmesi amacıyla beklenti anketleri gerçekleştiriyor. Yapılan son beklenti anketinin çıktılarına göre benim de daha önceki yazılarımda işaret ettiğim üzere enflasyon beklentileri artmaya devam ediyor. Buna göre bu yıl sonu tüketici enflasyonu (TÜFE) beklentisi bir önceki anket döneminde %11,54 iken, son ankette %13,12 olmuş̧ durumda. Öte yandan 12 ay sonrası TÜFE beklentisi bir önceki anket döneminde %10,47 iken, bu anket döneminde %11,26’ya yükselmiş.
Malum olduğu üzere bugün PPK toplantı günü. Merkez Bankası’ndan verilen mesajlar neticesinde şekillenen beklentilere göre bugün faiz oranlarında herhangi bir değişiklik beklenmiyor. Piyasalar da “Banka’nın pas geçmesi” kararını şimdiden fiyatlamış görünüyor. Açıkçası ben de bugün sürpriz bir karar beklemiyorum. Öte yandan Kurul’un karar metni ise çok merak ediliyor. Yeni başkanın bugüne kadar farklı platformlardan yaptığı iletişim piyasaları sakinleştirmişti. Ancak herkesin esas görmek istediği PPK karar metni. Metindeki ifadeler piyasaların seyri açısından daha önemli olacak.
Daha önce de yazdım. Enflasyonla mücadele konusunu sadece Merkez Bankası’nın üstüne yüklemiş durumdayız. Her nedense Merkez Bankası da hiç itiraz etmeden sadece parasal aktarım mekanizması ile sorunu çözeceğini iddia ediyor. Ancak bunun böyle olmadığını defalarca tecrübe ettik. Bu durum bize sürekli zaman kaybettiriyor ve gereksiz polemiklerle anlamsız gerginlikler ortaya çıkıyor. Artık enflasyonla mücadelede yapısal konuları ele alıp uzun vadeli stratejileri hayata geçirmeliyiz.
Örnekleri artırmak mümkün ancak kabaca; gıdada; arz, soğuk zincirler, kayıplar, tarımda; girdi maliyetlerini minimize edecek sözleşmeli tarım, sanayi üretimi tarafında; verimlilik ve kümelenme, kredi mekanizmasında; üretim, istihdam ve ihracatı önceleyen selektif bir model gibi konular ana gündem maddelerimiz olmak zorunda.
Elbette faiz önemli bir para politikası aracı ancak yüksek faizin etkileri geçici ve hatta Türkiye’nin yapısal sorunlarını çözmeye yardımcı olmadığı da aşikar.
