Bana göre özellik ve öncelik arz eden yayınevlerimizi konuşmayı bugün de sürdüreceğim ama önce
tarafından
’nın ilk kitabı olarak yayımlanan
vesilesiyle gündeme gelen şu pahalı kitap meselesine değinmek istiyorum.
Paris’te, Viyana’da, Londra’da, New York’ta kitap aramış biri olarak, iyi kitabın fiyatının her yerde yüksek olduğunu kendi tecrübemle biliyorum; roman, öykü vb. mebzul kitapların yine hemen her yerde bir pazar nesnesi olarak her keseye uygun fiyatlarla rafları doldurduğunu da...
Öte yandan, birkaç Sol-Kemalist yayınevinin değerli gördüğümüz kitaplarını, şunca yıldır nedenini hiç sorgulamadan yüksek pahalarla aldığımız da malumdur.
Bu gerçeklik içinde, iyi kitapların pahalı olmasına ve nitelikli yayıncılığın diğerlerine göre fiyatta da farklılaşmasına sanırım biz de alışmak zorundayız.
Burada “öğrenciler n’olacak” gibi bir itiraza yer olduğunu sanmıyorum. Çünkü, doğrudan ve yirmi dört saat onlara hizmet veren yetkin ve yeterli kütüphanelerimiz var.
Mesele,
türünden yeni çıkmış bir romanı kolay edinmekse, kimse kusura bakmasın bu gerçek bir ihtiyaç değildir,
ndan geri kalmama arzusundan ibarettir. Ki, ben de yayınevlerini konuşurken
göre değil, beyin çatlatan, kafa eskiten, konuşmaktan çok susmayı seçen okurlara göre konuşuyorum.
Listemdeki diğer yayınevlerine gelince:
kurucu, sahip, editör, musahhih ve satış elemanı olarak tek bir ismin
nin uhdesinde faaliyet göstermesine rağmen, salgın sürecinde de kitap yayımını hızla sürdürdü.
ile
Şehbenderzade Filibeli Ahmet Hilmi
külliyatını büyük oranda tamamlamakla kalmadı,
kitaplarını da okurlara sundu.
külliyatında onuncu kitaba ulaştı; şimdi
kitaplarına el attı.
Belli ki, 380’e yaklaşan kitap yayın listesini yine seyahatnameler, siyasetnameler, tasavvufi metinler, cenknameler, şehir kitapları, siyer ve megaziler... eşliğinde artırmayı bu yılda da sürdürecek.
, yılların yayınevidir. Geçmişte,
vb. serilerle dikkatleri çekmiş ama her nedense göz dolduran, kitapları ısrarla aranan bir yayınevi olamamıştı. Kendi adıma, 2018’de
çevirisiyle
’in
’ını yayımladığında, Alfa’nın iyi bir yayınevi olmaya karar verdiğine hükmetmiştim. Geçen süre içinde yayımladığı nitelikli kitaplara bakarak bunda yanılmadığımı görmekten sevinç duyuyorum.
Ama burada altı çizilmesi gereken önemli bir husus var: Alfa, mezkur problemini, her şeyden önce -kimi yazılarımda da üzerinde hassasiyetle durduğum-
yle aşmış gibi görünüyor. Bu bapta
ismini vurguyla zikretmeliyim. Demek ki, iyi bir editör tek başına, silik-soluk bir yayınevini, kitaplarının peşine düşülen nitelikli bir yayınevini haline getirebiliyormuş.
Yazar da bir yana düşünmeyi ve düşündüklerini doğru zemin ve istikametlerde ifade etmeyi bilen insanların kaşifi olarak yayıncılık gayretlerini yakından izlediğim değerli isimlerden biri de
’nın sahibi ve yöneticisi
’dir.
Temizer, yayınevi faaliyetinde, yayınlanabilir kitaba sahip olan yazarlar arasından bir seçme yapmaktan çok, dostluk ehliyet ve emanetine sahip kalem ehli içinden bir seçme yapıyormuş gibi gelir bana. Bu kanaatimin doğruluğuna onun
ve
gibi İslam tarihi konusunda namlı isimlerle yazar ve danışman/editör olarak birlikte çalışmasını örnek olarak verebilirim.
Beyan Yayınları’nın
Peygamberimizin İzinde 40 Sahabi
projesi, salgının başladığı günlerde tamamladı. Yeni kitapları arasından da şunları zikredebilirim:
Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam-Tez Antitez ve Sentez,
Üç Tanrı Anlayışı-Tanrı İnsan, İnsan Tanrı, Allah,
Avrupa’daki Osmanlı Şehirleri,
Mehmet Akif’in Kronolojik ve Fotoğraflı Hayat Hikayesi,
Yayıncılığı bir
olarak gören ve
nin etkili bir aracı sayan bir diğer isim de Profil Yayınları’nın sahibi ve yöneticisi
dür.
Bana göre Üstün’ün meslektaşlarına göre iki önemli farkı var:
1-Dünya yayıncılığını çok iyi bilir ve yakından takip eder,
2-Kitabı
bir yazarı doğrudan kendisi yetiştirir, ona yatırım yapmaktan kaçınmaz, ama bir gün onun vefasızlığıyla karşılaştığında da, asla eyv(all)ah etmez.
Bunu söylemekle, Üstün’ün yayıncılık yönelimini de söylemiş oluyorum sanırım.
