Mursi insanlık onurunun şehididir

Mısır’ın seçilmiş ilk Cumhurbaşkanı Muhammed Mursi altı yıldır süren muhakemesinin mahkeme salonunda, savunmasını yaparken hayatını kaybetti. Böylece

Mursi’nin davası da arşive kaldırıldı.

Peki, uzun süren muhakemesinde ileri sürülen gülünç ithamların yanı sıra bilinçli bir şekilde tedavisi engellenen ve tedricen ölüme sürüklenen

Mursi’nin mirası da arşive kaldırılabilecek mi?

Elbette hayır!

Tıpkı öldürülen

Hasan El Benna

’nin, idam edilen

Seyyid Kutup

’un mirasi gibi Mursi’nin mirası de artık baki kalmıştır. İşgal altındaki Mısır’da, Hasan el Benna tarafından kurulan

Müslüman Kardeşler

teşkilatı ve hareketinin siyasi argümanlarını beğenmeyebilir, onları eleştiriye tabi tutabilirsiniz. Ancak şiddete bulaşmamış hareketin liderlerinin ve binlerce müntesiplerinin zulme maruz bırakılmasına; halkın oyu ile seçilen bir cumhurbaşkanının mahkeme salonunda ölüme terkedilmesine asla müsamaha gösteremezsiniz.

Mısır’da, karanlık güçlerin işbirliğiyle yapılan darbenin ahlaksızlığı bir yana; altı yıldır süren mahkeme boyunca halkın oyları ile seçilmiş bir

cumhurbaşkanına

uygulanan işkence ve hazırlanan ölümün hatıralarda hep canlı kalacağında ve müstebitlerin kâbusu olacağında kuşku yoktur.

Daha ilk günden itibaren

Arap Baharı

’na şüphe ile yaklaşanlardan biri oldum. Bu hareketi, Arap halklarının iradesinin hayata geçirilmesinden ziyade soğuk savaşın son bakiyelerini devre dışı bırakıp

bölgeyi yeniden dizayn etme siyaseti

olarak gördüm. Bu çekinceme rağmen büyün halk hareketlerinin oluşturabileceği

özgürlük tortusunun Arap Baharı ülkelerinde de bir meyve vereceği hayali

ni kurmaktan geri durmadım. Fakat Mursi’nin iktidara gelmesinden hemen sonra

içeriden ve de dışarıdan başlatılan itibarsızlaştırma faaliyetleri

kuşkularımı daha da arttırdı.

Mısır’daki anayasa referandumu akabinde,

BM Medeniyetler İttifakı

’nın yayını olan Global Experts’e, National Defense ve Georgetown Üniversiteleri öğretim üyesi,

Mısır uzmanı Dr. Paul Sullivan

bir yazı yazıp referandumu değerlendirmişti. Bana göre bu yazı, Mısır’daki demokrasi arayışları karşısında üst perdeden bir tavır koymaktı. “On yılın ideolojik savaşı” başlıklı bu makaleyi, 23 Aralık 2012’de ORDAF’ta yayımlanan yazımda eleştirerek endişelerimi dile getirmiştim.

Paul Sullivan, o zaman bir çoklarının dikkatinden kaçan ve muhtemel bir karşı devrimi haber veren yazısında şu iddiada bulunuyordu:

“Mısır’ı sarsan gösteriler, şiddetli olaylar, istifalar, suçlamalar ve daha fazlası

çok daha büyük bir gelişmenin belirtileri

dir. Şu anda Mısır’da gelişen olay, on yılın ideolojik savaşıdır. Bu savaşın esasları çok karmaşık, istikrarsız ve değişkendir.” Nitekim bu ve benzeri yaklaşımlara bakıldığında, Mursi’ye karşı geliştirilen itibarsızlaştırma ve muhalefetin, İhvan eleştirisi üzerinden meşrulaştırıldığı bugün daha iyi anlaşılmaktadır. Ayrıca

Mursi’ye karşı yapılan darbenin de içeriden ziyade dışarıdan hazırlandığı

nı göstermektedir.

Dolayısıyla bugün,

Mursi’nin ölümünde Sisi’nin sorumluluğu

kadar, onun darbesine destek veren

ABD ve AB de birinci derecede sorumlu

dur.

Sina’da terörü önleyememek, devlet sırlarını yabancılar ile paylaşmak ve ülkenin stratejik menfaatlerini yabancılara açmak gibi, bazıları sonuçlandırılıp yeniden başlatılan komik davalar ile oyalanan

Mursi, esasında, yavaş yavaş ölüme hazırlanmıştır.

Ölümünden önceki son savunmasında da belirttiği gibi; aslında bu iddiaların tamamını mevcut yönetim de irtikap etmiştir. Özellikle İsrail’in Kızldeniz’e açılımını kolaylaştıracak adaların Suudi Arabistan’a terki;

İsrail ile kurulan stratejik ortaklıklar

ile bugün gelinen nokta, suskun

Mısır kamuoyunun vicdanında derin yaralar açmış

tır. ABD-İsrail ortak yapımı sözde asrın anlaşması karşısında bırakın bir refleks geliştirmeyi; SA ve BAE ile birlikte alkış tutan Sisi, Mursi-Hamas ilişkisini sorgulama hakkının yitirdiği gibi,

gelecekte kendisini de yargının önüne çıkaracak en büyük suçu olarak kaydedilecektir.

Mursi’yi daha iktidarının bir yılını doldurmadan devirmek isteyenler, Haziran 2013’de halkı sokaklara dökmüş ve karşı devrimi başlatmışlardı. Gelişmeler karşısında 27 Haziran’da Mursi’nin halka hitaben üç buçuk saat süren konuşmasında önerdikleri ile 1 Temmuz’da Ordu’nun verdiği 48 saatlik ültimatom, bağımsız akıllar tarafından bugün yeniden değerlendirilmeye muhtaçtır. Mursi, konuşmasında; anarşiye karşı içişleri bakanlığında özel bir birimin oluşturulmasını, anayasaya getirilen eleştiriler için de, bütün siyasi parti ve grupların iştiraki ile yeni bir komisyonun kurulmasını öneriyordu. Hatta daha da ileri giderek; içinde Ezher Üniversitesi, Kilise, Gençlik, Devrimci Güçler, Üniversiteler ve Sivil Toplum Örgütlerinden temsilcilerin bulunacağı

bir ulusal mutabakat konseyi

oluşturulmasını istiyordu.

Peki ne oldu?

Mursi’nin savunma bakanı ve genelkurmay başkanı Abdulfettah Sisi dışarıdan aldığı destekle ordu adına yayımladığı ültimatomda, darbe hazırlığında olduklarını beyan etmiştir. Bu durum karşısında geri adım atmayan Mursi’nin tavrı o zaman eleştirilmişti. Ancak son altı yılda yaşananlar ve mahkemede de gösterdiği dik duruşu ve şerefli ölümü ile haklılığı bir kere daha ortaya çıkmıştır.

O, artık insanlık onurunun bir şehididir.

Ve bugüne kadar bir türlü gelemeyen Arap Baharı belki de bundan sonra gelecektir.

#Muhammed Mursi

#Mısır

#Hasan El Benna

#Seyyid Kutup

#Müslüman Kardeşler

#Arap Baharı