Bütün öğretmenlerimin Öğretmenler Günü’nü kutluyorum. Eğitimin olmazsa olmazı öğretmenlerime saygılarımı sunuyorum. Eğitim sistemimizin kalitesinin öğretmenlerinizin kalitesi ile ölçüldüğü bu dönemde, öğretmenlerin her geçen gün etkisizleştirildiği, sosyal medyaya kurban edildiği dönemde öğretmeni hatırlamak çok önemlidir. Bu anmayı yaparken Başöğretmen Gazi Mustafa Kemal Atatürk, Hasan Ali Yücel, başta Aybüke ve Necmettin öğretmen olmak üzere tüm şehit öğretmenlerimi saygıyla anmak istiyorum.
Bugünkü yazımda köşemi bir öğretmenime vermek istiyorum. Öğretmenleri buyurun ondan dinleyin; “Bir dağ köyündeki bir ilkokulda görev yapan, idealist insan, ilkokul öğretmenim rahmetli Fazlı Erhan’ın 40 yıl kadar önce bize anlattıkları hala bugün gibi aklımdadır. Kendisi o zor şartlarda elinden gazetesini hiç düşürmezdi. Ne zaman görsem bir kitap ile meşgul olurdu. Bizim dolu insan olmamız için yetişkinlerle konuşur gibi uzun uzun konuşurdu. Fazlı Hocamda gördüğüm bu öğretmen profilini aradan geçen bunca yıl içinde başka bir ilkokul öğretmeninde pek göremedim. Öğretmenlik mesleğini severek, aşk ile yapan, günün 12-16 saatini pedagojiyle, bilimle, edebiyatla, sanatla, üretimle hemhal olarak yaşayan öğretmenlerimiz arttıkça toplumumuzun kalitesi de geometrik olarak artacaktır. Ortaokulda bizlere ışık olan öğretmenlerimi de hiçbir zaman unutamıyorum. Meslek lisesinde okurken nitelikli bir teknik eleman olmamız için her türlü darlıkta çareler bulan öğretmenlerimi de saygıyla anıyorum. 1950’li yılından sonra elektronik alanında yaşanan hızlı gelişmeler dünyayı küçük bir köye çevirmiştir. Makineleşme, otomasyon, iletişim alanındaki sıçramalar tarım toplumundan endüstri toplumuna geçişe sebep olmuştur. Bugün oturduğumuz yerden tüm dünyaya mal satabiliyor ya da alabiliyoruz. Elektronik, mekatronik, bilgisayar, makine, CNC, otomasyon, havacılık, otomotiv, modern tarım vb. gibi sektörler için çok donanımlı insanlar yetiştirirsek dünyanın 1. ligindeki ülkeler arasına daha hızlı gireceğiz.
Bugün ülkemizin ihraç ettiği malların kilogram fiyatı 1,2 dolar seviyesinde olup tatmin edici değildir. Almanya, Güney Kore gibi ülkelerin sattığı ürünlerin kilo fiyatı ise 4 dolar düzeyinde olup son derece yüksek kazanç getiricidir.
Osmanlı Devleti 1700’lü yıllardan itibaren bilime, teknolojiye, sanayiye, üretime, eğitime gereken önemi vermediği için ekonomik buhranlar içinde kıvrıla kıvrıla çökmüştür. Osmanlı’nın çöküşü ile ilgili belki 10 farklı tarihsel senaryo sıralanmaktadır. Ancak gerçek ekonomi tarihçileri 600 yıllık çınarın bilimden uzak tutumu yüzünden üretmez hale gelip yenildiğini ifade etmektedirler.
1923 yılında küllerinden tekrar dirilen Türk toplumu en üst sıraya eğitim meselesini koymuştur. Bu hedef 1945 yılından sonra ne yazık ki kırılmalara uğramıştır. Bizim geri kalmamızı isteyen Amerikan, İngiliz, Alman, Fransız uzmanlar hep yanlış reçeteler yazarak yanlış yolları önermişlerdir. Bu konularda Prof. Dr. Oktay Sinanoğlu’nun yazdıkları ve söyledikleri çok acıtıcı değerdedir. Bugün Türkiye’nin sadece soğan, elma, domates, çöp kovası, çorap, çanak, çömlek, sandalye üreten bir ülke olarak ayakta kalması mümkün değildir. Çok kaliteli teknisyenler, projeci mühendisler yetiştirmek için yüksek nitelikli bireylerin öğretmen yapılması çok önem arz etmektedir. İyi öğretmen iyi toplum demektir...
Bugün öğretmenler günü ben dünyanın en önemli mesleğini yaptığımı biliyorum ama hayatımın çok zor olduğunu da biliyorum. Hiçbir zaman yaşamdaki sorunlarımı mesleğime yansıtmadım ama bizim bir müteahhitten kıymetsiz olmamız zoruma gidiyor. Toplumun tüm bireylerine dokunan öğretmenlerin sürükleyici misyonunu daha çok öne çıkarması temennimdir. Tüm eğitimcilerin 24 Kasım Öğretmenler Günü kutlu olsun.” Bu hafta birçok edebi laf edilecek söylenecek ve bitecek. Ama sakın unutmayın bu ülkenin geleceği eğitimle, eğitimde ancak kaliteli öğretmenle mümkündür. Kısacası eğitimin ve öğretmenin merkez olmadığı bir ülkede maalesef gelecek karanlıktır. Saygılarımla…
