“Sevdiğimiz bir insanı kaybettiğimizde, hiç değilse ona ait bir giysiyi, kaybettiğimiz kişinin kokusunu giyside aldığımız sürece tutarız ve gerçekten de kendi ölümümüze kadar tutarız, çünkü onun kokusunu bu giysinin bugüne taşıdığına inanırız her ne kadar çoktandır artık yalnızca bir hayal olsa da. Böylece annemden kalan bir paltoyu hep sakladım, ama bu sırrı hiçbir zaman ele vermedim, hiç kimseye...”

(Thomas Bernhard/ Beton)

“Bir kitap açık olduğunda konuşan bir beyin, kapalı olduğunda beklemede olan bir arkadaş, unutulduğunda bağışlayan bir ruh, yok olduğunda ağlayan bir yürektir.”

(Teke Şenliği/ Mario Vargas Llosa)

“Parça başına para alıyorlardı ve yaşatmaları gereken bir aileleri vardı; katı ve acımasız ekonomik kurallar bunu ancak bu şekilde, ruhunu yaptığı işe katarak, hayvanat bahçesindeki vahși bir hayvanı izler gibi kendisine bakan iyi giyimli hanımlarla beylere göz atacak bir saniyesi bile olmadan çalışarak yapabileceği şekilde ayarlanmıştı.”

(Şikago Mezbahaları/ Upton Sinclair)

“İnsan, ancak maddi şeylerin ötesinde bir şeylere sahipse zengindir. Ve ben bu materyalizme, bu tüketim toplumuna, bu kapitalizme, burada cereyan eden bu korkunçluğa, sırtımızdan yaşamaya hakları olmayana bu insanların zenginleşmesine inanmıyorum. Gerçekte inandığım bir şey var, ve ben buna ‘bir gün gelecek’ diyorum.

(Maline/ Ingeborg Bachmann)

“Gençlik yıllarında yıldızları sevmek bir yana, onlara dikkat bile etmemişti. Ama şimdi bir anda, yaşamında yıldızların her zaman yer aldığını hissetmeye başlamıştı; gerçi uzaktaydılar, yine de, tıpkı çok uzak akrabalar gibi, hep vardılar.”

(Hileli Tartı/ Joseph Roth)

“İnsan geleceğe dönük yüzle yaşıyor, ama bu mutlaka ilerliyor demek değildir. Birtakım hedef tasavvurlarının insanı yönetebileceğini kabul ediyorum, ama bunlar hep hayal; gelecek diye hayal ettiğimiz gerçek değil ki. Bizi bekleyen gelecek değil, sadece hemen önümüzde duran an, bu andan ötesini gören kendisini aldatıyor demektir.”

(Dosya K./ Imre Kertesz)

“Her insanın kendine özgü bir ruhu var. Onu başka bir ruhla karıştırmaz. İki insan yaklaşabilir, birbiriyle konuşabilir, birbirinin hemen burnunun ucunda olabilir, ama ruhları bulunduğu yere kök salmış çiçeklere benzer, hiçbiri kalkıp ötekisinin yanına gelmez, bunun için kökünü terk etmesi gerekir, böyle bir şeyi de başaramaz.”

(Knulp/ Hermann Hesse)

“Kendini de duymamak için kımıldamadan durduğunda, hiç kimsenin başka hiçbir yerde algılayamayacağı mutlak ve kusursuz bir sessizlik ve pamuktan oluşan bir suskunluk oluyordu; ağaçlara dokunup geçecek kadar bir esinti, bir hışırtı, bir kuş sesi bile olmadan.”

(Büyülü Dağ/ Thomas Mann)

“İnsanlar birbirlerini sık sık görünce, birbirlerini tanıdıklarını sanıyorlar. Birbirlerine soru sormuyorlar ve bundan da yüksünmüyorlar. Birbirleriyle ilgilenmiyorlar, ama tamamen masumca, bunun farkında değiller.”

(Bilmemek/ Milan Kundera)