Kürt sorununu HDP ile birlikte çözeceklermiş.

Genel başkan böyle söyleyince, vekil durur mu?

O açıklamanın verdiği gaz, yokuşu aştırır.

İmam tebessüm ederse, cemaat kahkaha atar.

Vekil de çıktı “Keşke Demirtaş cumhurbaşkanı olsa” dedi. Siyasete renk gelirmiş.

Renk istiyorsan, pastel boyalarını çıkar.

*

Kürt sorunu nedir anlatın dense, cevap nedir?

Ortada Kürt sorunu değil, terör sorunu var.

Kısaca PKK veya başka harflerle tanımlanan terörist grup.

Hani o “Bize mi saldıracak?” dedikleriniz...

Hendek kazan arkadaşlarınız…

Askere ve polise silahla saldırarak, bombalı tuzak kurarak şehit edenler...

ABD’nin tırlar dolusu silah cephane gönderdikleri…

Çoluk çocuk, kadın erkek ayırmadan öldürdükleri için, adı “bebek katili”ne çıkanlar... Gayet net sorunun ne olduğu.

*

Yurt içinde terör örgütünün kökü kazındı, sayı 200’ün altına düştü.

Sınır ötesinde de mücadele hızla devam ediyor.

Eğer sizin anladığınız gibi bir Kürt sorunu olsa, Kürtlerin yarısı iktidar partisine oy vermezdi.

Güneydoğu’da terörden veya başka sebeplerle bunalanlar, batı şehirlerine göç etmezdi.

*

Terör örgütünün Meclis’teki uzantısı olduğunu inkâr etmeyen ve isteklerini açıkça ortaya koyanlarla hangi meseleyi, nasıl çözeceksiniz?

Özerklik istediklerinde, öz yönetim istediklerinde “Hayhay” mı diyeceksiniz, “Hay hay” mı?

İmralı’dakini ne zaman serbest bırakacaksınız?

“Gelse o şuh meclise” dediklerinde, onu da Meclis’e alacak mısınız?

Hangi koltuğa oturtacaksınız?

Birlikte çözmek istedikleriniz, onu en tepedeki koltuğa lâyık görecektir.

Bunu da mı kabul edeceksiniz?

Demirtaş’ın cumhurbaşkanı olmasını arzu etmek, bu yola döşenen ray mıdır?

Üstünden hangi tren geçecek?

İmralı treni mi?

*

Ayrı bir devlet kurmak istediklerinde ne yapacaksınız?

“Yok artık” mı diyeceksiniz, hangi şehirleri istiyorlarsa kabul mü edeceksiniz?

Onlar da “Var artık” derler, iş oraya kadar geldikten sonra.

Dilin kemiği yok ki.

*

Öbür tarafta da “Şeytanlaştırmayın” diyenler duruyor.

Şeytanlaştırmaya ihtiyaç varmış gibi.

Bir gün biri “terör örgütüyle bir olduklarını” beyan ederken, başka bir gün öbürü tersini söylüyor.

Her kafadan bir ses çıktığı, genel başkan seviyesinde dile getiriyorlar.

Kakofoniyi ‘demokrasi’ diye sunmak da ayrı bir beceri.

Ne şiş yansın, ne kebap düşüncesi, günü gelince şişi de kebabı da yakıp kömür edecek.

Mangalı kurtarabilen, kendini kârlı sayacak.

*

Şirinlik gösterileri, gibi yapmalar, hep katakulli ihtiyacından.

Her şey olduğu şekilde, açık açık söylense arıza çıkar.

O yüzden halkı aptal yerine koymayı tercih ediyorlar.

Niyetlerini kimse anlamayacak, bunlar da arzuladıklarına kavuşacaklar.

Buna siyaset diyorlar.

Halkın gözünde itibar düştüğünde ise rahatsızlıklarını dile getiriyorlar.

Allah akıl fikir versin.

*

Neticede söyleyecekleri türkü belli.

“Hop tara leylim havası,

Yandı pilav tavası…”