Ziraat Türkiye Kupası başladı, aylar geçti; sayısız maç oynandı, yarı final geldi ve bana göre kupadaki en zevkli maç izlendi dün. Olaya sadece gol sayısı, ya da kaçan pozisyon sayısı olarak bakmayalım. Ben kupa gibi organizasyonlarda her zaman tek maçlı eleminasyon sisteminden yanayım. Dünkü maçın rövanş olması ve telafisinin bulunmaması kaliteyi arttırdı. Tribünleri tek bir boş koltuk kalmayacak kadar dolduran Torku Konyasporlu taraftarlar da kupa maçına keyif kattı.
Gollere ihtiyacı olan Beşiktaş, maça baskılı başladı; Konya 20 dakikalık dilimin ardından Beşiktaş baskısını kırdı. İlk yarıda zaman zaman yüzde 70'e varan topla oynama yüzdelerine çıkan siyah-beyazlılar, ilerideki gol silahı Gomez'i beslemeyi başaramayınca etkinliğini gol pozisyonuna çeviremedi. Sahaya iyi yayılan Konyaspor, Atiba, Sosa ve Oğuzhan gibi ayakları kilitledi. İlk yarı pozisyon izlemesek de sahadaki mücadele ikinci yarının çok daha keyifli geçeceğini işaret ediyordu. İlk yarı sonunda, son 15 golünün 12'sini ikinci yarılarda bulan Beşiktaş için 'golü gecikti' demek yersiz olacaktı belki ama 1 değil, 2 gole ihtiyaç olduğundan gol de artık bir an önce gelmeliydi. Çünkü bir gol gelse, o moralle ikincisinin gelme ihtimali de artacaktı.
Beşiktaş'ta Gomez'i topla buluşturmak adına sahada çaba gösteren Quaresma vardı. Öyle kareler gözümüze takıldı ki Quaresma topu içeri ortalarken abartmıyorum kaleci hariç 7 Torku Konyalı arasında bir tek Gomez vardı. Sabırlı oyunu tercih eden Konyaspor, zaman zaman tehditvari ataklarla gitse de Beşiktaş kalesine; kafadaki asıl düşünce gol yememekti. Gole ihtiyacı olan Konya olsaydı, en azından 1 gol çıkarabileceği etkinlikteydi; 84'te de o gol Meha ile geldi.
Kupada hiç yenilmeyen, lig ve kupa dahil olmak üzere üst üste 14 iç saha maçında yenilgi yüzü görmeyen Torku Konyaspor karşısında kazanmak, hem de iki golle kazanmak kolay değildi. Kazanma isteği, hırs, mücadele için tamam eyvallah ancak pozisyon bulma konusunda sıkıntı vardı. Dünkü hüviyette bir Konya karşısında bu hemen hemen her takım için zordu.
