İran'lı parlak yönetmen Mecid Mecîdî, Peygamberimiz'in (sav) filmini yaptı.

Kaçınılmaz olarak yoğun tartışmalara yol açtı. Film etrafında yapılan tartışmaların niteliği, çapı elbette ki, tartışılır.

Ama önce şunu iyi bilmek gerekiyor: Mesele, sadece bir film meselesi değil, bunu görelim.

Estetik, akîdevî ve siyasî açıdan tam bir skandal var karşımızda!

“

" diye sorabilecek olanlara, “

, diye cevap vereceğim, özür dileyerek...

Neden peki?

Mecîdî'nin filmi, bir filmden çok daha fazla bir şeydir. Hem özelde İslâm'ın, İslâm dünyasının hem de genelde bölgemizin ve dünyanın alacağı şekille ilgili bölgesel ve küresel sorunların, mühendislik projelerinin kilometre taşlarından birini oluşturuyor bu film.

Meseleye sadece bir film olarak bakamayız. Filmin kendisinden, dilinden, estetiğinden ve söylemek istediklerinden yola çıkarak baktığımızda bile

karşı karşıya olduğumuzu görebiliriz.

O yüzden

yakından bakmamız gerekiyor:

veya imaları açısından;

olarak yol açabileceği muhtemel(en iyi planlanmış) sonuçları bakımından.

Bu üç açı'nın açıklığa kavuşturulmasını sağlayacak önemli bir soru var burada sorulması ve izi sürülmesi gereken.

Soru şu:

çeyrek asırlık bir süreçte

Filme, film dili ve estetiği açısından bakıldığında, bu filmin rastgele yapılmış bir film olmadığını rahatlıkla söyleyebilecek durumdayız.

Mecîdî, kendisinin “

olarak adlandırdığı,

ender yönetmenlerden biridir dünyada. Mecîdî'nin filmografisine baktığımızda bunu çok net bir şekilde görebiliyoruz.

Ama iş, “

"ne gelince, haklı olarak

uğruyor insan.

Mecîdî, bu filmi,

olarak yapmış.

Niçin?

Bunu, kendisi, izleyiciye son derece masumane gelecek şekilde şöyle açıklıyor: Bütün dünyaya ulaşsın, bütün izleyici etkilesin. (?!)

Bu, safça bakacak olursak,

. Mecîdî, tam da burada fıtratın dilini kullanacak bir film yapmalıydı, değil mi?

Aksine fıtratı yok eden, izleyiciyi köleleştiren, izleyicinin düşünme melekelerini yerle bir eden Hollywood tarzı bir film yapmak,

Önce şunu hatırlatmak isterim:

. Her form, ürünü olduğu kültürün, medeniyetin varoluşsal normlarını yansıtır.

Hz. Peygamber'i (sav) Hollywood'un diliyle anlatmak, Müslümanca duyarlıkların değil Batılı, seküler duyarlıkların üzerinden Hz. Peygamber'i (sav) tasvir ve tarif etmek gibi tehlikeli bir çıkmaz sokağın eşiğine sürükleyecektir yönetmeni de, izleyiciyi de.

Bunun

açıdan ne kadar tehlikeli olduğunu söylemeye bile gerek yok elbette.

İkincisi, Hz. Peygamber'in filminin yapılması, kaçınılmaz olarak

akîdevî açıdan son derece tehlikeli bir girişimin kapılarını sonuna kadar açacaktır.

Üstelik de bunun ayartıcı

yapılması, dahası bu filmin bir üçlemenin ilk filmi olması, akîdevî bakımdan çok büyük bir skandaldır.

Sonuçta varılmak istenen nokta:

Bundan büyük skandal olamaz. Filmin yaptığı şey tam da bu işte!

Gelelim üçüncü ve büyük meseleye...

Mecîdî'nin bilerek veya bilmeyerek birazdan açacağım ve tartışacağım büyük tezgâh'ın parçası olması çok da önemli değil. Ama yaptığı işle, bu tezgâha su taşıdığı ortada.

Bu büyük tezgâh'ın halkalarına dikkatle bakalım:

Batılılar

1-

İran'da

Dahası İran'da “İslâm Devleti"nin kurulmasından itibaren Batılılar, İran'ı “haydut, terörist devlet" ilan ederek çeyrek asırdır hedef tahtasına oturtmalarına rağmen

2-

hem

, hâlen de alabildiğine açıyorlar İran'ın önünü.

Ve İran'ın hem Türkiye'nin güneyine enlemesine ve boylamasına hem de Irak'tan Yemen'e kadar bütün bir Arabistan Yarımadası'na yerleşmesine göz yumuyorlar! Neden acaba?

3-

da geniş kitlelere ulaşması için Hollywood tarzı popüler bir dil kullanan Mecîdî filmiyle:

Filmin en sinsi yanlarından biri de, hepimizi basiretli olmamız gereken zoraki icat edilmeye çalışılan mezhep savaşlarını kışkırtacak bütün akîdevî, fikrî, siyasî, kültürel, bölgesel ve küresel tohumları ustaca ekiyor olması.

Bu apaşikâr ortada olmasına rağmen bu filme bu gerekçelerle karşı çıkan insanların,

Altını kalın harflerle çizerek herkesi uyarıyorum burada: