Kendi işimize dört elle sarılmanın tam zamanı

Medyada ortaya çıkan son, '1 milyon dolar' rezaleti üzerine fazlaca ayrıntıya girmeyi, işin orasını burasını didiklemeyi hiç gerekli görmüyorum.

Tabii gazeteci olarak, böyle bir mesleğin üyesi olmam dolayısıyla olup bitenler beni de yakından ilgilendiriyor, o başka.

Ama olay ortada…

Namussuzluk, sahtekarlık, üçkağıtçılık yapanlar var diye esnaf nasıl tümüyle suçlanamıyorsa, bizim meslekte de bu böyle…

Gazetecelikte durum tabii diğer mesleklere göre biraz daha farklı…

Bizde, mesleğin bu sahtekarları, üçkağıtçıları ve sapkınları, yönetimlerinde bulundukları büyük medya gruplarına bağlı yayın organları vasıtasıyla iletişimi büyük oranda yönlendirme olanaklarına sahipler…

Birçoğu da bunu köşelerinde yapar. Kalemlerini ruhlarıyla birlikte satmış olanlar…

Bu nedenle iletişim özgürlüğü açısından, halkın haber alma özgürlüğü hatta demokratikleşme açısından ciddi bir tehlike sözkonusu.

Bu tehlike, ülkenin siyasi geleceğini de karartıyor.

Gerçeklerin örtülmesi, saptırılması ya da halkın haber alma özgürlüğünün çeşitli yollarla engellenmesi demokratik süreci zaafa uğratıyor…

İnsanların geleceğe yönelik umutlarını kırıyor.

Mesela kalkıp hukuku savunan Cumhurbaşkanı'na, 'Çok fazla hukuki', 'Hukuk herşey demek değil' gibisinden eleştiriler yöneltilebiliyor.

Bugün, bu rezaletlerin boğazına kadar içinde olan büyük medya, toplumda en geri söylemlerin sözcüsü durumunda.

Karalama kampanyaları sürekli, ama demokratikleşme kampanyası açana rastlamak olanaksız.

Yasaklara karşı kampanya açmak ise kimsenin gündeminde değil.

Bırakın yasaklara karşı kampanyayı, katledilen yazarlarının katillerinin bulunmasını bile mesele etmediler. Etmiyorlar.

Çünkü artık medya, derin devleti savunmak falan bir yana, kendisi 'derin medya' oldu.

Her türlü karanlık, gizli kapaklı ilişki içinden, medya patronları ve onların paralı silahşorları, gazeteci kisveli işveren vekilleri çıkıyor.

Neredeyse bütün siyasi partilerin seçim kampanyalarını yapan, sürekli devlet bankalarının reklam ihalelerini alan Cenajans'ın sahibi Nail Keçili'nin dillere destan yatına kaç gazete yöneticisi binmemiştir acaba?

Büyük medya Egebank'ın da diğerlerinin de batmakta ve içlerinin boşaltılmakta olduğunu bilmiyor mu?

Yine aynı medya, Demirel'in Cumhurbaşkanlığı'nın uzatılması gündemdeyken niye bu meselelerden hiç sözetmedi acaba?

Turkiye'de 'derin medya', derin devletle birlikte, bu ülkenin demokratik, insan haklarına ve hukuka saygılı temiz ve açık bir yönetime kavuşması yolunda en ciddi engel haline geldi.

Demokratik gelişmenin de, insan haklarındaki iyileştirmelerin de önündeki en büyük engel şimdi bu medya ve bu medyanın yönetim kademesindeki yönetici takımı. Yasakların en büyük savucusu da artık ' derin medya'.

Kimi bir arsa işini hallettiği (!) için 1 milyon dolar rüşvet alırmış, kimi Ankara'da herhangi bir kapalı kapının ardındaki güç sahibinden talimat alırmış, kimi de bir generalden, 'Söyleyin bizim falancaya sunu yazsın' şeklinde emir alırmış, farketmez…

Şimdi zaten bakıyorum da birbirlerine düştüler.

Generallerden emir alanlar, rüşvet alanları ihbar etmeye başladı…

Bana kalırsa bu pislikleri sıradan vatandaş biliyor. Bilmese bile dönen dolapları anlıyor.

Bu nedenle biz de, mesleğini onuruyla yapmaya devam eden gazeteciler olarak, bırakalım bu pisliklerle ilgilenmeyi.

Onlar zaten birbirlerinin pisliklerini ortaya çıkartıyor.

Daha önce de öyle olmadı mı? Büyük medyanın kendi arasındaki kavgalarda neler neler öğrenme olanağı bulduk.

Biz kendi işimize bakalım.

Biz kendi işimizi daha iyi yapalım. Biz, okuyucuya daha iyi gazeteler verelim. Daha doğru, daha gerçek, daha tarafsız haberler yazalım. Okuyucunun haber alma hakkını, özgürlüğünü savunalım.

Gerçekleri söylemekten korkmayalım.

Kendi işimize dört elle sarılmanın tam zamanıdır.