İlme fenne sığmaz bir silüet!

Büyük edebiyatçı, hayalin hasta çocuğu Marcel Proust, bir gün ninesinin ikram ettiği madlen kurabiyesini yerken, kurabiyenin kokusuyla birden çocukluğuna gider. Marcel, çocukluğunu olağanüstü bir acıyla ve özlemle içinde duymuş olacak ki, o günden sonra dalıp gittiği çocukluk anılarını on dört ciltlik dev bir roman, bitmez tükenmez bir sayıklama şaheseri olarak ortaya koyar. Romanın benim okuduğum 1. cildinde yazar, çocukluğunun ateşli hastalıklarını ve o zamanki evlerini hatırlıyordu.

Çoğunlukla yatalak olan Marcel, divanında can sıkıntısı ve ateş içinde yatarken tek avunma kaynağı, gece perdelerin üzerine düşen gölgeler oluyormuş. Marcel, perdelerin üzerine düşen türlü türlü gölgeleri insana, gemiye, ormana... vs benzeterek saatlerce oyalanır, eğlenirmiş.

Geçtiğimiz Perşembe günü bizim arka sayfadaki o garip haberi okuyunca bunlar geldi aklıma. Haberde -siz de okumuşsunuzdur muhakkak- Ardahan'ın dağlarından birinin eteklerindeki Atatürk silüetinden bahsediliyordu.

Baktım, dağın eteğindeki bir kayalığın gölgesi, güneş eğik geldiği için karşı yamaca bir insan kafası şeklinde yansımış. İnsan kafasına benziyor evet. Ancak gölgenin herhangi bir insana, doğrudan ve mantığı (iplerini koparıncaya kadar) zorlamadan benzetmenin imkanı yok. Ancak bölgenin kaymakamı ve bazı başka yetkililer, gölgenin Atatürk'ün gölgesi olduğuna karar vermişler. Hafif sakal imajı veren çene kısmı için de, kayalıkta 'çevre düzenlemesi' yapacaklarmış!.. (Siz artık bu satırları okurken, zihninizin fonuna Frankeştayn filmlerinin müziğini, Ortaçağ cadı hikayelerini anlatan filmlerin o kasvetli-sisli orman görüntülerini filan koyun isterseniz...)

Efenim, bendeniz döner maroken koltuklarında sıkıntıyla öteye beriye dönerken kendilerine dağlarda ulvi meşgaleler kesbetmiş bu büyük Türk büyüklerini, ellerim önümde el-pençe, saygıyla eğilerekten ve temenna çekerekten kutluyorum ve bu ve benzeri yaratıcı yanlış okumalarını, zorlama maneviyatlarını da Allah'a havale ediyorum müsaadenizle.