Ankara ve İzmir'in ihaneti...

Türk futbolunun son dönemlerde kabuğunu yırttığını görüyoruz.

Kulüplerimizin Avrupa kupalarındaki, Milli Takımımız'ın ise, uluslararası arenadaki bu durumu gün gibi açık.

Buna bir de kulüplerimizin tesis politikasındaki olumlu çalışmalarını eklersek, işlerin iyi gittiğini söyleyebilirim.

Ancak...

Futboldaki bu olumlu işlerin çoğunun İstanbul kulüplerine ait olduğu gerçeğini de unutmamalıyız. İstanbul'un üç büyükleri ülkemizi uluslararası platformda devamlı temsil etmesinin yanısıra, diğer kentlerimizdeki takımların tek tük bu işte boy göstermesinin zararı, hep Türk futbolunun gelişimini engelledi. Yıllardır, bakınız ligin tepesine...

Hep Fenerbahçe, Beşiktaş, Galatasaray, zaman zaman da Trabzonspor var. Bu takımların haricindekiler, figüranlığı sevmenin getirdiği görüntüyü sergiliyor. Oysa, İstanbul'dan başka, Ankara ve İzmir'in de büyük işler becerme konusunda görevleri olsa gerek. Bu görevlerin başında, zirveye oynamaları gerekli ekiplerin, İstanbul'un karşısına dikilmesi yer alıyor. Bu konuda, yukarıda izah ettiğim gibi, Ankara ve İzmir "pısırıklığı" söz konusu.

Sonuçta, İstanbul'un haricindekilerin "sıra ekibi" olmaktan öteye gidemediğine şahit oluyoruz.

Ankara ve İzmir takımların silkinmesiyle ortaya çıkacak tablo, Türk futbolunun görüntüsünü daha güzelleştirecek. Bunun aksini söylemek mümkün mü?

Bugünkü tabloda, Ankara kulüpleri "küme düşmeyeyim" düşüncesine sıkı sıkıya sarılırken, İzmirliler de, ikinci ligdeki kaderleri ile başbaşa kalınca, Türk futbolunun ilerlemesi sadece İstanbul'un sırtına binip, bugünkü tabloyu ortaya çıkartıyor.

Yani, Türk futbolunun sorumluluğu sadece İstanbul'a ait değil. Bunda başta Ankara ve İzmir olmak üzere, diğer kentlerimizin futbol takımlarının yöneticilerinin de büyük payının olduğu görüşündeyim.

Bu görüntüden sıyrılmak istemeyenler, İstanbul'un futboldaki büyüklüğünü kabul etmek zorunda.