Bu coşku neden?

Bildiğiniz gibi son birkaç senedir "irtica"ya karşı gövde gösterisi olsun diye zahir, Cumhuriyet Bayramları ayrı bir coşkuyla kutlanıyor. Bu sene de öyle olmuş.

Ben şahsen milletin önemli bir kesimini "iç düşman" ilan edip, cumhuriyete karşı olduklarını var sayarak karşı bir gövde gösterisinde bulunmanın ve milletin önemli bir kısmını zorla devlet karşıtı bir safa itmenin mantığını anlayabilmiş değilim. Böyle bir tavrın yerleşmiş bir devlet geleneğine yakıştığını da düşünmüyorum. "İç düşman" olarak görülen kesim "resmi ideoloji"ye karşı olabilir, sürdürülen yönetim anlayışına karşı olabilir. Ama devletin kendisine neden karşı olsun? Ne var ki sürekli bir devlet düşmanı yaratmak birilerin işine geldiğinden Cumhuriyet Bayramı törenleri de bu amaçla kullanılıyor.

Fakat asıl hayretimi mucip olan nokta, kutlamalardaki coşku. Hele her taraftan pis kokuların geldiği bu günlerde...

Allah aşkına neyin coşkusu bu?

Bunun yerine üzgün ve mahcup bir anma töreni yapılsa, devletin temeline ilk harcı koyanların manevi huzuruna topluca çıkılıp başlar öne eğik "Kusura bakmayın beceremedik" dense, bunu anlarım. Bu şartlarda bize yakışanı, daha doğrusu törenlere bu coşkuyu pompalayanlara yakışanı da budur. Bir baksanıza kuruluşunun 77. yılında cumhuriyet ne hale geldi?

Ekonomi dibe vurmuş, paramız pula dönmüş, gelir dağılımı yürekler acısı. Bütün bunlar milletin tembelliğinden, üretmemesinden kaynaklanmıyor. Milletin ürettiğini yönetimde bulunan kimselerin ve ahbab-çavuş ilişkisi içinde olduğu yakınlarının hortumlamasından kaynaklanıyor. Şu son el konulan iki bankayla birlikte bankalar operasyonu için milletin kesesinden kaç milyar dolar çıkmış oldu? Ve bu gelişmelerden aylar öncesinden haberdar olduğu halde devlet bugüne kadar neden seyirci kaldı?

Bir özelleştirme yaptık ki evlere şenlik: Önce kamu bankaları, kötü yönetim ve yakınlara çıkar sağlama sebebiyle zarara uğratıldı. Sonra devlet bu işi beceremiyor, özelleştirelim dendi. Ancak bankalar bu işi yapabileceklere değil, karşılıklı çıkar ilişkisi içinde bulunan kimselere devredilince bu özelleştirme devletin ikinci defa zarara uğraması sonucunu doğurdu. Bankaların içi boşaltılınca el konup meydana gelen zarar, milletin sırtına yükletildi. Yani yine başa dönmüş olduk. Zavallı memura üç kuruş fazla vermek için eller titriyor, ama üç beş devlet zenginine milyarlarca dolar verirken titremiyor. İşte görkemli kutlama törenleri böyle bir ekonomik başarı üzerine yapılıyor.

Ekonomi berbat da diğerleri iyi mi?

Sosyal barış yerinde, toplumun muhtelif katmanları birbirleriyle barışık mı?

Hukuk düzeni güven veriyor, insanlar yargıya başvurduklarında haklarını alacakları kanaatini taşıyorlar mı?

Temel hak ve hürriyetlerden ne haber?

Türk insanı yurt dışında bu ülkenin vatandaşı olmanın gururunu yaşıyabiliyor mu?

Bu listeyi dilediğiniz kadar uzatabilirsiniz. Nereye dokunsanız elinizde kalıyorsa bu şaşaalı kutlama törenlerini bence ertelemek gerekir; hem de ekonominin düzlüğü çıkacağı, sosyal barışın sağlanacağı, hukuk üstünlüğünün gerçekleşeceği ve ülke, insanların yaşamaktan mutluluk duydukları bir toprak parçası haline geleceği döneme kadar...

Bir şey değil, her alanda tepe taklak aşağı giderken törenlerde coşkuyu arttırdığımızı görenler milletçe ruh sağlığımız hakkında hiç de hoş olmayan bir kanaate varacaklar.