Seyrettiğimiz filmin bileti 8.7 milyar $'dır

Batan bankaların, ekonomi ve mali sisteme yüklediği faturanın büyüklüğü ortaya çıktıkça; bunların, daha içleri boşaltılmadan farkedilmelerinin mümkün olduğu daha iyi anlaşılıyor. Sahipliği, Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'na geçen 10 batık bankada tamamına yakını kredi yoluyla elden çıkarılmış 9,5 milyar dolarlık kaynak "legal ekonomi"den "illegal ekonomi"ye transfer edilmiştir. Bu; Türk ekonomisinin ithalat, ihracat, dış ticaret dengesi ya da yıllık kamu ücretleri gibi bütün önemli göstergeleriyle rahatlıkla kıyaslanabilecek kadar büyük bir kaynağın piyasayı gözeten özel ve resmi mali kurumların bilgisi dışında sirküle olduğunu düşünmek akıl dışıdır.

"Deli para", akıllı patron!

Sahibini kısa sürede inanılmaz servete kavuşturan ve böylesine kolay kazanılan paraya, piyasada " deli para" denmektedir. Dolayısıyla, 10 "akıllı" banka patronunun çevirdiği dolapların, namusuyla para kazananların olduğu kadar kazanmayanların da dikkatinden kaçması mümkün değildir.

İşte bu gerçek, bankaların ancak ve ancak devlet gözetiminde ve himayesinde boşaltılabileceği sonucunu bir kez daha üretmektedir. Çünkü bu ülkede kimseye, devlet himayesi olmaksızın, bu kadar büyük paralara bu kadar kolay racon kestirilmemektedir. Manzara bu olduğuna göre, iş işten geçtikten, kasalar silinip süpürüldükten sonra devletin bankalara el koyması mali sistemin aklı başında bir Big Brother tarafından değil, şaşkın ördekler tarafından denetlendiğini de gösteriyor. Biz yine de tabloyu, "Devletin bir bölümü soydurdu, başka bir bölümü el koydurdu" şeklinde özetleyip geçelim. Geçelim de şimdi bundan sonra ne yapılacağına bakalım.

Tahsili imkansız alacaklar

Bankacılık Düzenleme ve Denetleme Kurulu (Üst Kurul) Başkanı Zekeriya Temizel'in açıklamalarından anlaşılan en azından hesaplara vakıf olunduğudur. Temizel'in ifadesine göre daha önce el konulan 8 bankanın alacak toplamları temerrüt faizleriyle birlikte 7.4 katrilyon lirayı buluyor. Bu, "çıkmamış candan umut kesilmez" mantığının rakamsal ifadesidir. Çünkü, yine Temizel' e göre "abartılı temerrüt faizleri" düşüldükten sonra ortada, 5 katrilyonluk tahsil edilebilir alacak bulunmaktadır. Bu da çok iyi para ama tahsil edilmesi mümkün müdür? Eğer, aralarında "dürüst" müşteri varsa belki ama zaten bu bankalar, "ismi var kendisi ortada yok" türünden şirketlere danışıklı olarak hortumlandığına göre can çıkmış demektir! Öyle olduğu için de Temizel'in başkanı olduğu Üst Kurul, Hazine'den bankaların rehabilitasyonu için, 6.1 milyar dolar istemiştir. Fon'a daha önce aktarılan 2.6 milyar dolar kaynakla birlikte toplam yardım 8.7 milyar dolara ulaşmıştır.

Bu; bankaların içinin boşaltılması marifetiyle elde edilen servetlerin ve bunun karşılığında 10 bankada oluşan açığın vatandaşın cebinden alınması demektir.

Banka kurtarma, vatandaş batırma

Çünkü, Hazine denilen hepimizin ortak cebidir. Yani, bugüne kadar, "Vayy.. bankaları nasıl soymuşlar, kredileri nasıl aktarmışlar" diye heyecanla izlediğimiz filmin bedelini ödemeye başlıyoruz. Heyecanlı bir soygun filmi için çok pahalı bir sinema bileti. Birinci bölüm için, ruhumuz bile duymadan 2.6 milyar dolar ödemiştik, şimdi de 6.1 milyar dolar ödüyoruz.

Bu para ile, batırılan 10 banka rehabilite edilecek yani bilançoları denkleştirilecek ve sonra da oturulup Çağlarlar'ın, Demireller'in, Balkanerler'in, Bilginler'in dağıttıkları, iç ettikleri ve ettirdikleri kredilerin geri dönmesi için dua edilecek!

"Banka kurtarma" denilen işte budur. Olup -biten, banka patronlarının "müşterileri olan vatandaşlar"ı soyarak tokatladıkları 9,5 milyar Dolar'ın, devlet tarafından "bütün vatandaşlar"dan bir kalemde tahsil edilmesidir.

Herkesin gözü önünde bankaları soyduran devletin yaptığı, bizim paramızla efelik yapmaktan başka bir şey değildir.