Normal ekonomik şartlara sahip herhangi bir ülkede, akaryakıt istasyonlarında durum şöyledir:

Müşteri, aracıyla gelip benzin (mazot ya da gaz) pompasının önünde durur.

Aracın depo kapağı açılır.

Oradaki görevli, depoya müşterinin istediği miktarda yakıt doldurur.

Pompanın camlı kısmında yakıtın fiyatı, satılan miktar ve satış tutarı yazılıdır.

Toplam miktarı müşteri nakit olarak yahut kredi kartıyla öder ve çeker gider.

Bizim gibi anormal ekonomik şartlara sahip ülkelerde ise durum biraz farklıdır.

Sahne aşağı yukarı aynı olmasına rağmen, ufak farkın nerede olduğunu merak etmişsinizdir. Söyleyelim.

Normal bir ülkede satış fiyatı haftalarca, aylarca hatta yıllarca sabit kalır, akaryakıt pompası üzerinde, satılan miktara bağlı olarak satış tutarı artış gösterir.

Bizde ise günaşırı yapılan zamlarla, "satış fiyatı" kısmı, neredeyse satış tutarının değişim hızına yaklaşıyor.

Geçen gün bir benzin istasyonunda uzaktan görülen büyük tabelada, fiyatların diğer istasyonlardan daha düşük olduğunu farkedip depoyu doldurmaya karar verdik.

Fakat pompanın üzerindeki satış fiyatı büyük tabeladakinden farklıydı.

- Orada niye düşük yazıyor da pompada zamlı?

- Yetişemiyoruz ki beyim. Değiştirmekten bıktık. Tam yeni fiyat listesine göre rakamları yapıştırıyoruz derken pat diye tekrar zam geliyor. Başa çıkamıyoruz.

Elimi cüzdana uzatıp ödeme yapmadan önce, vicdana koyup düşündüm.

Şimdi bu istasyonu şikayet etmek mi doğrudur, etmemek mi?

Elim, vicdanla cüzdan arasında gidip geldi. İnsanın, eli hareketlenince, ayakları boş durmuyor.

Ayaklarıma baktım, tam da "bilinçli tüketici" ayakları.

Kısaca "hakkını ara" diyor.

Uzunca "bu bir aldatmacadır..."

Sonra vicdanım ağır bastı ve "bırak bu bilinçli tüketici ayaklarını" dedi. Adama hak verdim. Vicdanım bir de şunu ekledi: "Nasıl bir ülkede yaşadığının farkında değil misin?"

Tanışma biçimleri

Birinci tanışma:

Yıllar öncesinden kalma. Casusların tanışması...

- Bond, sıfır sıfır yedi Ceymis Bond.

- Hari, numaramı unuttum, Mata Hari.

*

İkinci tanışma:

Günümüzden, sıcak, sımsıcak... Dumanı üstünde. Savaşanların tanışması...

- Ladin, Usame Bin Ladin.

- Zulüm, ABD Bin Zulüm.

Muhteşem tören

Kanuni Sultan Süleyman, şehzadelerini muhteşem bir törenle sünnet ettirir. Kısa bir süre sonra da veziri İbrahim Paşa'nın oğlu sünnet olur. Törene Kanuni de davetlidir.

Bir ara Kanuni, vezirine der ki:

- Söyle bakalım İbrahim Paşa, senin tören mi daha muhteşem oldu, benimki mi?

- Elbette benimki sultanım.

Kanuni şaşırır. Sebebini sorunca vezir de açıklar:

- Benim oğlumun düğününe koskoca cihan padişahı davetliydi ve geldi. Sizinkinde böyle bir davetli var mıydı sultanım?

(Metin Girgin'e teşekkür.)

AKIL AKIL

Amerika'da çocuklar "bir dolar" karşılığında araba yıkayacak...

Paralar Beyaz Saray denetimindeki bir fonda birikecek...

Toplanan para, Afgan çocuklarına gönderilecek.

Buş böyle diyor.

Afferin be! Nasıl akıl ettiniz?

Gözlerimiz yaşardı!

Bunu düşünen her kimse, Amerika'nın akıllı füzelerinden bile daha akıllıdır mutlaka!

Bir Haber:

Osmanlı Bankası ile Garanti Bankası birleşti.

Ayrıntı:

- Yok aslında birbirimizden farkımız. Çünkü biz birleştik.

Yorum:

Osmanlı'dan geriye bir 'banka' kalmıştı, o da gitti.

Temenni:

Vatana millete hayırlı olsun.

Savaşa hayır demenin tehlikesi çok

Sadece Asya'da değil, Avrupa ülkelerinde de savaş karşıtı eylemler devam ediyor. Amerika'da bile isteyen "Savaşa Hayır" sloganlarıyla tepki gösterebiliyor. Türkiye'de ise sert bir şekilde engelleme ile karşılaşıyor barış yanlıları.

Savaş karşıtı olmak, Taliban yanlısı olmakla bir tutuluyor sanki.

Murat Kayacan soruyor:

Örnek vatandaş olmak için, acaba "Savaşa evet. Vur vur inlesin, öldür!" sloganları mı atılmalı?

MEHMET ŞEKER

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu