Erdal İnönü'nün SHP Genel Başkanlığı'nı Murat Karayalçın'a devrettiği kurultayı iyi hatırlıyorum. Kurultay salonu hıncahınç dolu; Muazzez Abacı'nın seslendirdiği "Beraber yürüdük biz bu yollarda..." şarkısı herkesi daha bir heyecanlandırmış; Erdal İnönü şarkıya eşlik eden delege ve davetlilerin önünden kürsüye doğru ilerliyor. Yüzünde yine o her zamanki "hınzır" tebessüm... SHP'li delegeler ve taraftarlar haddinden fazla üzgün; İnönü onları bırakıyor! Üzülmekle yetinmeyip basbayağı ağlayanların sayısı da az değil. İnönü'nün yüzünde o her zamanki "hınzır" tebessüm...

Bu manzara karşısında kurultayı birlikte izlediğimiz birkaç arkadaşla paylaştığım gözlemim şöyleydi: Bu SHP'liler çıldırmış olmalı! İnönü'nün kendilerini nasıl "hınzırca" süzdüğünü farketmiyorlar mı? Görevi bırakma kararı alan genel başkanlarının kendileriyle paylaştığı bir dünya olmadığının farkında değiller mi? Genel başkanlarının haddinden fazla sigara içtikleri için kısılmış sesleriyle ter içinde canhıraş bir biçimde tezahürat yapan "delegeler"e hiç mi hiç sempatiyle bakmadığını görmüyorlar mı? İnönü'nün "sosyal demokrasi"yle filan ne ilgisi var? Onu bırakmamak için dökülen bu gözyaşlarının ne anlamı var? Yani özetle "oyun" gibi bir şey...

Bildiğiniz gibi, Erdal İnönü siyasetten çekilince vaktinin önemli bir bölümünü yeni bir uğraşa, yazarlığa vakfetti. (Bu "vakfetmek" meselesi önemli, birazdan geleceğiz!) İkinci cildi kitapçılara ulaşmış olan "Anılar ve Düşünceler"e maalesef bugüne kadar göz atmak imkânı bulamadım. Bu ihmale biraz da bir arkadaşımın okuma arzumu kıran yorumları neden oldu. Söylediğine göre, oğul İnönü'nün baba İnönü'ye eleştirel açıdan baktığı sayfalar yok denecek kadar azmış...

Erdal İnönü'nün adı bugünlerde yine gazetelerin birinci sayfalarında. 22 Ekim tarihli Hürriyet, mayıs ayında yaşanan bir olayı hatırlatarakn manşeti patlatmıştı: "Hacizden vakıf kurtardı." Hangi hacizden, ne vakfı? Söylendiğine göre, İnönü, armatör kayınbiraderinin Emlakbank'tan çektiği 2.6 trilyonluk krediye kefil olmuş, borç ödenmeyince de bankanın avukatları mayıs ayında İnönüler'in yalısının kapısına dayanmışlardı. Fakat yalıyı haczedebilmek ne mümkün; çünkü yalı (kapısına çivilenmiş tabeladan da anlaşıldığı gibi) "Sevinç ve Erdal İnönü Vakfı"nın malıdır! Sadece yalı değil, banka avukatlarının kapısına dayandıkları Bebek'teki apartman dairesi de vakfedilmiştir...

Hürriyet gazetesi daha sonra da boş durmadı. Bu kez, 1 Kasım tarihli sayısında başka bir sayfa açtı. Erdal İnönü meğer 12 Haziran tarihinde, kefil olduğu şirkette yüzde 42.95'lik bir hisseyle "büyük ortak" konumuna gelmemiş mi?

Bitmedi... Hürriyet yine boş durmadı ve nihayet 3 Kasım tarihli manşet: "Daire vakfa kira İnönü'ye". Olacak iş gibi görünmüyorsa da olmuş: "Erdal İnönü, hacizden kurtarmak için lüks dairesini vakfa devretti. Ama 2 bin 500 dolarlık kira, her ay kişisel hesabına yatıyor." (!) Yani özetin de özeti olarak: "Yaşamak ah ne hoştur/Yıldızların altında!" durumu...

Hürriyet'ten Tufan Türenç, dünkü yazısında gelinen son noktayı iyi açıklıyor:

"Gazeteler Erdal İnönü'yle ilgili skandal haberlerle dolu. Ama İnönü, politikayı ciddiye almadığı gibi, bu skandalı da ciddiye almıyor. Çıkıp kamuoyuna bir açıklama yapma sorumluluğunu bile duymuyor. Kendisini arayıp görüşlerini almak isteyen gazeteci arkadaşlarımızın telefonlarına yanıt vermiyor. Devlet bankalarından aldığı kredilerin üstüne yatmayı içine sindirerek, solu kurtarmak iddiasıyla, parti kurma çalışmalarını sürdürüyor."

Türenç'in son satırlarının gerçeği yansıtmadığını düşünüyorum. Erdal İnönü, bundan böyle, "solu kurtarma" çalışmalarına devam edebilir mi? Hiç sanmıyorum; bu "gönülsüz" iş burada bitmiştir. Bana soracak olursanız fena da bitmemiştir hani... Hiç değilse böylece "solun İnönü'den kurtulması" gerçekleşmiştir!

Sosyal demokrasiye vakfedilen bir hayat... Hangi "vakıf"a? Ne diyorsunuz. Erdal Bey yine "hınzırca" gülümsüyor mudur?

KÜRŞAD BUMİN

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu