Olayları ve insanları hep kategorikleştirmeye yatkın indirgemeci zihinsel alışkanlığımız; günlük gazete yazarlığı ile kalıcı düşünce üretmeyi genellikle bir arada düşünülemeyecek iki farklı tavır olarak algılamaya yatkındır. Gerçekten de genel geçer tiplemeler ve bunlardan yapacağımız çıkarsamalarımız günlük hatta gazete yazarlığının hiçbir biriciklik (unique) içermediğini düşündürür. İstisnaları hariç, gazete yazarlığının tükenen bir şey olduğunu düşünürüm. Sonuçta yazdıklarınız ürettikleriniz günlük tüketime yönelik, sizi de tüketen bir uğraş.

Bizi böyle düşünmeye iten temel neden önümüzde duran uygulamalar ve Türkiye'deki, genellikle olumsuz gazete ve gazeteci örnekleri. Gazeteciliğin doğduğu yerlerde hâlâ geçerli olan gelenek bizdeki olumsuz algılamalarla fazla örtüşmüyor. Sonuçta orada da günlük tüketimi karşılamaya yönelik bir ürün sözkonusu olsa da daha entelektüel boyutu olan, kalıcı olan, düşünsel bir derinliği gözeten yazılara rahatça, hatta geniş biçimde yer verilmekte.

Bu tür yazılar günlük olmakla birlikte her zaman okunabilecek tutarlılıkta perspektif sunabilen, bir bakış açısını günlük pratiğe uyarlayan yazılardır. Örneğin Sezai Karakoç'un "Sütun"larındaki yazıların pekçoğu, bugün bile bir gazetede yayınlandığında aktüalite ile ilişkilendirilebilecek, sunduğu bakış açısının geçerliliğini koruyabilen günlük yazılardır. Umut aşılayan, medeniyet bilinci ve perspektifi sunan, bir tür koordinatlarımızı gösteren böylesi yazılara bugünlerde daha çok muhtacız.

Elimde Ebubekir Eroğlu'nun günlük yazılarından oluşan son kitabı var: Hayat Mükemmel Değil (İnsan Yayınları, İstanbul). Bir süredir bu kitap çerçevesinde Eroğlu'nun yazdıklarına ve durduğu yere ilişkin bir şeyler yazmayı düşünürken önceki gün kendisiyle karşılaştığımda henüz çıkan yeni şiir kitabını gösterdi. Ebubekir Eroğlu'nun dört şiir kitabı (Yapı Kredi Yayınları) bir arada tek ciltte toplanmıştı.

Düşünce dünyamızın alabildiğine kısırlaştığı, dışımızda oluşturulan yapay ve çoğu kez çirkin politik oyunların gündemimizi belirlediği bir ortamda saf fikir ve sanatla uğraşmanın ne kadar zor olduğu ortada. Bu durumu daha da katlanılmaz kılan şey, bizi günlük telaşelerin karmaşasından bir an için olsun çıkarıp, daha kalıcı olana dikkat çeken, bizim düşünce dünyamızı şekillendirecek bir inşa faaliyetinde bulunacak ustalara ilginin kalmamış olmasıdır.

İslamî sorunların bile savunuculuğunun ödünç kalemlere ve ödünç kavramlara ihale edildiği bir ortamda, medeniyet perspektifinden Türkiye insanına gerçek gündemini hatırlatan, bu bakış açısını örgüleştiren kalemlerin varlığı şimdilerde daha bir anlam kazanıyor. Hayata, yarına ilişkin umut besleyebilmemizi meşru kılıyor.

Depremden YÖK uygulamalarına kadar bir dizi günlük sorunları işlerken nerede durduğumuzu, nerede durmamız gerektiğini hatırlatan günlük yazılardan oluşuyor Hayat Mükemmel Değil isimli son kitabı. "Devrimin bilgine ihtiyacı yoktur" bu söz Fransız Devrimi'ne kurban gitmiş ünlü kimyacı Lavoisier'e karşı yargıç tarafından idam hükmünün gerekçesi olarak dillendiriliyor. Eroğlu bu sözü ülkede yaşanan modernizm ve çağdaşlaşma tartışmalarına getirerek galiba diyor, bilimin önünde teknolojinin meyvelerini kullanan bir politika var. Gerçekten bilim adamına ihtiyacı kalmayan devrim anlayışının gittikçe bu ülkede egemen olmasından hepimiz endişe etmeliyiz.

Günlük gazetede yazarlığı açısından, içi boş retoriklere iltifat etmeden ve günübirlik polemiklere kaçmadan ama yaşayan hayattan kopmadan hayata ilişkin sorunlara derinlikli yaklaşımlar için iyi bir örnek Ebubekir Eroğlu'nun yazıları. Öfkelere kurban gitmeden arınmış medeniyet perspektifinin sunduğu ufuk açıcı, okuma zevkini hatırlatan yazılar.

NOT: Okuyucularımın 1422. Hicri yıldönümünü tebrik ederim.

AKİF EMRE

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu