Onları kim "bir kısım medya" yapmıştı! Mavili mi morlu mu?

Gündemde içinde asker olmayan hiçbir konu zaten yoktu ama kabul etmek lazım ki, emekli general Erol Özkasnak'ın müthiş sözleri fevkalade önemli bir eksikliği kapattı. Öyle bir eksiklik ki 28 Şubat denilen karanlık kuyunun içine kocaman bir projeksiyon tuttu. O günlerde, demokrasiyi savunanları ellerindeki kalemlerle karalayanlar suçüstü yakalandılar. Evet, üzerinden üç-dört yıl geçse de "suçüstü"; çünkü, hâlâ gazetelerinin ve köşelerinin başındalar. Ama, modern zamanlarda tarih artık hiçbirşeyin gizli kalmasına izin vermiyor. Kimin haklı çıktığını, kimin üstlendiği kamu görevini kötüye kullandığını ortaya çıkartıyor. O görkemli 28 Şubat, o yıldızı parlak generaller ve de o herşeyden görkemli ve yıldızları herkesten parlak gazeteciler bile bu kurala yenik düşüyor.

Mahkum eden sözler

"Postmodern darbe"nin arka planını Özkasnak'ın şu sözlerinden daha iyi ne açıklayabilir: "O dönemde Genelkurmay karargahıyla çalışabilmek için askeri kaynaklı haber kırıntılarını bile manşet yaparak komutanlara yaranmaya çalışan, karargah bir şey söylemeden haber kaynaklarını ihbar eden kalemler, bugün benim kaynak soruşturması yaptığımı iddia eden kalemlerdir. 28 Şubat sürecinde basınımızın katkıları da unutulamaz. Ancak bu tehlike atlatıldıktan sonra o süreci ve komutanlarını küçük düşürmeye dönük haberler gazetecilik etiğiyle bağdaşamaz." Bu sözler, "karargah"tan haber uçuranı da o haberleri -ya da haber kırıntılarını- gazetelerinin manşetlerine taşıyanları da demokrasi vicdanında mahkum etmeye yeter.

28 Şubat ittifakı dağıldıkça daha neler duyacağız kimbilir!

Bazıları, bir dönem "silahsız kuvvetler"in öncüleri olarak aynı safta mücadele verdikleri ve bugün artık emekli olan silah arkadaşlarından daha ne gazetecilik dersleri alacaklar, kimbilir!

"Mavililerin, beyazlılar"ın dümen suyunda sahte korkular üretenler, endişe pazarlayanlar ve demokrasiyi katledenler daha ne kadar moraracaklar kimbilir!

28 Şubat'ı masaya yatırmak

Madem, bu devirde karanlığın üzerindeki örtüler bu kadar çabuk kalkıyor, kirli çamaşırlar bu kadar hızlı ortaya dökülüyor o zaman 28 Şubat'ın da vakit geçirilmeden yargılanması ve tasfiyesi gerekir. Önceki darbeler gibi, üzerinden on yıllar geçmesini beklemeye gerek yoktur. O sürecin Türkiye'ye verdiği tahribatı temizlemek için kolların sıvanması, safların yeniden dizilmesinin zamanı gelmiştir. Türkiye 28 Şubat'ı kayıtlara; bir dönem bazı askerler, bazı politikacılar, bazı kitle örgütleri ve bazı gazetecilerin elele vererek gerçekleştirdikleri bir "tertip" olarak geçirmelidir. Bilinmelidir ki o tarihte, ne ülke tehlikeli bir dönemeçtedir, ne irtica hortlamıştır ve ne de karanlık güçler yönetime gelmiştir. Sadece halkın seçtikleri, halktan haz etmeyenler tarafından siyaset dışı yollarla bertaraf edilmişlerdir. İşte 28 Şubat da bu tertibin adıdır!

Meslek içi yargılama

Şimdi her meslek kendi yargısını kendi içinde, dürüstçe yapmalıdır. Tabii en başta medya... Değil mi ki, bazılarımızın "28 Şubat'ta verdikleri katkı unutulamaz" niteliktedir o halde, önce bu katkıyı sorgulamalıyız. "Üst düzey komutan"ı basının en büyük ve en muteber haber kaynağı haline getirenlere bunun hangi kitapta yazdığını sormalıyız. Kışla kapılarından toplanan haber kırıntılarıyla ülke siyasetine nizamat vermenin hangi demokraside olduğunu öğrenmeliyiz.

Bu arada... Halktan, hukuktan, demokrasiden uzaklaştıkça "bir kısım medya"laşanlara; vicdanlarıyla başbaşa kalabilmelerini kolaylaştırmak ve hafızalarının tazelenmesine yardımcı olmak için de şu soruyu sormalıyız:

Sizi kim, 'bir kısım medya' haline getirmişti. Mavili mi, beyazlı mı, yoksa morlu mu?