EMETİ YÜCEL
Bu kelimeler bu sırayla dizilince aklıma geliveren ilk şey Mazhar Alanson'la, Cem Yılmaz'ın başrolünü paylaştıkları film oluyor; "Herşey çok güzel olacak". Filmde iki kafadar sıradan bir hayat yaşarken kendilerini karışık olayların içinde buluverir, başlarına gelmedik macera kalmaz, sonunda beladan yakalarını sıyırmışken, güç bela kurtardıkları para gözlerinin önünde yanıp küle dönüşüverir. Bir avuç kül ve yaşadıkları onca eziyettir geri kalan... Filmin adıyla, finalindeki bu tezat benim hep gülümsememe neden olmuştur. Ancak bence filmin adı, tam da bu noktada anlam bulmaktadır. Uğruna her türlü tehlikeyi göze aldığı para yanıp kül olduğunda, mafyadan canını zor kurtarabildiğinde yani kısaca sıfır noktasında başlamaktadır "Herşey çok güzel olacak" filmi.

Bizim peşimizden her gün mafya kovalamıyor ama biz de hep finali oynuyor gibiyiz. Ülkemizin şartları malum. Üniversiteye giremiyoruz. Girmişsek sevmediğimiz bölümlerde okuyoruz. İşe girdikse aldığımız para yetmiyor. İfade özgürlüğümüz kısıtlanmış. Tuttuğumuz takım gözümüzün yaşına bakmamış hep yenilmiş. Sevmişiz, âşık olmuşuz. Vermemişler... Velhasıl manzaranın bütününe baktığımızda pek mutlu değiliz. Sanki hep bir "Her şey çok güzel olacak" finali yaşıyoruz.

YENİ BİR BAŞLANGICA

E ne olacak. Ellerimiz bomboş, gözümüzde yaşlarla, gidenlerin arkasından bakıp gözyaşı mı dökeceğiz? Yoksa şöyle bir silkinip, şöyle bir kendimize gelip, ufka doğru ümitle bakıp yeni bir başlangıç mı yapacağız?.. Seçim bizim, hayat bizim. Bunu yapmak için bir şeylerin düzelmesini, zam almayı, tatile çıkmayı, doğum günümüzü, yarını, Pazartesi'yi, ayın 25'ini beklemeyelim. Hemen şimdi kötü düşünceleri bir kenara bırakıp, gerçekten inanarak yeni bir başlangıç yapalım. İnanın herşey çok güzel olacak...