Türkiye, pek de açık olduğu söylenemeyecek bir dizi analizin ardından Irak'a asker gönderme yolunu açtı ve Meclis eliyle hükümete geniş bir yetki verdi. Yetkiyi veren Meclis olduğuna göre, yanlış veya doğru olduğu tartışılabilir ama saygıyı hak eden bir karar olduğunu belirtmemiz gerekiyor. Oylarıyla, bu izni çıkartan Ak Parti milletvekillerinin en azından güvenoyu verdikleri bir hükümeti güç durumda bırakmamak istediklerini düşünmek gerekiyor. Zayıf da olsa ortada, "asker gönderme kararı değil, asker gönderme yetkisinin devredildiğine dair" bir savunma cümlesi bulunuyor. Yine de, ortaya istenmeyen bir manzara çıkması halinde bu savunma işe yaramayacaktır.

Meclis'in niyeti ne olursa olsun; eğer Irak'a asker gidecekse orada bulunmanın gerekçelerinin açıklığa kavuşması gerekmektedir. Yani, bugüne kadar "Türkiye'nin çıkarları" başlığına sıkıştırılan Irak politikasının detaylandırılmasının zamanı gelmiştir. Bu görev de hükümetin omuzlarındadır.

Hükümet, asker gönderme kararını vermeden aşağıdaki konularda kamuoyunu aydınlatmalı, ikna etmelidir:

1-) "Türkiye Irak'ta, bu ülkenin istikrara kavuşmasına yardımcı olmaya gitmektedir." Öyleyse, Amerika-İngiltere koalisyonunun 200 bini aşan askeri gücüne ne kadar ilave yapılırsa istikrarın sağlanabileceğine dair bir veri elde edilmesi gerekir. Türkiye maksimum 10 bin olacağı tahmin edilen askeri varlığıyla sıkıştırılacağı koordinatları belli bir bölgeden, Irak'a istikrar aşılaması akla ve mantığa uygun görünmemektedir. Kaldı ki Amerika'nın istikrardan anladığı şey ile Türkiye'nin anladığı da aynı değildir.

2-) "Türkiye Irak'a giderse Kuzey Irak'ta istenmeyen oluşumların önüne geçebilir." Bu tez hem yanlış hem de tutarsızdır. Çünkü, Kuzey Irak'ta "istenmeyen oluşum" denilen şey orada bir federatif ya da buna paralel bir Kürt devleti yapılanmasıdır ve bu da Amerika'nın yeni Irak projeksiyonunda olan bir şeydir. En azından seçeneklerden birisidir. Dolayısıyla Amerika ile işbirliği bunu önlemeye yetmeyecektir, tersine, işbirliğine rağmen böyle bir oluşumun tahakkuk etmesi ihtimali yüksektir. Üstelik, Türkiye'nin hala bir yandan Kürt korkusu, bir yandan da Türkmen kartı üzerinden Irak politikası geliştiriyor olması, bütün uluslar arası prestijini bu kısır eksende tüketmesi yüksek siyaset hedefinin maskesi altında tutarsızlıktan başka birşey değildir.

3-) "Asker gönderirsek Amerika'nın PKK/Kadek'i tasfiye etmesini de sağlarız." En zayıf tez de budur. Amerika, bu örgütü terörist ilan etmiştir ama, Washington'un terörle mücadele konseptine göre başka bir tanımlama zaten düşünülemezdi. PKK'nın ABD nezdinde terörist olmasını büyütmemek lazımdır. Şu ana kadar yapılan heyetler arası görüşmeler de ortaya koymuştur ki ABD bu örgüte yönelik fiziki bir müdahalede bulunmayacaktır. Irak'ta zaten başı belada olan Amerika, nisbeten sükunetli addettiği Kuzey Irak'ta PKK avına çıkarak yeni bir cephe açmayacaktır.

4-) "Türkiye Irak'a asker göndererek yeniden yapılanmada ve siyaset belirlenmesinde söz sahibi olacaktır." Irak'a ticarette zaten şu anda dönmekte olan bir çark vardır ve bu ülkenin kapıları Türk ticaretine kapalı değildir. Bir tür sınır ticareti oluşmuştur. Bundan ötesi de Amerika-İngiltere koalisyonunun denetimindedir. Bu koalisyon Irak petrolleri dahil bütün ekonomik faaliyetleri paylaştırmış ve karar bağlamıştır. Yani bu hedefe güvenip askeri tehlikeye atarak, sonra da ihale beklemenin anlamı yoktur. Ticaret hacmimizin şu anda olanı aşabilmesi güç görünmektedir. Tıpkı, siyasi olarak söz sahibi olma amacımızın fizibilitesi olmadığı gibi…

Tablo böyledir. Elde rasyonel bir başka gerekçe yoksa geriye şu açıklama kalacaktır: "Irak'ta olup bitenleri buradan seyredeceğimize gidip Tikrit'ten ya da Felluce'den seyredelim!

İşte bu yüzden hükümet, askerin hangi yüksek hedef için gönderileceğinin hiç olmazsa ipuçlarını kamuoyuyla paylaşmalıdır.

MUSTAFA KARAALİOĞLU

Künye

Temsilcilikler

Abone Formu

Mesaj Formu