SÜMEYRA İPEK / ANKARA
Ev kirasını ödeyememişiz, ev sahibi gelmiş kapıya dayanmış. Faturalar ödenmemiş telefon, elektrik kapalı.Teknolojiden yoksun durumdayız. Bizse hâlâ yalancı bir gülümsemeyle "parayla saadet olmaz" diyoruz. Sokaklarda dünya kadar üniversite mezunu olup da iş arayan insanlar var. Ev kiralarının ürpertici yüzünden korkup kaynana yanına taşınan yeni gelinler. Orhan Veli ekolüne uyup bedava olanlarla yetinmeye çalışan şiir severler... Sizce bunların hangisi mutlu? Brezilya'da ki zenginlerle fakirler arasındaki uçurum artınca fakirler başkaldırmasın diye 'mutlu fakir', 'mutsuz zengin' tiplemesiyle onlarca dizi çekilmiş. Peki ama avucuna sıkıştırılmış paranın gücüyle bakkala tazı gibi koşan çocuğun gözlerindeki pırıltı, asgari ücretin bir milyara çıktığını öğrenen işçinin mutlu yüzü, sinemanın, tiyatronun bedava olduğunu duyan bir öğrencinin mutluluğu saadet değil de nedir acaba? O zaman bu dizilerin külli yalan olduşunu anlamak hiç de zor değil. Gerçekten soruyorum "parayla saadet olmaz" mı?

NOT: Hayata ve kendinize dair duygu ve düşüncelerinizi bizimle paylaşın. E-mail: kadinaile@yenisafak.net